Η σχέση γονιών και παιδιών είναι μια σχέση εύθραυστη και ταυτόχρονα θαυμάσια. Τη μία στιγμή υπάρχουν γέλια και χαρές, την άλλη κλάματα και περιορισμοί. Μοιάζει συχνά με μια παρτίδα σκάκι, με τους αντιπάλους να προσπαθούν ο ένας να χειραγωγήσει τον άλλο. Συνήθως στο τέλος «νικούν» οι γονείς γιατί, πώς να το κάνουμε, είναι οι γονείς. Αυτά σε μια υγιή και φυσιολογική σχέση. Γιατί υπάρχει και αυτό το «πάρε δώσε» που μοιάζει αρρωστημένο. Αυτή η κατηγορία γονέων θέλει ένα και μοναδικό πράγμα: να επιβληθούν και να υπερτονίσουν το θέμα της εξουσίας. Αυτός είναι και ο λόγος που οι μέθοδοι διαπαιδαγώγησης περιλαμβάνουν πολύ πόνο και οργή (και από τις δύο πλευρές). Τα όρια ξεπερνιούνται και το αποτέλεσμα μόνο κακό θα μπορούσε να είναι. Από την πρόκληση σωματικού πόνου μέχρι τον ψυχολογικό εξευτελισμό τα θύματα υποφέρουν. Και δυστυχώς, τις περισσότερες φορές, οι επιδράσεις στο χτίσιμο της προσωπικότητας είναι ορατές και στην ενήλικη ζωή.
Το κουτί-φυλακή και οι βελόνες του πόνου
Τιμωρία με καυτερή σάλτσα και κρύα ντους
Ανελέητο μαστίγωμα με ζώνη
«Πεθαίνοντας» της πείνας
Η πάνα της ντροπής
Πυροβολώντας το λάπτοπ
Η απεγνωσμένη απαγωγή