ληστεία

Η ληστεία είναι εκείνη η κατηγορία εγκλήματος που γίνεται η αφαίρεση κάποιου κινητού αντικειμένου από ένα άτομο με τη χρήση βίας ή την απειλή όπλου. Συχνά η ληστεία μπλέκεται με την κλοπή αλλά αυτό είναι λάθος σύμφωνα με τους δικηγόρους. Η διαφορά της ληστείας με την κλοπή είναι κρίσιμη, και συνίσταται στην άσκηση ή απειλή βίας κατά την ληστεία, η οποία δεν υπάρχει στην κλοπή. Στην επιβολή δε της ποινής, η διαφορά αυτή μεταφράζεται σε ποινές κακουργήματος με κάθειρξη πολλών ετών, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις αγγίζει την ισόβια κάθειρξη. Η κλοπή είναι έγκλημα που τιμωρείται από τον Ποινικό Κώδικα στα άρθρα 372 ΠΚ και στη βασική της μορφή είναι πλημμέλημα και τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών. Τα κύρια χαρακτηριστικά της ληστείας Κύρια χαρακτηριστικά της ληστείας σύμφωνα με το άρθρο 380 παρ. 1 του Ποινικού Κώδικα είναι τα εξής: «1. Όποιος με σωματική βία εναντίον προσώπου ή με απειλές ενωμένες με επικείμενο κίνδυνο σώματος ή ζωής αφαιρεί από άλλον ξένο (ολικά ή εν μέρει) κινητό πράγμα ή τον εξαναγκάζει να του το παραδώσει για να το ιδιοποιηθεί παράνομα, τιμωρείται με κάθειρξη και χρηματική ποινή». Συνεπώς: α) Θα πρέπει, όπως και στην κλοπή, να υπάρχει αφαίρεση ξένου (ολικά ή εν μέρει) αντικειμένου. β) Κατά τη ληστεία, πέραν της αφαίρεσης ξένου κινητού πράγματος, υπάρχει “σωματική βία εναντίον προσώπου ή με απειλές ενωμένες με επικείμενο κίνδυνο σώματος ή ζωής” και αυτό είναι το στοιχείο που την ξεχωρίζει από όλα τα εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας και της προσδίδει το χαρακτήρα του κακουργήματος, ενώ, όλα τα εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας είναι στη βασική τους μορφή, πλημμελήματα. γ) Λόγω της προαναφερόμενης άσκησης ή απειλή άσκησης βίας, κατά το έγκλημα της ληστείας, προσβάλλεται πέραν του έννομου αγαθού της ιδιοκτησίας και αυτό της προσωπικής ελευθερίας. δ) Κατά την περίπτωση αφαίρεσης ξένου πράγματος «με απειλές ενωμένες με επικείμενο κίνδυνο σώματος ή ζωής» θα πρέπει να επισημάνουμε ότι αυτή αφορά στην προαναγγελία κακού από τον δράστη προς το θύμα, και το οποίο δίδεται η εντύπωση ότι ο δράστης θα μπορούσε να προξενήσει στο θύμα (ανεξάρτητα αν αυτός μπορεί στην πραγματικότητα). Επίσης, οι απειλές (κίνδυνος) θα πρέπει να αναφέρονται στη ζωή – σωματική βλάβη του θύματος ή σε πρόσωπο για το οποίο ενδιαφέρεται. Δηλαδή, με απλά λόγια, η κλοπή, μετατρέπεται σε ληστεία, εάν ο δράστης «… καταλήφθηκε επ’ αυτοφώρω να κλέβει και μεταχειρίζεται σωματική βία εναντίον προσώπου ή απειλές ενωμένες με επικείμενο κίνδυνο σώματος ή ζωής για να διατηρήσει το κλοπιμαίο». Η μεγάλη ληστεία της τράπεζας Εργασίας που δεν εξιχνιάστηκε ποτέ Το Ριφιφί της Τράπεζας Εργασίας γνωστό και ως «το μεγάλο ριφιφί του αιώνα», ήταν μια ληστεία με την μέθοδο του ριφιφί, στο υποκατάστημα της Τράπεζας Εργασίας, στην οδό Καλλιροής 19, στο Νέο Κόσμο, στην Αθήνα, που πραγματοποιήθηκε μεταξύ 19ης και 20ης Δεκεμβρίου του 1992. Το μεγάλο ριφιφί έχει μείνει στις συνειδήσεις των πολιτών ως μία μεγάλη ληστεία παρόλο που τεχνικά και σύμφωνα με τον παραπάνω διαχωρισμό δεν υπήρξε άσκηση βίας κατά την αφαίρεση των χρημάτων από την τράπεζα. Σύμφωνα με τις ελληνικές αρχές άγνωστοι δράστες εισήλθαν στο υπόγειο της τράπεζας όπου βρίσκονταν οι θυρίδες, μέσω ενός τούνελ που είχαν σκάψει από την κοίτη του ποταμού Ιλισσού και έφτανε στο υποκατάστημα περνώντας κάτω από την οδό Καλλιρρόης. Το τούνελ είχε μήκος γύρω στα 25 μέτρα και κατά μήκος της διαδρομής του είχαν τοποθετηθεί υποστυλώματα και ράγες, οι οποίες χρησίμευαν για να κινείται πάνω τους ένα βαγονέτο, με το οποίο οι δράστες έβγαζαν όλα τα μπάζα κατά την εκσκαφή της σήραγγας. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της αστυνομίας οι δράστες χρειάστηκαν 10 μέρες έως 3 μήνες προκείμενου να σκάψουν όλο το τούνελ. Κατά την είσοδο τους στο υπόγειο χώρο της Τράπεζας οι δράστες παραβίασαν 301 από τις 1.151 θυρίδες και αφαίρεσαν το περιεχόμενό τους. Εκτιμάται ότι η αξία των κλοπιμαίων ανερχόταν σε 5 δισεκατομμύρια δραχμές.