Oι άναρθρες κραυγές για τη διαιτησία είναι χρήσιμες για την εσωτερική πελατεία και για την κονσομασιόν προς την εξουσία, αλλά ο Ολυμπιακός θα αδικήσει τον εαυτό του εάν σταθεί σε σφυρίγματα ή αναλωθεί σε κατάρες. Το 83-65 της Μαδρίτης είναι η αλήθεια του γηπέδου και δεν αντέχει καμία αμφισβήτηση. Ο Ολυμπιακός καλείται να κλείσει κραυγαλέες τρύπες αν θέλει να γίνει ανταγωνιστικός απέναντι στα μεγαθήρια της Euroleague. Η υπερπροσπάθεια 4-5 παικτών δεν είναι αρκετή για να βγει τέτοιο διπλό, όταν υστερούν μονάδες-κλειδιά του πάγκου ή της αρχικής πεντάδας. Η Ρεάλ έχει την πολυτέλεια να αφήνει στον πάγκο τον Νοσιόνι και ανενεργό τον Ματσιούλις, τους ήρωες του 2015 για να μη ξεχνιόμαστε. Ο τρίτος της ψηλός είναι σήμερα καλύτερος από τους τρεις του Ολυμπιακού μαζί. Οι «ερυθρόλευκοι» προσπάθησαν να τη νικήσουν με μισό σέντερ, μισό πόιντ γκαρντ, κάμποσους αόρατους και μόλις έναν ζεστό παίκτη στην τελική ευθεία. Από το 25ο λεπτό μέχρι το 38ο, ο Ματ Λοτζέσκι πέτυχε όλους τους πόντους των πρωταθλητών Ελλάδας, πλην ενός. Πουθενά Σπανούλης, πουθενά Πρίντεζης, πουθενά Παπανικολάου, πουθενά τα «πεντάρια», πουθενά οι «άσοι», πουθενά ο πολυδιαφημισμένος Γκρην. Η άμυνα πήρε κατά διαστήματα ικανοποιητικό βαθμό, αλλά δεν γινόταν να κρατήσει μόνη αυτή το φρούριο. Το χειρότερο σημάδι που άφησε μέσα από τις τηλεοράσεις ο αποψινός Ολυμπιακός ήταν το πελαγωμένο του μυαλό. Οι απερισκεψίες των παικτών του, άπειρων και λιγότερο άπειρων, χάρισαν στη Ρεάλ εύκολους πόντους από τη γραμμή και πολύτιμες ανάσες. Ο Σπανούλης έδωσε αντιαθλητικό φάουλ στη σέντρα σαν να μην είχε διαβάσει τον νέο κανονισμό. Ο Αγραβάνης χρεώθηκε τεχνική ποινή χωρίς κανένα λόγο στο 58-53, πάνω που έπαιζε καλά και γινόταν καταλύτης στην προσπάθεια αντεπίθεσης. Ο Παπανικολάου παραχώρησε 4 απανωτές βολές μακριά από τη φωτιά και έστειλε τη Ρεάλ από το 71-63 στο +12. Ο πάγκος χρεώθηκε με τεχνική ποινή για διαμαρτυρία, λες και έβλεπε για πρώτη φορά τις ηλεκτροπληξίες του Ρέγιες. Μετρήστε πόσους πόντους κέρδισαν οι Ισπανοί από αυτές τις κουτουράδες και ελάτε να συζητήσουμε ξανά τη ροή του παιχνιδιού. Μπορεί η Ρεάλ να εμφανίστηκε ανώτερη, αλλά δεν κερδίζει πάντοτε ο ανώτερος. Πίστευα ότι ο Ολυμπιακός μπορούσε να τουμπάρει το παιχνίδι τα μισά της γ’ περιόδου, αλλά εκείνος προτίμησε να πιέσει το κουμπί της αυτοκαταστροφής. Τα προηγούμενα χρόνια, η Ρεάλ κέρδιζε τέτοιους αγώνες -όταν τους κέρδιζε- σκαρφαλωμένη στις πλάτες του Σέρχιο Ροντρίγκεθ. Χθες, χωρίς τον «Τσάτσο» πια, έδειξε καλά αντανακλαστικά, αλλά είχε απέναντί του ευάλωτο θύμα. Ο Ολυμπιακός αποχώρησε ανεξήγητα από το γήπεδο μόλις πήρε το προβάδισμα. Τα δευτερόλεπτα που έδωσαν ξανά στη Ρεάλ την πρωτοβουλία κύλησαν αμέσως μετά το τρίποντο του Βαγγέλη Μάντζαρη (49-51 στο 25’). Ο ίδιος έκανε μισό κλέψιμο απέναντι στον Γιουλ, αλλά οι καραμπόλες της μπάλας ευνόησαν τους Ισπανούς, οι οποίοι βρήκαν ανοιχτό γήπεδο μπροστά τους και έβαλαν τρίποντο με τον Ρούντι: 52-51. Μου θύμισε εκείνα τα φαρμακερά του Κάρολ στον τελικό του 2015, στο ίδιο γήπεδο. Η Ρεάλ τελείωσε το τρίτο δεκάλεπτο με σερί 13-2, την ίδια ώρα που ο Ολυμπιακός έδειχνε να παίζει με δύο παίκτες λιγότερους. Ο Γκρην ήταν εντελώς εκτός κλίματος, ο Γιανγκ πάσχιζε αλλά δεν μπορούσε και η ομάδα έχασε κάθε έννοια ισορροπίας και συνοχής. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος δοκίμασε λογής λογής κόλπα, λανσάρισε ακόμα και σχήμα με μοναδικό χειριστή της μπάλας τον Σπανούλη (δίπλα σε Λοτζέσκι, Παπανικολάου, Πρίντεζη, Γιανγκ), αλλά δεν βρήκε σωτηρία. Το σκορ των τελευταίων 15 λεπτών ήταν 34-14. Δυσκολεύομαι να εξηγήσω τα 11:17 του Γιανγκ, μολονότι ο Μίλαν Τόμιτς τον επαίνεσε μετά τον αγώνα. Η τρύπα στο «5» κούρασε και τους υπόλοιπους, με αποτέλεσμα να αδειάσει το ρεζερβουάρ στα τελευταία λεπτά. Τα 9 επιθετικά ριμπάουντ που μάζεψε η Ρεάλ στο β’ ημίχρονο λένε περισσότερα για το έλλειμμα ενέργειας του Ολυμπιακού, παρά για την ικανότητα των Ισπανών. Ο Ολυμπιακός κρατάει από αυτό το σουαρέ το μυαλωμένο του παιχνίδι στο α’ ημίχρονο, όταν υπερίσχυσε σε επιθετικά ριμπάουντ (1-7), βολές (3-11) και λάθη (6-5). Η ήττα από τη Ρεάλ στη Μαδρίτη ήταν εντός προγράμματος, άσχετα με το ασήκωτο -18. Εφ’όσον αποδειχθεί ικανός να κοιτάξει στα μάτια και τελικά να βάλει πλάτη τις ομάδες που βρίσκονται ακριβώς πίσω από το τρίο των φαβορί, θα είναι μέσα στους ευρωπαϊκούς του στόχους. Θα τα καταφέρει, όμως; Ο αγώνας της 2ης αγωνιστικής με την Εφές στο Φάληρο θα είναι μία πολύ πιο καθαρή φωτογραφία της στιγμής. Το αποψινό, με τη Ρεάλ, θυμίζει περισσότερο σπασμένο καθρέφτη. Ο σπασμένος μπορεί εύκολα να γίνει παραμορφωτικός. Προηγείται βέβαια και ντέρμπι εντός των τειχών, αλλά αυτό ανήκει σε άλλη συζήτηση. Το άρθρο του Nίκου Παπαδογιάννη δημοσιεύτηκε στο gazzetta.gr