Στο Παρίσι, εκεί που το περασμένο Σάββατο (28/5) είδε από την εξέδρα του «Σταντ ντε Φρανς» την αγαπημένη του Ρεάλ Μαδρίτης να σηκώνει το 14ο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης/Champions League, ο Ράφα Ναδάλ είναι αποφασισμένος να κάνει το… ίδιο, αλλά με το Roland-Garros. Δύο ματς έμειναν, άλλωστε!
Τα ξημερώματα της Τετάρτης και μετά από ένα ακόμη «κλασικό» ματς με τον Νόβακ Τζόκοβιτς, ο Ισπανός τενίστας νίκησε με 3-1 σετ (6-2, 4-6, 6-2, 7-6) και προκρίθηκε στα ημιτελικά του κορυφαίου τουρνουά τένις στη χωμάτινη επιφάνεια. Εκεί θ’ αναμετρηθεί με τον Αλεξάντερ Ζβέρεφ που νωρίτερα απέκλεισε και με σχετική ευκολία τον Κάρλος Αλκαράθ (3-1 σετ). Την Παρασκευή (3/6) ο Ναδάλ κι ο Γερμανός θα διεκδικήσουν τη συμμετοχή τους στον τελικό της Κυριακής (5/6).
Στην πίστα του «Φιλίπ Σατριέ» επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά πως ο Ναδάλ νιώθει σα στο… σπίτι του. Το Roland-Garros είναι «η διοργάνωσή του». Ο Ισπανός άρχισε με… φούρια το ματς με χτυπήματα από την τελική γραμμή, με backhand ακριβείας και δεξιά διαγώνια που ο Τζόκοβιτς δεν μπορούσε να σταματήσει. Κάπως έτσι γράφτηκε η ιστορία του 6-2 του πρώτου σετ που κατέκτησε.
Ο «Νόλε», όμως, προσαρμόστηκε στην διάρκεια του δεύτερου σετ παρόλο που βρέθηκε να χάνει με 3-0. Με σερί 6-1 κερδισμένων games ισοφάρισε σε 1-1 και έστησε το… σκηνικό μιας ακόμη επικής «μάχης» μεταξύ τους στην 59η συνάντηση στις καριέρες τους (πλέον 30-29 υπέρ του Τζόκοβιτς). Κι ενώ ο Σέρβος έπαιζε τένις υψηλού επιπέδου, ο Ναδάλ δεν έχασε την προσήλωσή του και πήρε εκ νέου το πάνω χέρι στο ματς στην διάρκεια του 3ου σετ, όπου και πάλι το έκανε να μοιάζει… εύκολο (6-2) και αβίαστο κι ας είχε μπροστά του το νούμερο ένα του κόσμου κι ενώ ο ίδιος αντιμετωπίζει πολλές ενοχλήσεις και η φυσική του κατάσταση δεν είναι στο 100%.
Ο Τζόκοβιτς μπήκε στο 4ο σετ αποφασισμένος να ισοφαρίσει. Μπήκε μπροστά με 5-2 και όλα έδειχναν πως θα έλυναν τις διαφορές τους στο 5ο και τελευταίο σετ. Τότε, όμως, εμφανίστηκε στο court η εκδοχή του Ναδάλ που ποτέ δεν παραιτείται. Κατάφερε και γύρισε την εις βάρος του κατάσταση και νίκησε με 7-6 στο tie-break, ενώ είχαν ήδη συμπληρωθεί 4 ώρες και 12 λεπτά παιχνιδιού.
Όπως τραγουδούσε στο «Σταντ ντε Φρανς» πριν από μερικές ημέρες τις στροφές του ύμνου της Ρεάλ Μαδρίτης: «Ιστορία που έγραψες, ιστορία που θα γράψεις». Ο Ναδάλ θέλει το 14ο Roland-Garros και 22ο Grand Slam της καριέρας του.
