Ο Μάνος Μανουσέλης αναλύει τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό από τις μέχρι τώρα παρουσίες τους και τονίζει πως μέχρι να φτάσουν στο ντέρμπι, ο πραγματικός αντίπαλος είναι ο ίδιος τους ο εαυτός.

Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός (σε όλα τα σπορ και όχι μόνο εκεί) βρίσκονται σε διαρκή κατάσταση σύγκρισης! Σε ότι αφορά, όμως, το μπάσκετ, τουλάχιστον προς το παρόν, οι δύο ομάδες πριν φτάσουν στο μεταξύ τους παιχνίδι (προτελευταία αγωνιστική του πρώτου γύρου στο ΟΑΚΑ), ο πραγματικός αντίπαλος κόκκινων και πράσινων είναι ο ίδιος τους ο εαυτός.

Από δύο ματς στην Ευρωλίγκα έχουν δώσει ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός. Οι ερυθρόλευκοι νίκησαν εύκολα την Ρεάλ Μαδρίτης στο ΣΕΦ και έχασαν αναπάντεχα από την Μπάμπεργκ στην Γερμανία. Το τριφύλλι αντίθετα μετράει δύο νίκες, καθώς δεν είχε πρόβλημα απέναντι στην Βαλένθια εκτός έδρας, αλλά ούτε και απέναντι στην ΤΣΣΚΑ στο γήπεδο του.

Δυστυχώς οι αγώνες στην Α1 δεν αποτελούν πλέον κριτήριο για το επίπεδο του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού. Ο τρίτος και ο τέταρτος του πρωταθλήματος μπορούν να δημιουργήσουν θέμα στους δύο εκπροσώπους μας στην Ευρωλίγκα μόνο αν δεν ασχοληθούν σοβαρά με το παιχνίδι.
Θα επιχειρήσουμε, λοιπόν, με μέτρο κρίσης τους τέσσερις αγώνες που έχουν παίξει στην Ευρώπη οι δύο εκπρόσωποι του ελληνικού μπάσκετ να δούμε σε ποιο σημείο βρίσκεται η διαδικασία της οικοδόμησης τους. Είναι σαφές ότι το δείγμα των τεσσάρων αγώνων δεν οδηγεί σε ασφαλή συμπεράσματα. Γι’ αυτό θα προσπαθήσουμε να βρούμε την κατεύθυνση προς την οποία κινούνται τα συγκροτήματα των Ιβκοβιτς και Ομπράντοβιτς με την βοήθεια εξελιγμένων εργαλείων στατιστικής και ανάλυσης. Quo Vadis λοιπόν ; Προς τα πού πάνε οι δύο μεγάλοι;

Το πρώτο στοιχείο που κάνει εντύπωση στην γενική εικόνα που βλέπουμε είναι ότι τόσο ο Παναθηναϊκός, όσο και ο Ολυμπιακός τρέχουν φέτος στον αιφνιδιασμό λιγότερο από πέρυσι! Οι ερυθρόλευκοι πέρυσι εκτελούσαν σε καταστάσεις transition το 10.7% των κατοχών τους και φέτος έχουν κατέβει στο 3.1%, ενώ και ο Παναθηναϊκός από το 9.3% πήγε στο 7.2%!

Θεωρούμε δεδομένο, ότι πέρα από τις αλλαγές που έχουν γίνει στα ρόστερ των δύο ομάδων, σημαντικό ρόλο στην διαφοροποίηση της εικόνας του παιχνιδιού τους έχουν παίξει οι νέοι κανονισμοί που σχεδόν επιβάλουν το να πάει η μπάλα κοντά στο καλάθι. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Παναθηναϊκός πέρυσι εκδήλωσε επιθέσεις από φάσεις pick n’ roll σε 25.2 των κατοχών του, ενώ φέτος έχει πέσει στο 19.1%. Αντίστοιχα έχει ανέβει το ποσοστό των επιθέσεων στο post up από το 11.8% στο 14.5%! Είναι φανερό ότι ο Παναθηναϊκός στην μετά Σπανούλη και Γιασιεκβίτσιους εποχή προσαρμόζεται στην νέα τάξη πραγμάτων, μεταφέρει την μπάλα κοντά στο καλάθι και ελέγχει ακόμη περισσότερο τον ρυθμό. Καλύτερος πασέρ της ομάδας είναι ο Διαμαντίδης με μ.ο 7 ασίστ (έχει δώσει 14 από τις 29 που έχει συνολικά η ομάδα). Ο Νίκολας είναι εγγύηση στο σουτ (6/13 τριπ.) αλλά γενικά τα ποσοστά των πράσινων δεν είναι ακόμη καλά (46% δίποντο, 33% τρίποντο, 73π. μ.ο)

Ο Ολυμπιακός, από την άλλη μεριά, έχει μπει για τα καλά στον «αστερισμό» του pick n’ roll! Η ταυτόχρονη παρουσία των Τεόντοσιτς, Σπανούλη και Παπαλουκά, πολλές φορές όχι μόνο στο ρόστερ, αλλά και στο παρκέ, έχει εκτινάξει το ποσοστό των επιθέσεων με σκριν πάνω στην μπάλα από το 16.4% πέρυσι στο 23.7% φέτος, ενώ αντίστοιχα έχει πέσει ο αριθμός των επιθέσεων με πλάτη στο καλάθι από το 14.5% στο 10%. Ο Ολυμπιακός έχει μ.ο 16 ασίστ, αλλά έχει προς το παρόν χαμηλά ποσοστά στο τρίποντο (25%) και αυτός είναι ο λόγος που η παραγωγικότητα του έχει πέσει στους 71.5 π. μ.ο, παρά το ότι οι βολές της ομάδας είναι πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια κοντά στο 80%.

Στον αμυντικό τομέα και με δεδομένο ότι οι δύο Σέρβοι τεχνικοί είναι λάτρεις της άμυνας η διαφοροποίηση της κατάστασης είναι επίσης σαφής. Ο Ολυμπιακός πλέον από το 10.8% που επέτρεπε πέρυσι στους αντιπάλους να τρέχουν στο transition έχει κατέβει στο 7.2%, αλλά βελτίωση έχει και ο Παναθηναϊκός που από το 8.8% έχει πέσει στο 6.1%! Είναι , πάντως, φυσιολογικό να χαμηλώνουν τα νούμερα στο transition και από το την προσπάθεια των δύο ομάδων να ελέγξουν τον ρυθμό, με συνέπεια να πέφτει ο αριθμός των κατοχών τόσο στο ανοικτό γήπεδο, όσο και στο πέντε εναντίον πέντε.
Ο Παναθηναϊκός με την προσθήκη του Σάτο πρόσθεσε στην περιφέρεια του ένα εξαιρετικό αμυντικό όπλο, ενώ η ταυτόχρονη παρουσία του στην πεντάδα με τον Διαμαντίδη δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα στην κυκλοφορία της μπάλας για τον αντίπαλο. Αυτή η βελτίωση αποτυπώνεται και στα νούμερα καθώς οι πράσινοι σε 147 κατοχές των αντιπάλων στα παιχνίδια με Βαλένθια και ΤΣΣΚΑ τους έχουν δεχθεί 116 πόντους (0.789 π.α.κ)

Ο Ολυμπιακός από την άλλη μεριά με τον Σπανούλη για περίπου 32 λεπτά κατά μέσο όρο στο παρκέ εξασφαλίζει πίεση στη μπάλα, αλλά από εκεί και πέρα έχει θέματα κυρίως με την προσωπική άμυνα κάποιων παικτών σε συγκεκριμένες καταστάσεις, όπως για παράδειγμα στο σκριν στην μπάλα και στις απομονώσεις (ένας εναντίον ενός). Συνολικά ο Ολυμπιακός έχει δεχθεί σε 152 κατοχές των αντιπάλων του 139 πόντους (0.914 π.α.κ)
Ο Ολυμπιακός, με αιχμή του δόρατος τους Νεστέροβιτς και Μπουρούση έχει μέσο όρο 36 ριμπάουντ στο παιχνίδι. Οι δύο ψηλοί έχουν 27 από τα 72 ριμπάουντ της ομάδας (16 ο Νεστέροβιτς, 11 ο Μπουρούσης). Τρίτος ριμπάουντερ της ομάδας είναι ο Τεόντοσιτς με 8, ενώ θα περίμενε κανείς ότι θα βοηθούσε περισσότερο σε αυτόν τον τομέα ο Νίλσεν (3.5 ριμπ ανά αγώνα, σε 21 λεπτά μ.ο συμμετοχής)

Ο Παναθηναϊκός είχε παραδοσιακά θέμα στο ριμπάουντ, αλλά φέτος φαίνεται να τα πηγαίνει καλύτερα με το ψηλό σχήμα που χρησιμοποιεί ο Ομπράνοβιτς. Εχει μ.ο 35 ριμπάουντ, χωρίς να ξεχωρίζει κάποιος παίκτης ιδιαίτερα εκτός από τον Μάριτς που έχει τα περισσότερα (11) από όλους τους συμπαίκτες του παίζοντας τον λιγότερο χρόνο απ΄ όλους τους βασικούς (10.5 λεπτά ανά αγώνα)

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται αυτή την στιγμή ένα βήμα σε ότι αφορά την απόδοση του, στηριζόμενος στην καλή του άμυνα και στην ομοιογένεια που του εξασφαλίζει η παρουσία κορμού από τα περασμένα χρόνια. Το ότι δεν υπάρχει ασφάλεια πίσω από τον Διαμαντίδη είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού. Αυτή η κατάσταση εμπεριέχει ρίσκο, αλλά έχει και θετικά στοιχεία σε ότι αφορά την χημεία της ομάδας και το κίνητρο όλων να αποδείξουν ότι μπορούν κι έτσι να πετύχουν.

Οι ερυθρόλευκοι, με πολλά νέα πρόσωπα στη σύνθεση τους, έχουν περισσότερη δουλειά από τον Παναθηναϊκό μπροστά τους σε άμυνα και επίθεση, αλλά η ποιότητα τους στην περιφέρεια είναι ολοφάνερη… Πολλοί λένε για ανάγκη ενίσχυσης στους ψηλούς, ή, στην απόκτηση ενός σουτέρ, αλλά αυτό που χρειάζεται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι η εμπιστοσύνη στο υλικό, ο χρόνος για να μάθουν να παίζουν μαζί, ώστε να ανέβει το επίπεδο της αυτοπεποίθησης των παικτών. Χωρίς αυτά τα στοιχεία όποιος και αν έρθει ντυμένος με τον μανδύα του σωτήρα θα κυνηγάει ένα θαύμα.

Σε τελική ανάλυση, όσο και αν έχει επιβληθεί από εκείνους που έχουν συμφέροντα η διαρκής σύγκριση και σύγκρουση ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό υπάρχουν δεδομένα που δεν αλλάζουν ποτέ. Π.χ Κανένας δεν έχει σηκώσει κούπα τον Νοέμβριο! Επίσης στην περίπτωση του μπασκετικού Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού (διότι αλλού μπορεί να μην ισχύει) δεν υπάρχει πιθανότητα και τρόπος να χάσουν κάποιο τίτλο από τον Νοέμβριο…

Πηγή: gazzetta.gr