Η ιστορία του Λουίτζι Μερόνι και του Ατίλιο Ρομέρο είναι από τις πιο περίεργες στα χρονικά του ποδοσφαίρου.
Βρισκόμαστε στην Ιταλία της δεκαετίας του ’60 και συγκεκριμένα στο 1964, όταν η Τορίνο ανακοινώνει την απόκτηση του Μερόνι από την Τζένοα. Είναι 21 ετών, είναι εξαιρετικός τεχνίτης, είναι από τα ανερχόμενα αστέρια του Calcio και είναι ο άνθρωπος που… απείλησε ακόμη και τη FIAT. Όχι ο ίδιος, αλλά οι οπαδοί της γκρανάτα, οι οποίοι απείλησαν με απεργίες στην αυτοκινητοβιομηχανία της οικογένειας Ανιέλι, όταν το 1966 κυκλοφόρησαν φήμες ότι ο Μερόνι θα πάει στη Γιουβέντους.
Τελικά, αφού στην πόλη έχει στηθεί ένα… πολεμικό σκηνικό, ο ποδοσφαιριστής θα παραμείνει στην Τορίνο, το θέμα θα λήξει και η ζωή θα συνεχιστεί ήρεμα κι ωραία. Μέχρι που φτάνουμε στην 15η Οκτωβρίου 1967… Η Τορίνο αντιμετωπίζει τη Σαμπντόρια, τη νικάει με 4-2 και μετά το τέλος του ματς ο Μερόνι, μαζί με ένα φίλο και συμπαίκτη του, βγαίνουν στην πόλη για ένα ποτό.
Το λάθος τους, το οποίο θα αποδειχθεί μοιραίο, είναι το γεγονός ότι δε διασχίζουν τον δρόμο από τη διάβαση των πεζών -για να πάνε στο μπαρ που είναι στην απέναντι πλευρά- αλλά από τη μέση του. Την ίδια στιγμή, ένα αυτοκίνητο δεν προλαβαίνει να σταματήσει και παρασέρνει τον Μερόνι, στέλνοντας τον στις ρόδες μιας μοτοσυκλέτας κι από εκεί ακόμη πιο μακριά.
Λίγη ώρα μετά ο Μερόνι είναι νεκρός και ο 19χρονος οδηγός του αυτοκινήτου που τον παρέσυρε, ονόματι Ατίλιο Ρομέρο, ζει το δράμα του. Ήταν, βλέπετε, οπαδός της Τορίνο και ο ίδιος, αλλά η ιστορία θα πάρει ακόμη πιο… ξεχωριστή πλοκή το 1990, όταν ο Ρομέρο θα βρεθεί για ένα διάστημα στη θέση του προέδρου της γκρανάτα, προκαλώντας την οργή της οικογένειας του Μαρόνι, η οποία τον κατηγορεί ότι ποτέ δεν επικοινώνησε μαζί τους μετά το δυστύχημα, όπως και ότι επί προεδρίας του η Τορίνο σταμάτησε να στέλνει στεφάνι την ημέρα της επετείου του θανάτου του ποδοσφαιριστή.
Όχι τυχαία, ίσως, η ιστορία του Ατίλιο Ρομέρο με την Τορίνο θα τελειώσει όταν το κλαμπ θα χρεοκοπήσει στα χέρια του…
