Ο Θανάσης Καραγκούνης αποχαιρετάει την Ελλάδα, καθώς αύριο θα κάνει την πρώτη του προπόνηση με την ολλανδική Τσβόλε, με μια συνέντευξη στη «Sportday», τονίζοντας πως «τα συναισθήματα που έχω, αφήνοντας πίσω τους γονείς μου είναι ακριβώς τα ίδια και αφήνοντας πίσω μου τον Ατρόμητο».

Ο 22χρονος μεσοπεπιθετικός επεσήμανε ότι χαίρεται που πήρε μεταγραφή για ομάδα του εξωτερικού, όμως από την άλλη στενοχωριέται που αποχωρεί από τους Περιστεριώτες.

Επιπλέον, έκανε ειδική αναφορά στη συνεργασία, αλλά και τις σχέσεις που είχε με τους Καραμάνο, Ναπολεόνι, Ιγκλέσιας και Νάστο, ενώ ευχαρίστησε και όλα τα μέλη της ομάδας με τα οποία συνεργάστηκε φέτος, όπως και τα προηγούμενα τέσσερα (περίπου) χρόνια στους «μπλε».

Αναλυτικά η συνέντευξη Καραγκούνη

Θυμάμαι να το λες πάντα. «Εγώ θέλω να παίξω στο εξωτερικό». Να που τα κατάφερες. Είσαι έτοιμος γι’ αυτό;

«Είναι παιδικό όνειρο να παίξω στο εξωτερικό. Κατάλαβα ότι αν δεν φύγεις πολύ μικρός να πας σε ακαδημίες και να ανδρωθείς εκεί, είναι καλό να φύγεις όταν είσαι έτοιμος. Δεν θεωρώ ότι είμαι απόλυτα έτοιμος, αλλά σε σαφώς καλύτερη κατάσταση απ’ ό,τι αν έφευγα πριν τέσσερα χρόνια».

Και ξαφνικά Τσβόλε. Δεν ήταν, όμως, μόνο αυτή. Γιατί την επέλεξες;

«Είναι μια ομάδα μεσαία στην Ολλανδία, αλλά με προοπτική. Με στόχους. Θέλω να πάω έκει και να πάρω παιχνίδια, να μάθω το ποδόσφαιρο που παίζουν. Η ομάδα θα κυνηγάει στόχους κι εγώ, μέσω της ομάδας, θα κυνηγάω το κάτι παραπάνω. Είναι κίνητρο».

Σ’ αρέσει το ολλανδικό ποδόσφαιρο;

«Νομίζω μου ταιριάζει. Είναι σύγχρονο, επιθετικό. Ολοι δουλεύουν μαζί. Σαν πραγματική ομάδα. Από την άμυνα μέχρι την επίθεση. Εχει να κάνει με κατοχή, πάνε πολλοί στο ένας εναντίον ενός και είναι πολύ γρήγορο. Ο,τι θέλω μέσα στο παιχνίδι».

Μίλησες με τους ανθρώπους της ομάδας; Λένε πως σε παρακολουθούν πολύ καιρό.

«Αυτό γνωρίζω κι εγώ. Με βλέπουν αρκετό καιρό και με θέλουν για τη θέση του αριστερού εξτρέμ. Μου είπαν πως γνωρίζουν ότι μπορώ να παίξω και πίσω από τον φορ και δεξιά, αλλά θέλουν να τους βοηθήσω αριστερά, για να εκμεταλλεύομαι την ταχύτητά μου και να κλείνω μέσα, ώστε να χρησιμοποιώ το καλό μου πόδι».

Τι αφήνεις πίσω ποδοσφαιρικά;

«Να ξέρεις κάτι. Τα συναισθήματα που έχω αφήνοντας πίσω τους γονείς μου, ακριβώς τα ίδια νιώθω και αφήνοντας πίσω μου τον Ατρόμητο. Εδώ και 4,5 χρόνια κάνω κάθε μέρα το ίδιο πράγμα. Την ίδια διαδρομή, τις ίδιες συνήθειες. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι σαν αδέρφια μου στον Ατρόμητο. Χαίρομαι που έχω την ευκαιρία να φύγω στο εξωτερικό, αλλά στεναχωριέμαι πολύ που τους αφήνω. Αυτή η ομάδα με έκανε αυτό που είμαι. Μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω σε κορυφαίο επίπεδο στην Ελλάδα και να έχω παραστάσεις απ’ την Ευρώπη. Είχα την τιμή να δουλέψω με μεγάλους προπονητές και μεγάλους συμπαίκτες. Δέθηκα πολύ με τον κόσμο, πάρα πολύ. Στ’ αλήθεια στεναχωριέμαι. Ευχομαι στον Ατρόμητο μέρα με τη μέρα να γίνεται και καλύτερη ομαδα, όπως κάθε χρόνο, να συνεχίσει να δίνει χαρά στον κόσμο. Θα παρακολουθώ τους αγώνες και οποτε μπορώ θα έρχομαι να τον βλέπω».

Ποιοι συμπαίκτες σου θα σου λείψουν περισσότερο;

«Εντάξει, πρώτα ο Τάσος (σ.σ.: Καραμάνος). Κάθε μέρα μαζί, επί δύο χρόνια στη σειρά. Τον αδερφό μου τον έχω δει λιγότερο. Θα μου λείψει και παικτικά, όπως θα μου λείψουν και ο Ιγκλέσιας και ο Ναπολεόνι. Με τον Ιγκλέσιας, ήξερα ότι δεν θα περάσει κανείς πίσω, ότι θα με καλύψει, ότι θα μου δίνει σωστά την μπάλα. Με τον Ναπολεόνι και τον Καραμάνο μπορούσαμε να βρισκόμαστε με κλειστά μάτια και να απολαμβάνουμε αυτό που κάνουμε. Είναι απόλαυση να παίζεις με αυτούς τους συμπαίκτες. Ισως αδικώ κάποιους άλλους, αλλά και σαν παρέα, αυτά τα τρία άτομα είναι καταπληκτικά».

Ποιος σε βοήθησε περισσότερο;

«Μακάρι σε μια ομάδα να υπήρχε ένας Βαγγέλης Νάστος, ώστε να απογειώνεσαι όταν πρέπει και να προσγειώνεσαι την κατάλληλη στιγμή. Ο Βαγγέλης με βοήθησε περισσότερο απ’ τον καθένα στις δύσκολες στιγμές και όχι μόνο ποδοσφαιρικά, αλλά και πνευματικά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ κάποια πράγματα που έκανε για μένα».

Θέλεις κάποιους να ευχαριστήσεις;

«Καταρχήν τον Σπανό και τον Αγγελόπουλο. Και στις καλές στιγμές και στις άσχημες ήταν δίπλα μου. Τον Τόλη Αποστόλου, που με είδε και με έφερε και όλους τους προπονητές και τους συμπαίκτες μου, γιατί χωρίς αυτούς δεν θα έκανα τίποτα. Ξεχωριστά στον Γιώργο Δώνη (φωτό), που με καθιέρωσε και που ήταν αυτός, μαζί με τον Γιώργο Σπανό, που στην πιο δύσκολη στιγμή που είχα στον Ατρόμητο και είχε να κάνει με την υγεία μου, ήταν δίπλα μου. Και φυσικά στον Σωτήρη Κακαργιά. Ηταν μαζί μας, όσοι προπονητές και αν άλλαζαν και τώρα είναι ο γυμναστής της ομάδας. Είναι πολύ σημαντικός άνθρωπος».

Πηγή: sport-fm.gr