Έφταιγε το «θολωμένο» του μυαλό για το κακό που έγινε, για το τέλος της Καρολάιν, είπε ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος, ο οποίος χρειάστηκε περισσότερες από τέσσερις ώρες για να περιγράψει την μοιραία ημέρα, πριν από ακριβώς ένα χρόνο.
«Ψάχνω να βρω λογική σε ένα σημείο που δεν υπάρχει» ανέφερε ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος προσπαθώντας να εξηγήσει, κατά τη διάρκεια της μαραθώνιας απολογίας του, τι ήταν αυτό που τον οδήγησε να πιέσει με ένα μαξιλάρι το κεφάλι της γυναίκας του μέχρι εκείνη να αφήσει την τελευταία της πνοή. «Ακόμα τη λατρεύω» είπε και ξέσπασε σε κλάματα λέγοντας: «Ίσως έφτασα στα όρια μου. Από τις 1.000.000 την 1.000.001 αντέδρασα έτσι…»
Πρόθεση του, πάντως, ήταν όπως ανέφερε να αγκαλιάσει την Καρολάιν για να λήξει η ένταση που είχε δημιουργηθεί νωρίτερα με αφορμή την κόρη τους.
«Εκείνη την ώρα είχα ένα κράμα θυμού, θλίψης και στενοχώριας» είπε.
«Κατάλαβα ότι είναι νεκρή από τους σφυγμούς και από ότι ήταν ανοιχτά τα μάτια της. Είχε αιμάτωμα. Άρχισα να κλαίω. Να κινούμαι πάνω κάτω στο δωμάτιο. Ακολούθησαν χαοτικές στιγμές. Τραβάω τα μαλλιά μου. Κλαίω, περπατάω πάνω στο δωμάτιο. Είμαι σε πλήρη σύγχυση και διάλυση» ανέφερε ο κατηγορούμενος περιγράφοντας το έγκλημα του.
Η αρχή του τέλους
Στο «κομμάτι που άλλαξε τη ροή μιας κανονικής ημέρας» και οδήγησε στο μοιραίο τέλος της άτυχης Καρολάιν αναφέρθηκε μετά από την πολύωρη μυθιστορηματική αφήγηση του ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος.
Η αρχή του τέλους για την άτυχη κοπέλα άρχισε όταν πριν από ακριβώς ένα χρόνο, σύμφωνα με τον κατηγορούμενο, δημιουργήθηκε ένταση με αφορμή την μικρή Λυδία.
Ήταν, όπως περιέγραψε όταν ενώ ετοίμαζαν φαγητό για την μικρή ο ίδιος έσκυψε για να μαζέψει ένα ρούχο που έπεσε στο πάτωμα και εκείνη σηκώθηκε από τη θέση της και πήγε να πέσει. «Τρόμαξα και την άρπαξα άγαρμπα από το φόβο μου. Εκεί έκλαψε και ήρθε η Κάρολαιν και μου λέει: «γιατί έκλαψε;» Της λέω: «δεν έπεσε, αλλά τρόμαξε». «Όχι, δώσε μου την να την ηρεμήσω». Αυτό ήταν το συμβάν. Μετά νευρίασε και μου λέει: «κάνε ότι νομίζεις εγώ πάω πάνω να κοιμηθώ» περιέγραψε ο 33χρονος πιλότος για την ημέρα του εγκλήματος. Ήταν η στιγμή που ξεκίνησαν όλα, σύμφωνα με τον κατηγορούμενο.
«Ξέρω τι θα έρθει, τι ξέσπασμα έρχεται το γνώριζα. Αυτό το περιστατικό που σας περιγράψω μπορεί να έχει συμβεί άλλες 100 φορές. Κανονικά θα καθόμουν κάτω, θα τάιζα τη μικρούλα και έπειτα από κάποια ώρα θα ηρεμούσε» αφηγήθηκε και αναφέρθηκε στις προσπάθειες που, όπως ισχυρίστηκε, έκανε για να μην δοθεί συνέχεια στο επεισόδιο.
«Ανέβηκε στο δωμάτιο. Άφησα λίγο χρόνο και μου έστειλε μήνυμα: «you stupid». Μου έστειλε μετά δεύτερο μήνυμα: «μη μου τη φέρεις πάνω, μη μου την αφήσεις το πρωί». Θεώρησα ότι μου έστειλε ένα μήνυμα να με πληγώσει» εξήγησε ο κατηγορούμενος συμπληρώνοντας πως αυτό που είχε πειράξει την Καρολάιν ήταν πως δεν την άφησε να ηρεμήσει το παιδί.
«Την είχε νευριάσει. Θα έπρεπε στις 12 το βράδυ – τώρα που το σκέφτομαι βέβαια- να ζητήσω από συνάδελφο να με καλύψει και να μη πάω στη δουλειά (σ.σ. την επόμενη ημέρα)» είπε και συνέχισε την περιγραφή του λέγοντας:
«Ήξερα ότι το κάνει για να με πικάρει. Άφησα κάποια ώρα να περάσει. Οι σκέψεις μου είναι ότι θα με ταλαιπωρήσει αλλά κάποια στιγμή αργότερα…»
Ο κατηγορούμενος ισχυρίστηκε ότι για πρώτη φορά ανέβηκε μαζί με το παιδί στην κρεβατοκάμαρα του πάνω ορόφου μετά τις 12 το βράδυ.
Πρόεδρος: Ποια ήταν αντιμετώπιση της συζύγου σας;
Κατηγορούμενος: Της είπα να γυρίσουμε να κοιμηθούμε όλοι μαζί. Ήταν νωρίς για εμάς, αλλά για τη μικρή ήταν ώρα για ύπνο. Εκείνη αρνήθηκε. Μας είπε να φύγουμε. Της λέω «τι θα κάνω το πρωί έχω πτήση» και είπε πως δεν τη νοιάζει.
«Αν ξέρατε πόσο σημαντικός άνθρωπος είναι για μένα»
Ο 33χρονος ανέφερε πως στη συνέχεια ανέβηκε και πάλι μαζί με τη μικρή ακόμη δυο φορές στο δωμάτιο με «χρονική απόσταση περίπου μισή με μια ώρα».
«Ανεβήκαμε και έβαλα τη μικρή στο κρεβάτι. Πήγα να ανέβω κι εγώ. Αυτό την εξόργισε. Ήξερα ότι δεν έχει περάσει ο θυμός αλλά κάποια στιγμή έπρεπε να ανέβουμε. Άρχισε να μου φωνάζει: «Σου είπα να μη τη φέρεις». Μου είπε βρισιές αλλά δεν έχουν σημασία» είπε με την πρόεδρο να τον ρωτά: «Δεν είχαν σημασία για εσάς οι βρισιές δηλαδή;».
«Για την ψυχολογία μου ναι, αλλά δε θέλω να μιλάω άσχημα. Αν ξέρατε πόσο σημαντικός άνθρωπος είναι για μένα. Μου φώναζε και έβρισε και πάνω στην ένταση της στιγμής αφού μου έχει πει φωναχτά «Δε με νοιάζει, πάρτην από εδώ, Αϊ στο διάολο» απάντησε και ισχυρίστηκε πως το συγκεκριμένο επεισόδιο κράτησε πέντε λεπτά.
Πρόεδρος: Βγήκε από το δωμάτιο; Φαίνεται να διανύει βήματα…
Κατηγορούμενος: Από το δωμάτιο δε βγήκε νομίζω, ήμουν δυο ορόφους κάτω. Αυτό που μπορώ να πω είναι πως αφού έκανε μια κίνηση… όχι να χτυπήσει τη μικρή… αλλά ανασηκώθηκε και είπε «σας είπα ότι δε σας θέλω εδώ». Απώθησε τη μικρή. Η μικρή τρόμαξε.
«Μη με αγκαλιάζεις»
Ο κατηγορούμενος αναφέρθηκε στην τελευταία προσπάθεια του να κοιμηθεί στο πλευρό της Καρολάιν εκείνο το βράδυ.
«Κινήθηκε, γύρισε το κεφάλι. Πήγα να την πάρω αγκαλιά για να δείξω ότι τελείωσε. Πήγε να τιναχθεί και με τον αριστερό αγκώνα αντέδρασε, μου είπε: «μη με αγκαλιάζεις». Κατάλαβα ότι δεν ήταν θετική. Σαν να λέει «πάλι ήρθες;». Πίστευα ότι θα της είχε περάσει» υποστήριξε και συνέχισε λέγοντας πως η Καρολάιν του ζήτησε και πάλι να φύγει και να πάρει μαζί του και την μικρή. «Εγώ της είπα «αγάπη μου» περιέγραψε με την πρόεδρο να σχολιάζει: «Το “αγάπη μου” δεν δηλώνει βρασμώ ψυχικής οργής, το «αγάπη μου» δε δηλώνει κάτι τέτοιο».
«Αρχικά πήγα να την αγκαλιάσω» υποστήριξε ο κατηγορούμενος ο οποίος παραδέχτηκε ότι χρησιμοποίησε τον κορμό του.
«Μετά το πρώτο χτύπημα ανέβηκα και στο κρεβάτι πάνω της» ανέφερε.
Πρόεδρος: Γιατί ανεβήκατε πάνω της;
Κατηγορούμενος: Έτσι όπως χτυπιόταν προσπαθούσα να την αγκαλιάσω. Μη προσπαθείτε να βρείτε ιδιαίτερη λογική εκείνη τη στιγμή. Ήθελα να της πω «χτύπησες τη μικρή»… Εκείνη την ώρα είχα ένα κράμα θυμού, θλίψης και στενοχώριας. Δεν υπάρχει ένας φόβος για το παιδί.
Πρόεδρος: Υπήρχε συμπεριφορά της μάνας μέχρι εκείνη την ημέρα που να σας φόβισε για το παιδί;
Κατηγορούμενος: Όχι ήταν η πρώτη φορά, που το ξέσπασμα της αυτό επηρέασε και το παιδί.
Πρόεδρος: Το άθελα της δίνει άλλη βαρύτητα στην πράξη σας
Κατηγορούμενος: Δεν το πήρε και το χτύπησε, θα αντιδρούσα αλλιώς, ήθελα να κατευνάσω τα πνεύματα. Ήθελα να ηρεμήσει.
Πρόεδρος: Πως θα ηρεμούσε ενώ ήσασταν από πάνω της;
Κατηγορούμενος: Η συγκεκριμένη φορά ήταν η εξαίρεση
Πρόεδρος: Η εξαίρεση που αφαιρεί τη ζωή
Κατηγορούμενος: (κλαίγοντας με λυγμούς) το ξέρω. Ίσως έφτασα στα όρια μου. Από τις 1.000.000 την 1.000.001 αντέδρασα έτσι.
Πρόεδρος: Πότε νιώσατε εκτός ελέγχου;
Κατηγορούμενος: Όταν με έδιωχνε ενώ της έλεγα «κατάλαβες τι έκανες; Χτύπησες το παιδί».
Πρόεδρος: Το είχε κάνει άλλες τρεις φορές όταν ανεβήκατε ξανά και σας έδιωχνε.
Κατηγορούμενος: Στο μυαλό μου το θολωμένο δεν περίμενε ότι μετά από τόσες ώρες… περίμενα ότι θα δω μια φυσιολογική αντίδραση. Αντί της αντίδρασης που περίμενα, κάτι έστω προς το θετικό από μέρους της, συνέβη ακριβώς το αντίθετο.
«Τράβαγα τα μαλλιά μου»
«Ανέβηκα πάνω της για να μη μπορεί με ευκολία να με χτυπήσει. Της έλεγα σε παρακαλώ ηρέμησε, χτύπησες το παιδί. Μετά από αυτό το χάος. Την πίεσα με το πρόσωπο στο μαξιλάρι. Πήγαινε να μου φωνάξει. Στα πρώτα δευτερόλεπτα το κεφάλι της δεν είναι προς το στρώμα. Έλεγε «σήκω, παράτα με, φύγε». Δε θέλω να πω χειρότερα. Κάποιες από τις κοινές βρισιές. Μετά πήρα το μαξιλάρι μου και το χρησιμοποίησα πάνω στο κεφάλι της. Δεν υπήρχε σκοπός εκείνη τη στιγμή. Δεν υπήρχε λογική. Μέσα στο μυαλό μου εκείνη την ώρα… δε μπορώ ακόμα να το εξηγήσω» περιέγραψε.
Πρόεδρος: Έγινε κάτι που σας ανέβασε την ένταση;
Κατηγορούμενος: Η αντίδραση της
Πρόεδρος: Τι θα έπρεπε να κάνει;
Κατηγορούμενος: Καλά έκανε. Εγώ περιγράφω τι έγινε. Ήταν τόσο θολωμένο το μυαλό μου. Με ρωτάτε τι προσπαθούσα να επιτύχω πιέζοντας το κεφάλι της γυναίκας μου με το μαξιλάρι και λέγοντας «μη ξαναχτυπήσεις τη μικρή».
Πρόεδρος: Δεν καταλαβαίνατε τι θα προκαλέσετε με το μαξιλάρι; Αναφερθήκατε σε ένα πλάσμα που λατρεύατε σα να είναι παρούσα.
Κατηγορούμενος: Ακόμα τη λατρεύω. Ψάχνω να βρω λογική σε ένα σημείο που δεν υπάρχει.
Πρόεδρος: Εκείνη τη στιγμή δε σκεφτήκατε τον έρωτα σας για την κοπέλα; Δεν είχατε περίστροφο. Είναι η γυναίκα των ονείρων σας.
Κατηγορούμενος: Δε σκέφτηκα κάτι με καθαρό μυαλό. Είχα μια έκρηξη χωρίς λογική.
Πρόεδρος: Εσείς θεωρείτε ότι αυτά που μας είπατε είναι τόσο σοβαρά και τόσο σπουδαία για να οδηγηθεί ένας άνθρωπος στο έγκλημα;
Κατηγορούμενος: Αυτό που λέω είναι αυτό που έγινε.
«Κατάλαβα ότι είναι νεκρή από τους σφυγμούς και από ότι ήταν ανοιχτά τα μάτια της. Είχε αιμάτωμα. Άρχισα να κλαίω. Να κινούμαι πάνω κάτω στο δωμάτιο. Ακολούθησαν χαοτικές στιγμές. Τραβάω τα μαλλιά μου. Κλαίω, περπατάω πάνω στο δωμάτιο. Είμαι σε πλήρη σύγχυση και διάλυση. Αυτό διαρκεί κάποια λεπτά. Η πρώτη κίνηση ήταν να κατέβω τρέχοντας κάτω να δω ότι η μικρή κοιμάται καλά στον καναπέ. Είναι αδύνατο να συνειδητοποιήσω τη έχει συμβεί. Έτρεξα ξανά επάνω γιατί δε μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι έγινε» περιέγραψε.
