22 Δεκεμβρίου, 2008. Ημερομηνία που έμελλε να αλλάξει τη ζωή της, ριζικά. Η γραμματέας της Παναττικής Ένωσης καθαριστριών και οικιακού προσωπικού, Κωνσταντίνα Κούνεβα, επιστρέφει από τη δουλειά στο σπίτι της, στα Άνω Πετράλωνα, όταν κάποιος ή κάποιοι αποφασίζουν να την φέρουν αντιμέτωπη με το… θάνατο.
Άγνωστοι της στήνουν καρτέρι. Της επιτίθενται με βιτριόλι, καίγοντας της τη σάρκα, σε πολλά σημεία του προσώπου και του κορμιού της. Ακολουθούν διαδηλώσεις, πορείες, βαρύγδουπες δηλώσεις δια στόματος πολιτικών προσωπικοτήτων. Όλες τους συνέκλιναν στην εξής φράση: «Θα κάνουμε τα πάντα για να συλληφθούν οι ένοχοι». Λόγια όμορφα, βαρυσήμαντα. Σήμερα ωστόσο, η υπόθεση, οδεύει προς το αρχείο.
Σχεδόν δύο χρόνια μετά τη δολοφονική απόπειρα κι ενώ εκείνοι που θέλησαν να την κάψουν ζωντανή κυκλοφορούν ακόμη ελεύθεροι, η Κωνσταντίνα Κούνεβα μιλά στο newsbeast, για τη ζωή της, σήμερα.
-Έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από την επίθεση. Θυμάστε ακόμη εκείνες τις στιγμές;
«Ήταν κάτι που δεν βάζω πλέον στο μυαλό μου. Ήταν κάτι που πέρασε. Η ζωή είναι εδώ. Προχωράει. Αυτό έμεινε εκεί σα γεγονός. Αυτό που με νοιάζει είναι η κατάσταση της υγείας μου. Να βελτιώνομαι συνέχεια. Δεν χρειάζεται να ξαναγυρίζω νοερώς πίσω. Δεν το ξαναζώ αυτό. Δεν με βοηθάει. Η γνώση μου δίνει κίνητρο να παλέψω και όχι αυτά που πέρασα. Ακόμη και το φαγητό που θα φάμε σήμερα, μας βοηθά να συνεχίσουμε τη ζωή. Ο θυμός δεν είναι το κίνητρό μου. Το κίνητρο για μένα είναι μόνο η γνώση».
-Πιστεύετε ότι κινδυνεύετε ακόμη;
«Αυτός που μου το έκανε αυτό, δεν είναι καλά ψυχολογικά. Από έναν άνθρωπο που δεν είναι υγιής ψυχικά, μπορείς να περιμένεις τα πάντα. Δεν φοβάμαι αλλά δεν μπορώ να ξέρω, αν θα επιστρέψει ή ποιος το έκανε. Επίσης, κινδυνεύουν κι άλλοι από το Σωματείο. Κινδυνεύουν απλοί εργαζόμενοι μέχρι και ανώτεροι. Κανένας δηλαδή, δεν είναι στο απυρόβλητο».
-Βγαίνετε έξω ή φοβάστε; Πώς σας αντιμετωπίζουν οι συμπολίτες μας;
«Έχω ξεκινήσει να βγαίνω. Όταν οι άνθρωποι βλέπουν έναν ασθενή μπροστά τους, τον σέβονται. Κάποιοι με ρωτάνε «Είστε η Κούνεβα;». Πάρα πολλοί όταν ακούνε το όνομα και υποψιάζονται ότι είμαι εγώ, χαίρονται πάρα πολύ, όταν με βλέπουν. Δεν έχω συναντήσει καμία αρνητική αντίδραση μέχρι τώρα. Όλοι προσπαθούν να με βοηθήσουν».
-Με ποιον τρόπο; Τι βοήθεια χρειάζεστε αυτή τη στιγμή;
«Το φθινόπωρο τελειώνει η αναρρωτική άδεια μου. Μετά από αυτό δεν θα έχω εισόδημα. Θα χρειαστώ σύνταξη. Έχει γίνει μία πρόταση στον υπουργό για τη σύνταξή μου κι αυτός αρνήθηκε. Γύρισε τα χαρτιά χωρίς να δώσει μια απάντηση. Δεν ασχολήθηκε καθόλου με το θέμα μου».
-Πότε έγινε αυτό;
«Πριν από δύο με τρεις μήνες. Η πρόταση έγινε μέσα από τη Νομική Υπηρεσία της ΓΣΕΕ. Αυτή η πρόταση ήταν μαζί με ένα πακέτο προτάσεων της ΓΣΕΕ και ο κ. Λοβέρδος τις γύρισε όλες πίσω».
-Μήπως δεν γνώριζε;
«Είναι δικό του πρόβλημα, τι έχει κάνει. Τα γύρισε πίσω χωρίς να εξηγήσει, όμως. Η σύνταξη που πρέπει να πάρω μαζί με το ανήλικο παιδί μου, φτάνει το πολύ τα 500 ευρώ. Εγώ μόνο για τα φάρμακα χρειάζομαι τόσα χρήματα το μήνα. Έχω κι ένα επίδομα ασθενείας… κι αυτά που βάζουν στο λογαριασμό οι άνθρωποι που με βοηθάνε».
-Έχετε έρθει σε επικοινωνία με τον κ. Χρυσοχοΐδη για το θέμα;
«Προσωπικά, δεν έχω μιλήσει ποτέ με τον κ. Χρυσοχοΐδη. Κανένας από αυτούς δεν έχει μιλήσει μαζί μου. Όχι και να μιλήσει ο υπουργός μαζί μου! Αναφορά για την υπόθεσή μου μπορούν να δώσουν και άνθρωποι κατώτεροι από εκείνον. Άνθρωποι που είναι μέσα στο σύστημα. Ο ίδιος δεν χρειάζεται. Έχει πολλές υποχρεώσεις. Δεν ξέρω πόσο φορτωμένη είναι η δουλειά του αλλά το υποψιάζομαι».
-Η πολιτεία σε ποιο βαθμό σας έχει βοηθήσει; Ακούσαμε πολλά περί απονομής δικαιοσύνη, για συμπαράσταση. Τι ακριβώς έχει συμβεί μετά το συμβάν της 22ας Δεκεμβρίου;
«Τι είχε γίνει τότε, δεν γνωρίζω ακριβώς, γιατί ήμουν μέσα στο νοσοκομείο. Όταν μου τα περιγράφουν οι άνθρωποι και βλέπω κάποια γραμμένα κομμάτια στον Τύπο, συγκινούμαι πάρα πολύ και χαίρομαι που είχε στηθεί όλος αυτός ο μηχανισμός συμπαράστασης. Νομίζω, ότι πρέπει να γίνει οπωσδήποτε ένα ντοκιμαντέρ, για αυτή την υποστήριξη. Γι’ αυτό το κίνημα που δημιουργήθηκε. Εγώ αυτό που είδα ήταν η υποστήριξη των ανθρώπων και των γιατρών που ήταν μέσα στο νοσοκομείο. Γιατροί και άνθρωποι που δεν είχαν σχέση με τα νοσοκομεία και την θεραπεία μου όπως για παράδειγμα η οικογένεια Μάτσα, και που έρχονταν κάθε μέρα στο νοσοκομείο, παρακολουθούσαν την κατάστασή μου και συνεννοούνταν με τους γιατρούς για το πώς είμαι και τι πρέπει να γίνει περαιτέρω. Το σωματείο με βοήθησε πάρα πολύ, επειδή πήγε σε διάφορα σημεία, εξήγησε τι είχε συμβεί και ζήτησε βοήθεια από διάφορους φορείς και ανθρώπους. Ο ΗΣΑΠ αποδέχτηκε να πληρώνει τις αποκλειστικές νοσηλεύτριες τις οποίες έχω μέχρι σήμερα. Το σωματείο ζήτησε βοήθεια και ο ΗΣΑΠ τηρεί ακόμη την υπόσχεσή του, ότι θα πληρώνει τις αποκλειστικές μέχρι να τις έχω ανάγκη. Από σήμερα μένει μία αποκλειστική μαζί μου καθώς η κατάστασή μου είναι λίγο καλύτερη. Δεν παίρνω πολλά φάρμακα τη νύχτα. Τα έχω περισσότερη ανάγκη την ημέρα. Άλλωστε, δεν θέλω να επιβαρύνω οικονομικώς τον ΗΣΑΠ. Όταν θα κάνω όμως, τις άλλες επεμβάσεις -γιατί ξέρετε πως έχω πάρα πολλές ακόμη και θα έχω ανάγκη πλήρους 24ωρης κάλυψης από αποκλειστικές- τότε θα ζητήσω να έχω. Υπάρχει μία προσφορά από την τράπεζα Eurobank για το γιο μου, τον Εμμανουέλ, ώστε να βοηθηθεί οικονομικά για διάφορες δραστηριότητες του σχολείου του. Και από πολίτες υπήρχε συμμετοχή. Ηθοποιοί και τραγουδιστές, έχουν κάνει συναυλίες και θεατρικά έργα. Απλοί πολίτες και μαθητές από διάφορα σχολεία, μας έχουν γράψει γράμματα. Μικρά παιδιά προσέφεραν λεφτά, ακόμη και 80 λεπτά, για να με βοηθήσουν οικονομικώς μέσα από τον λογαριασμό της τράπεζας. Και ξέρετε, φαίνεται ότι αυτά τα παιδιά πήραν 2 ευρώ χαρτζιλίκι, πήραν μία τυρόπιτα και έδωσαν ότι τους περίσσευε σε εμένα. Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις και είναι πολύ συγκινητικό αυτό. Όταν άκουγα όλα αυτά τότε, είχα συγκινηθεί. Είμαι ακόμη συγκινημένη, γιατί όλα αυτά μου προσδίδουν ψυχολογική στήριξη».
-Θεωρείτε, ότι έγιναν λάθη κατά τη διενέργεια των ερευνών κι ότι κάποιος ευθύνεται για αυτό;
«Από το πιο χαμηλό επίπεδο στην ιεραρχία της αστυνομίας που έπρεπε να ξεκινήσει αμέσως μέχρι τους πιο πάνω υπήρχε… “μόλυνση”. Δεν λειτούργησαν σωστά. Tο δείχνει και το αποτέλεσμα. Τώρα τι έκανε ο καθένας είναι δικό τους, προσωπικό θέμα. Εγώ όταν κάνω μια δουλειά προσπαθώ να την κάνω με τον καλύτερο τρόπο για να έχω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Είναι βάρος στη συνείδηση των ανθρώπων, το πόσο έχουν δουλέψει πάνω σε αυτό και τι έχουν κάνει αυτοί που ασχολήθηκαν με το θέμα».
-Τι σκέψεις κάνετε τώρα που η υπόθεση μπαίνει στο αρχείο;
«Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν δυνατότητα να ασχοληθούν περισσότερο με την υπόθεσή μου για κάποιο λόγο. Τώρα, ποιος είναι ο λόγος, εγώ δεν το ξέρω. Αυτοί τον ξέρουν. Πρέπει να μας απαντήσουν αυτοί».
-Θα ζητήσετε απάντηση μέσω των δικηγόρων σας για την κίνηση αυτή;
«Δεν ξέρω. Αυτοί έχουν δώσει μία εξήγηση, όταν έκαναν την κίνηση να μπει η υπόθεσή μου στο αρχείο. Τώρα, οι δικηγόροι μου έχουν κάνει δύο ακόμη κινήσεις. Θα δούμε τι θα μας απαντήσουν. Γιατί θα ζητήσουμε όλα τα στοιχεία σχετικά με τις μέχρι τώρα κινήσεις με σκοπό να τα ελέγξουμε, ώστε να μπορέσουμε να συμπεράνουμε κάτι. Αλλά αυτό που έγινε, είναι εις βάρος όλων των ανθρώπων κι όχι μόνο σε βάρος δικό μου. Γιατί και ο υπουργός μπορεί να πάθει ζημιά. Αλλά κι ένας απλός πολίτης που είναι ίσος με κάθε υπουργό. Όπως η δική μου ζωή κινδυνεύει ακόμη, έτσι κινδυνεύει και η ζωή των παιδιών τους, των γυναικών τους».
-Ακούσαμε και διαβάσαμε για απειλητικά τηλεφωνήματα πριν από την επίθεση. Είχατε μιλήσει σε κανέναν γι’ αυτά; Καταστήσατε σαφές ότι κινδυνεύετε;
«Ναι, μίλησα σε πολλούς. Αμέσως μετά τη δουλειά μου, είχα πάει στην Αστυνομία. Έκανα τη διαδικασία που χρειαζόταν. Μετά έγινε ενημέρωση στη ΓΣΕΕ, στις διάφορες υπηρεσίες. Αλλά τίποτα… Όλοι έλεγαν ότι μπορεί να τα φαντάζομαι και ότι θέλω να προβάλλομαι. Δεν έγινε τίποτα. Κανένας δεν προσπάθησε να βοηθήσει και να ψάξει τις καταγγελίες. Όταν τους είπα ότι δέχτηκα απειλές, τηλεφωνικώς, κανένας δεν έδωσε σημασία».
-Τώρα, τι κάνετε με το Σωματείο;
«Δεν μπορώ να δραστηριοποιούμαι πάρα πολύ τώρα γιατί η κατάστασή μου δεν το επιτρέπει. Αλλά όσο μπορώ τους συμβουλεύω».
-Δραστηριοποιούσασταν ενεργά στα συνδικαλιστικά. Ποια είναι η άποψή σας λοιπόν για το θέμα του ασφαλιστικού;
«Εγώ τα έλεγα, όλα αυτά τα χρόνια, τώρα. Και προσπάθησα να εξηγήσω στον κόσμο ότι έρχονται πολύ δύσκολες εποχές. Ήμουν σίγουρη ότι θα έρθει αυτή η στιγμή. Ήθελα πάρα πολύ να προστατέψω την Ελλάδα για να μην πάθει τη ζημιά που πάθαμε εμείς, στη χώρα μου. Όταν ήρθα εδώ, βρήκα ανθρώπους με υψηλό ηθικό και νομίζα ότι θα τα καταφέρναμε. Σε εμάς τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Οι άνθρωποι ήταν πολύ μπερδεμένοι. Δεν είχαν γνώση για τίποτα από όσα γίνονταν στον κόσμο. Μιλούσα λοιπόν, με πολύ κόσμο και τους τόνιζα το πρόβλημα που έρχεται. Η απάντηση ήταν, ότι η Ελλάδα δεν είναι Βουλγαρία αλλά χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Νομίζω πως ότι και να κάνουν εδώ και σε όποια άλλη χώρα του κόσμου δεν θα περάσει αυτό που ζητούν, όσοι πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι από εμάς. Δεν υπάρχει ανώτερος άνθρωπος. Όλοι είμαστε ίσοι και ίδιοι. Και όλοι πρέπει να έχουμε σεβασμό και να λειτουργούμε μέσα από πνευματικές και ψυχολογικές συνθήκες».
-Αν δεν σας είχε συμβεί το ατύχημα, σήμερα θα αγωνιζόσασταν με τη δυναμική εκείνης της περιόδου;
«Εξαρτάται από τις συνθήκες…»
-Ποιο είναι το μήνυμα που στέλνετε στις εργαζόμενες;
«Τα ανθρώπινα δικαιώματα συμπεριλαμβάνουν και τα εργατικά δικαιώματα. Αφού υπάρχει ρύθμιση μέσα στη νομοθεσία, πρέπει να την επιβάλλουν κατά κανόνα όλες οι υπηρεσίες και οι εργοδότες».
-Τι μήνυμα στέλνετε στους ανθρώπους που βγήκαν στους δρόμους να διαδηλώσουν με τον δικό τους τρόπο εναντίον της επίθεσης που δεχθήκατε;
«Να ζούμε μέσα από τη βαθιά γνώση για την ύπαρξή μας και να το εκφράζουμε με αγάπη και συμπόνια. Ακριβώς γι’ αυτό, βγήκαν στους δρόμους. Η αγάπη και η συμπόνια κρατάνε. Κάποιοι μπορεί να βγήκαν από θυμό αλλά ο θυμός δεν κρατά για πολύ».
-Πιστεύετε ότι θα σας βοηθήσουν ακόμη και την τελευταία στιγμή; Ακόμη και στο θέμα της σύνταξης;
«Δεν ξέρω. Θα δούμε το αποτέλεσμα. Πιστεύω πως ναι. Παρόλο που έχει γίνει ήδη η πρώτη διαδικασία, από τον υπουργό Εργασίας. Πιστεύω ότι δεν έχει αντιληφθεί ότι ανάμεσα στα χαρτιά υπήρχε αυτό το έγγραφο, για τη σύνταξή μου. Ήταν επιβαρυμένος με άλλα θέματα και δεν ξέρω τι έγινε. Χρειάζομαι όμως, προσωπική απάντηση πάνω σε αυτό».
Συνέντευξη στη Βάσω Ασμανίδου
