Ο περιβόητος Ποσειδώνιος ο Απαμεύς (ή Ρόδιος) ήταν πράγματι ο πιο σοφός άντρας του καιρού του, αν και ένας τέτοιος χαρακτηρισμός θα τον αδικούσε ενδεχομένως. Γιατί αυτός δεν ήταν απλώς ότι τα ήξερε όλα, αλλά παρήγε κιόλας νέα γνώση με το τσουβάλι, ασχολούμενος με τόσα πολλά που δεν είναι καν εύκολο να απαριθμηθούν! Με ενδιαφέροντα και ικανότητές που ξεπερνούσαν κατά πολύ τα στενά ακαδημαϊκά πλαίσια, ο ογκόλιθος της στωικής φιλοσοφίας και της ελληνιστικής επιστήμης ξεχάστηκε από την Ιστορία, κι αυτό γιατί δεν σώθηκε τίποτα από το έργο του, παρά μερικά σπαράγματα εδώ κι εκεί. Και η μετα-αριστοτελική φιλοσοφία είχε εξάλλου αγνοηθεί μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα, συμβάλλοντας περαιτέρω στη λήθη του μεγάλου έλληνα πανεπιστήμονα που ήταν ταυτοχρόνως, πέρα από φιλόσοφος, μαθηματικός, αστρονόμος και γεωγράφος, ένας ακούραστος ταξιδευτής, ένας διαπρεπής εθνογράφος και ένας οξύτατος παρατηρητής του κοινωνικού γίγνεσθαι. Αλλά και μέγας πολιτικός φυσικά, καθώς η ανάμειξη στα κοινά ήταν στην εποχή του κάτι που όλοι οι μεγάλοι άντρες ήταν προορισμένοι να κάνουν. Αντλώντας από την ελληνική σκέψη των προσωκρατικών, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, συνομίλησε με όλους τους συγχρόνους του (Παναίτιος, Αντίοχος Ασκαλωνίτης, Φιλόδημος κ.ά) και άσκησε μεγάλη επίδραση στους μεταγενέστερους, ως επιφανής θεωρητικός αλλά και εξίσου διαπρεπής επιστήμονας. Ο Ποσειδώνιος ασχολήθηκε με τη φυσική φιλοσοφία, την αστρονομία, την αστρολογία, τη μετεωρολογία και τη γεωγραφία, αλλά και την ψυχολογία, τη θεολογία, την ηθική, την ιστορία και την εθνολογία. Απέκτησε φήμη ως ένα από τα πιο προικισμένα πνεύματα της ελληνιστικής περιόδου, αλλά και ως μανιώδης περιηγητής της Δυτικής Ευρώπης και της Βόρειας Αφρικής. Παρά το γεγονός όμως ότι ίδρυσε τη δική του σχολή στη Ρόδο και έγραψε μέχρι το τέλος της ζωής του, το έργο του έμελλε να χαθεί. Και πώς ξέρουμε τότε ποιος ήταν και κυρίως τι ήταν; Μα από τους τόσους συγγραφείς και χρονογράφους που τον αναφέρουν και τον χρησιμοποιούν ως πηγή, ασχέτως αν ήταν Έλληνες, Λατίνοι ή Άραβες, εθνικοί ή χριστιανοί! Ακόμα και ο περιβόητος Μηχανισμός των Αντικυθήρων συνδέεται με τον Ποσειδώνιο, καθώς το σπουδαίο τεχνολογικό επίτευγμα της ύστερης ελληνιστικής εποχής δεν ήταν παρά πρακτική εφαρμογή της αστρονομίας και των μαθηματικών του μεγάλου Ρόδιου. Ο στωικός Ποσειδώνιος έκανε πολλά ακόμα για την εξέλιξη του ελληνικού πνεύματος, παραμένοντας ο αποφασιστικός συνδετικός κρίκος μεταξύ της πλατωνικής Ακαδημίας, του αριστοτελικού Περιπάτου και των άλλων φιλοσοφικών ρευμάτων, ως προνομιακός συνομιλητής της σκέψης του καιρού του. Ακροβατώντας μεταξύ καθαρής φιλοσοφίας (γνωσιοθεωρία, μεταφυσική, λογική και ηθική) και φυσικής φιλοσοφίας (επιστήμες), προσπάθησε να ανταποκριθεί όσο το δυνατόν πληρέστερα στις φιλοσοφικές και επιστημονικές προκλήσεις του τελευταίου αιώνα της ελληνιστικής εποχής. Οι αποσπασματικές πληροφορίες που έχουν φτάσει ως εμάς, τα σκόρπια παραθέματα και οι αναφορές αποκαλύπτουν την τρομακτική επίδρασή του στους μεταγενέστερους στοχαστές, Έλληνες και Ρωμαίους. Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Ερατοσθένης ο Κυρηναίος και Ποσειδώνιος ο Ρόδιος ήταν οι τρεις πολυμαθέστεροι άνθρωποι της αρχαιότητας, ο καθένας στον καιρό του…
Πρώτα χρόνια
Περιήγηση στον κόσμο και καθιέρωση
Τα πολύπλευρα ενδιαφέροντά του