Μετά την ξαφνική αποχώρηση του David Robb από τη θέση του διευθυντή σχεδιασμού των μοτοσυκλετών BMW στα τέλη 2011, η θέση έμεινε άδεια για λίγο καιρό. Η αποχώρηση του Robb μετά από 18 χρόνια γόνιμης υπηρεσίας δεν ήταν προσχεδιασμένη πολιτική των Γερμανών και η απουσία του άφησε, έτσι κι αλλιώς, ένα φυσικό όσο και επαγγελματικό κενό.

Τελικά αυτός που κλήθηκε και δέχτηκε να αναλάβει τη θέση ήταν ο Edgar Heinrich. Γερμανός και ανδρωμένος μέσα στη BMW, ξεκίνησε το 1986 από χαμηλά και είναι πλέον το νέο αφεντικό του Design Studio των μοτοσυκλετών της εταιρείας.

Οι προσωπικές δημιουργίες του Heinrich περιλαμβάνουν τις σειρές R 1100 RS / RT, K 1200 R / S, την HP Megamoto, τις περήφανες αγωνιστικές του Dakar και τις R1150/1200 GS. Συμμετείχε επίσης στο σχεδιασμό των περισσότερων από τα νέα μπεστ-σέλερ της εταιρείας, συμπεριλαμβανομένης της F800 GS.

Αναλαμβάνοντας τη νέα του θέση, επέστρεψε στην Γερμανία μετά από σύντομη θητεία στην ινδική αυτοκινητοβιομηχανία Bajaj, ο κλάδος μοτοσυκλέτας της οποίας έχει πλέον στενή σχέση με την KTM και πολύ επιτυχημένη μάλιστα. Η ίδια η Bajaj κατασκευάζει κάπου 4 εκατομμύρια δίτροχα κάθε χρόνο

Έχοντας να διευθύνει πλέον την πιο επιτυχημένη οικονομικά εταιρεία των τελευταίων ετών και τη 2η μεγαλύτερη σε πωλήσεις της Ευρώπης (μετά την ΚΤΜ), δέχτηκε να απαντήσει σε ερωτήσεις του bikeexif.com, έχει ενδιαφέρον ένα μικρό ψυχογράφημα του Edgar.

Ήταν 17 όταν πήρε την πρώτη του μοτοσυκλέτα, ένα Suzuki T250 που ανήκε στον αδερφό του. Δεν είχε δίπλωμα, αλλά εκείνη την «αθώα εποχή», μπορούσε κανείς ακόμη να οδηγεί ανέμελα στους επαρχιακούς χωμάτινους δρόμους της Γερμανίας.

Πιστεύει ότι δεν υπάρχει η «απόλυτα ομορφότερη» μοτοσυκλέτα. Η ομορφιά είναι κάτι το υποκειμενικό. Οι προσωπικές του εκτιμήσεις είναι η BMW R5, η Honda CB500F (θεωρεί τις αναλογίες της ομορφότερες από της 750), η Honda RC 166 και η τούρμπο BMW 500 cc Racer του Ernst Henne, από το 1937. Πολύ κοντά και οι Ducati 916 και Laverda SFC.

Απεχθάνεται μόνον κάποιες «ασιατικές» τσόπερ του 1980. Εκείνες με τις δίπατες σέλες, τα ψηλά τιμόνια, τα παράταιρα χρώμια παντού και τη πλάτη συνεπιβάτη.

Τι είναι «ευτυχία»; Μια όμορφη μοτοσυκλέτα, ένας στριφτερός δρόμος με λιακάδα, καλή παρέα και λίγες μέρες άδειας.

Δηλώνει εντυπωσιασμένος από τις ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες. Στην αρχή ήταν δύσπιστος αλλά αφού οδήγησε κάποιες, τις πίστεψε.

Αγαπημένο του ταξίδι; Έχοντας οδηγήσει σε πολλές ηπείρους, νιώθει σίγουρος για την απάντησή του… Αγαπημένη διαδρομή μία οποιαδήποτε από τις κλασικές κατά μήκος ή πλάτος των ιταλικών Απέννινων. Ανεπανάληπτος συνδυασμός υπέροχων δρόμων, σκηνογραφημένων -θα έλεγες- τοπίων, χαμηλής κυκλοφορίες, πλούσιας κουλτούρας, γευστικών πιάτων, φιλικών ανθρώπων και το κυριότερο (για Γερμανό) καλού καιρού. Συν βέβαια τον καλύτερο καφέ του κόσμου!

Ποια από τις σύγχρονες «καθημερινές» μοτοσυκλέτες θεωρεί πως θα γίνουν «κλασικές»; Η R80G/S και η Yamaha XT500 είναι ήδη κλασικές κατά τον Edgar. Όσον αφορά μοντέλα της BMW, πολλές πιθανότητες δίνει στις Megamoto και K 1200 R. Κλασικές θα γίνουν επίσης το πρώτο CBR900 Fireblade του Baba-San, οπωσδήποτε η Ducati 916, ίσως και το Monster. Κι ακόμα τα Yamaha V-Max Mk I και τα πρώτα Triumph Street Triple.

Δεν είχε ήρωες-μοτοσυκλετιστές. Τρέφει ωστόσο αμέριστο σεβασμό προς όσους έχουν αφιερώσει τη ζωή τους σε ιδέες ή αντικείμενα όπως οι μοτοσυκλέτες, είτε είναι αγωνιζόμενοι, είτε σχεδιαστές, κατασκευαστές ή εφευρέτες.

Δηλώνει αισιόδοξος για το μέλλον της μοτοσυκλέτας. Πιστεύει πως τα σενάρια του μέλλοντος θα είναι περίπλοκα, γι’ αυτό θα εκλείψουν και οι απλές απαντήσεις. Τα δίτροχα θα συνεχίσουν να προσφέρουν λύσεις για τη μετακίνηση στο αστικό περιβάλλον, περιορίζοντας τις οδικές συμφορήσεις. Και θα προσφέρουν φθηνή μετακίνηση στις αναπτυσσόμενες χώρες, όπου ο χώρος στους δρόμους είναι ιδιαίτερα περιορισμένος. Τα δίτροχα θα αποτελούν κράμα μοντέλων με κινητήρες εσωτερικής καύσης και ηλεκτρικούς.

Πιστεύει ωστόσο πως όσο περισσότεροι κανόνες και περιορισμοί «ασφαλείας» τίθενται, τόσο αποδυναμώνεται ο παράγοντας «απόλαυση» στις καθημερινές μετακινήσεις. Και ανάλογα τόσο θα διογκώνεται η ανάγκη των μοτοσυκλετιστών για «συναισθηματικές» λύσεις, δηλαδή λύσεις που θα τους δίνουν την ευκαιρία να ικανοποιούν και άλλες ανάγκες, πέρα από την απλή χρηστικότητα.

Τέλος δεν πιστεύει πως το αποκαλούμενο «ενεργειακό αποτύπωμα» (δηλαδή οι εκπομπές ρύπων) πρέπει να αποτελεί το μοναδικό στόχο των νέων μοντέλων.