Μια σπάνια συνέντευξη στην εκπομπή «Στούντιο 4» της ΕΡΤ και στη δημοσιογράφο, Φανή Πλατσατούρα παραχώρησε το απόγευμα της Παρασκευής (13/1) η Ελένη Δήμου. H ταλαντούχα τραγουδίστρια, μεταξύ άλλων, μίλησε για τις σημαντικές της συνεργασίες, τα λάθη στην επαγγελματική της διαδρομή καθώς και την φήμη της σκληρής που έχει στον χώρο του τραγουδιού.

Η τραγουδίστρια παραδέχτηκε ότι η Μαρινέλλα ήταν ένας σταθμός στη ζωή της, αφού την συμβούλευε να λάμψει στην σκηνή και έμαθε πολλά.

«Θυμάμαι τις συνεργασίες με τον Γιώργο Νταλάρα, την Μαρινέλλα και τον Γιώργο Μαρίνο. Λέω αυτούς τους τρεις γιατί ήταν οι πιο δύσκολοι στη δουλειά μας, οι πιο ατσαλάκωτοι που λέμε. Ο Γιώργος Νταλάρας δεν κατάφερε να σβήσει τον μύθο του μέσα μου, δεν απομυθοποιήθηκε. Εγώ είχα μια τάση, για παράδειγμα, να μην βάφομαι και να βγαίνω στη σκηνή. Η Μαρινέλλα, λοιπόν, με έχει σταματήσει, “πήγαινε στο καμαρίνι να βαφτείς και μετά θα βγεις” μου είπε και είχε απόλυτο δίκιο», είπε αρχικά η Ελένη Δήμου.

Και συνέχισε: «Όσες βλακείες μπορεί να έχω κάνει, τις έχω κάνει δημόσια και δεν προσπάθησα να κρυφτώ. Δεν είχα και το άγχος να μην κάνω αυτό ή να μην φάω έτσι γιατί με βλέπουν. Δεν ζούσα με αυτό το άγχος, είμαι άλλης κατηγορίας. Είμαι πιο ροκ και πιο χύμα, πιο ειλικρινής και πιο ο εαυτός μου. Δίνω πολλή βάση στη δουλειά μου και αυτό το έμαθα από τη Μαρινέλα. Μου είχε πει πώς πρέπει να μην είμαι στην σκηνή ίδια με τους από κάτω. Πρέπει να λάμψω!» και για τη φήμη που νομίζει πως έχει στον χώρο επισήμανε:

«Δεν ξέρω τη φήμη έχω στον χώρο, ρωτήστε τους. Μάλλον της σκληρής, αλλά δεν με πειράζει καθόλου, μου αρέσει. Δεν πήρα ποτέ να ρωτήσω τι λένε και τι σκέφτονται για μένα. Ποτέ. Νομίζω ότι έτσι μεγάλωσα από το σπίτι μου. Δεν έχω κάνει συμβιβασμούς και το έχω πληρώσει. Πολλές φορές είσαι απ’ έξω όταν λες τα πράγματα με το όνομα τους και όταν πας κόντρα σε ένα ρεύμα είσαι το μαύρο πρόβατο. «Κοψ’ την από δω», «κοψ’ την από κει». Δεν παίζουν, ας πούμε, οι μουσικές εκπομπές τα τραγούδια μου» συμπλήρωσε, επίσης, η Ελένη Δήμου και κατέληξε: «Στα μεγάλα κέντρα έχασα το κοινό μου. Το κοινό μου είναι μια αγκαλιά και από το 2000 που παίζω στις μουσικές σκηνές βρέθηκα πάλι με το κοινό μου».