Η Ελληνική Εταιρεία Αντιρευματικού Αγώνα ( ΕΛ.Ε.ΑΝ.Α) είναι επίσημα μέλος της PAIN ALLIANCE EUROPE (PAE) στην οποία συμμετέχουν 41 σύλλογοι ασθενών που σχετίζονται με τον χρόνιο πόνο, από 18 χώρες της Ευρώπης, εκπροσωπώντας πάνω από 350.000 ασθενείς με χρόνιο Πόνο.
Η επίσημη ανακοίνωση έγινε κατά τη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης της Pain Alliance Europe, στο Βέλγιο στις 19 Ιουνίου 2018, στα πλαίσια του ετήσιου meeting της και της συνάντησης των μελών της PAE με αντιπροσωπεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Η Pain Alliance Europe ιδρύθηκε το 2011 στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε εκδήλωση που διοργάνωσε ο Marina Harkin, Ευρωβουλευτής IRE.
Με βασικό όραμα τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πασχόντων από Χρόνιο Πόνο στην Ευρώπη, η PAIN ALLIANCE EUPOPE και η ΕΛ.Ε.ΑΝ.Α. έχουν ως στόχο την ευαισθητοποίηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, των επαγγελματιών υγείας, των εργοδοτών, αλλά και το ευρέως κοινού για τον χρόνιο πόνο και την έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπισή του ώστε να εξασφαλισθούν έγκαιρη διάγνωση, υψηλές προδιαγραφές ποιότητας της αντιμετώπισής του και υποστήριξης τόσο των νοσούντων με Χρόνιο Πόνο όσο και των μελών της οικογένειάς τους.
O Χρόνιος Πόνος επηρεάζει περίπου 100 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλη την Ευρώπη και ενώ έχει καταστροφικές επιπτώσεις σε όσους υποφέρουν, παραμένει κακώς διαχειριζόμενη και ελλιπώς αντιμετωπίσιμη ασθένεια, παρατείνοντας τα προβλήματα των νοσούντων και την αύξηση του κινδύνου των επιπλοκών.
Ο Χρόνιος Πόνος έχει επίσης σοβαρές επιπτώσεις σε πολλά άλλα επίπεδα: κόστος υπηρεσιών υγείας, απουσία από την εργασία, απώλεια εισοδήματος, μείωση της παραγωγικότητας στην οικονομία και τις οικογένειες, οικονομική επιβάρυνση στην οικογένεια και τους εργοδότες, κόστος αποζημιώσεων, πρόωρων συντάξεων και δαπάνες κοινωνικής πρόνοιας.
Η έλλειψη γνώσης και τα διάφορα ταμπού σχετικά με τις φαρμακευτικές ουσίες που πρέπει να χορηγούνται για τον πόνο είναι ένα βασικό εμπόδιο για την αποτελεσματική αντιμετώπιση και διαχείριση του πόνου. Δυστυχώς όμως όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι η εκπαίδευση στη διαχείριση και την αντιμετώπιση του δεν έχει προτεραιότητα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
