Την αυστηρότητά του εξαντλεί το κράτος απέναντι σε μία 25χρονη καρκινοπαθή, που είναι σε κώμα στο Ηράκλειο της Κρήτης. Η κοπέλα μένει ανασφάλιστη καθώς δεν εμφανίστηκε στην αρμόδια επιτροπή για την πιστοποίηση της αναπηρίας της!

Στις αρχές του περασμένου Φεβρουαρίου η κοπέλα παρουσίασε υποτροπή στο μυελοβλάστωμα του εγκεφάλου και αφαίρεσε δεύτερο όγκο, μετά την πρώτη επέμβαση το 2008. Από τότε, νοσηλεύεται, σε κωματώδη κατάσταση στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου.

Στο μεταξύ έγινε 25 χρονών και έχασε το δικαίωμα να ασφαλίζεται στο ΙΚΑ από τον μπαμπά της. Εκείνος, για να αποφύγει αυτήν την εξέλιξη, είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα να κινεί τις διαδικασίες για εκ νέου πιστοποίηση της αναπηρίας της καρκινοπαθούς κόρης του, ώστε να μην μείνει ακάλυπτη. Τελικά, η αρμόδια επιτροπή ΚΕΠΑ, τους κάλεσε στο ΙΚΑ στα Χανιά. Ο γιατρός όμως από την Αθήνα, δεν δέχτηκε καν να τον δει ούτε να εξετάσει τον φάκελό του! Ο λόγος; Το ότι η κοπέλα… δεν ήταν εκεί σύμφωνα με το zarpa.gr.

«Αν δεν είναι το παιδί εδώ, τότε δεν είμαι ούτε εγώ εδώ» είπε ο γιατρός στον πατέρα, όπως ο ίδιος διηγείται και τον έδιωξε, χωρίς να τον αφήσει να μιλήσει και αρνούμενος και να δει τον φάκελό του. Έτσι, η κοπέλα παραμένει ανασφάλιστη και η οικογένεια στηρίζεται στην ανθρωπιά των γιατρών και του προσωπικού στο ΠΑΓΝΗ.

Πληρώνει και τον ορό που την κρατάει στη ζωή

Στο μεταξύ, στα Χανιά, το σπίτι της οικογένειας έχει μετατραπεί σε κέντρο υγείας. Η μητέρα που επίσης πάσχει από τη νόσο έχει υποβληθεί σε ολική αφαίρεση του παχέος εντέρου και του μεγαλύτερου τμήματος του λεπτού εντέρου. Γύρω από την κοιλιά της, κρέμονται μόνιμα τρία σακουλάκια, ενώ τρέφεται μόνο με ορό, τον οποίο, πληρώνουν από την τσέπη τους, όπως και όσα φάρμακα χρειάζεται στο σπίτι. «Εάν σταματήσει ο ορός, σε λίγες ώρες θα πεθάνω. Ωστόσο δεν με νοιάζει για ‘μένα, με νοιάζει για το παιδί» λέει.

Αξίζει να προσθέσουμε και ότι με τις αλλαγές που έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση, η γυναίκα αυτή, από αναπηρία άνω του 80% που είχε και ενώ η κατάσταση της υγείας της διαρκώς επιδεινωνόταν, το ποσοστό αναπηρίας έπεσε στο 40%, ενώ θεωρείται και ικανή να εργαστεί.

«Τόσα χρόνια δεν έχω παράπονο. Επειδή τους ασφαλίζω όλους εγώ, ξέρω τι συμβαίνει και πώς λειτουργούν τα πράγματα. Ξέρω ότι το κράτος έχει προβλήματα, αλλά ως τώρα μπορούσα με το δικό μου ΙΚΑ να τους ασφαλίζω και τους τέσσερις. Ξέρω ότι έχει μεγάλη γραφειοκρατία, γι’ αυτό φροντίζω να τα κάνω όλα έγκαιρα. Όμως τώρα πώς μου το ζητάνε αυτό; Αφού το παιδί είναι σε κώμα. Περίμενα δύο μήνες να ορίσουν ημερομηνία για την επιτροπή και με διώχνει; Και σε δύο μήνες πάλι τι θα γίνει; Αν το παιδί είναι στο τάφο, θα μου πει να το φέρω κι από ‘κει;» αναρωτιέται ο πατέρας.