Ο… θρυλικός Λουκάνικος, ο σκύλος που στεκόταν πλάι στους διαδηλωτές και απέναντι στα ΜΑΤ δεν ζει πια. «Έφυγε» ήρεμος την ώρα που κοιμόταν τον περασμένο Μάη. Κοιμήθηκε και απλά δεν ξύπνησε ποτέ, λένε στο newsbeast.gr oι άνθρωποι που τον φρόντιζαν μέχρι το τέλος.

Ο κύριος Αχιλλέας και η κυρία Κατερίνα, δηλαδή, οι οποίοι τόσους μήνες μετά το θάνατο του σκυλιού -που η ζωή του έγινε θέμα σε μεγάλα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία-, το ξαναβιώνουν μέσα από τη δημοσιότητα που πήρε το θέμα…


– Πότε έφυγε από κοντά μας ο Λουκάνικος, κ. Αχιλλέα;
Τον περασμένο Μάιο. Στον ύπνο του. Καρδιακή προσβολή μας είπαν οι γιατροί που τον εξέτασαν. Κοιμήθηκε και δεν ξαναξύπνησε ποτέ. Έτσι απλά. Ήρεμος.

– Είχε δείξει σημάδια που σας προετοίμαζαν για το τέλος;
Ήταν ένα σκυλί περίπου 12 ετών που είχε τραβήξει πολλά στη ζωή του. Μόνο τα τόσα χημικά που είχε εισπνεύσει όλα αυτά τα χρόνια στις πορείες έφταναν. Αλλά σε γενικές γραμμές μέχρι το τέλος ήταν φυσιολογικός. Περπατούσε, έτρωγε, έκανε βόλτες…

– Μιλήσατε καθόλου με τους γιατρούς για το θέμα των χημικών;
Ναι. Και βέβαια μιλήσαμε. Μας είπαν πως το πιθανότερο είναι η υγεία του να είχε επηρεαστεί. Όχι ότι δεν μπορούσε να περπατήσει ή να φάει ή να παίξει ή οτιδήποτε τέτοιο. Απλά όλα αυτά τα χημικά επιβάρυναν την υγεία του και κάποια στιγμή ήταν δεδομένο πως αυτό θα έβγαινε.

– Ποσό καιρό φροντίζατε εσείς και η κ. Κατερίνα τον Λουκάνικο;
Τα τελευταία 2,5 χρόνια τον είχαμε εμείς. Αλλά μην φανταστείτε πως ο Θόδωρος ήταν κατοικίδιο με την στενή έννοια του όρου. Ημιαδέσποτος ήταν. Τις μέρες έκανε τις βόλτες του και τις νύχτες τον παίρναμε να κοιμηθεί μέσα στο σπίτι γιατί φοβόμασταν…

– Τι φοβόσασταν;
Όλα αυτά που ακούγονταν τότε. Ότι δηλαδή ο Θόδωρος είχε μπει στο στόχαστρο κάποιων οι οποίοι ήθελαν να τον σκοτώσουν, να του ρίξουν φόλα κλπ κλπ επειδή διαφωνούσαν με το ότι εμφανιζόταν στις πορείες δίπλα στους διαδηλωτές και απέναντι στα ΜΑΤ αλλά και γενικότερα με το ότι είχε γίνει ένα «σύμβολο»

– Τόση ώρα εσείς τον λέτε Θόδωρο και εγώ τον αποκαλώ Λουκάνικο. Ποιο ήταν το όνομα του τελικά;
Και τα δύο. Όταν τον είχα φέρει στο σπίτι προσπαθήσαμε με τη γυναίκα μου να του δώσουμε ένα όνομα. Δεν βρίσκαμε κάτι το ιδιαίτερο. Έχουμε φροντίσει τόσο πολλά αδέσποτα ζώα στο κέντρο της Αθήνας που σχεδόν έχουν εξαντλήσει τα «καλά» ονόματα. Έτσι, αποφάσισα να του δώσω ένα… κοινό όνομα. Το Θόδωρος ήταν αυτό που μου ήρθε πρώτο στο μυαλό εκείνη την ώρα και ήταν αυτό που είχαμε γράψει πάνω στο ταμπελάκι του που κρεμόταν από το λουρί του.

– Και το Λουκάνικος; Πως προέκυψε;
Το Λουκάνικος του το έδωσαν τα παιδιά στα Εξάρχεια. Και από τότε το Λουκάνικος ακουγόταν περισσότερο από το Θόδωρος. Εμένα μου έμεινε το Θόδωρος και στον κόσμο του Λουκάνικος. Έτσι κάποια στιγμή αποφάσισα να του βάλω και δεύτερο ταμπελάκι με το όνομα που του έδωσαν οι φίλοι του στη πλατεία.