Γεννήθηκε στην Πάργα το 1795 και όταν μικρός κατέφυγε στο Βουκουρέστι για να γλυτώσει από τον Αλή Πάσα. Ο Πέτρος Ηπίτης ήταν ένας ιατροφιλόσογος του 19ου αιώνα, ένας «λοιμωξιολόγος» της εποχής που ασχολήθηκε με την καταπολέμηση της πανώλης και της χολέρας προωθώντας παράλληλα τον Φιλελληνισμό.
Ο Πέτρος Ηπίτης σπούδασε στην Ακαδημία τού Γιαννιώτη δασκάλου του έθνους Λάμπρου Φωτιάδη και συνέχισε τις σπουδές του σε Ιατρική και Φιλοσοφία στη Βιέννη.
Το 1818, όπως επισημαίνει το ipeirotika.gr εγκαταστάθηκε στην Πετρούπολη όπου εργάσθηκε ως γιατρός ενώ έγινε και ο προσωπικός γιατρός του Αλέξανδρου Υψηλάντη και είχε σημαντικό ρόλο στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Το 1820 γνωρίστηκε με τον Εμμανουήλ Ξάνθο που βρισκόταν στην Πετρούπολη για να προτείνει στον Καποδίστρια την αρχηγία της Φιλικής Εταιρίας. Μετά τις επιφυλάξεις που είχε ο Καποδίστριας, η αρχηγία δόθηκε στον Υψηλάντη με τον οποίο ο Ηπίτης ήταν πλέον στενός φίλος ως προσωπικός γιατρός του.
Δεν είναι τυχαίο ότι υπήρξε ειδικός απεσταλμένος του στην Ευρώπη όπου και βοήθησε ουσιαστικά στη διάδοση του φιλελληνικού κινήματος, εκδίδοντας φυλλάδια με φιλελληνικό περιεχόμενο.
Η συμβολή του κατά της πανούκλας
Ο Πέτρος Ηπίτης έφτασε στην Αθήνα το 1830, όπου εξάσκησε το επάγγελμα του ιατρού. Διορίστηκε μέλος του Ιατροσυνεδρίου. Τον Απρίλιο του 1837 όταν εμφανίστηκε επιδημία πανούκλας στον Πόρο τον έστειλαν εκεί για να βοηθήσει στην αντιμετώπισή της.
Όταν αργότερα, μέσα στην ίδια χρονιά, ο αρχίατρος του βασιλιά Όθωνα και πρόεδρος του Ιατροσυνεδρίου Βίπμερ δημοσίευσε το έργο «Ιστορική Έκθεσις περί της εν Πόρω πανώλους», ενοχλημένος ο Ηπίτης απάντησε με τη μελέτη «Η πανώλης εν Πόρω κ.λπ.». Σ’ αυτή αναφερόταν ειρωνικά στα σπασμωδικά μέτρα που είχαν πάρει οι αρχές, για να αντιμετωπίσουν την επιδημία, καθώς και στη δράση του Γάλλου γιατρού Δουμόν, που είχε επίσης σταλεί στον Πόρο. Του προσφέρθηκε έδρα διδασκαλίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, αλλά δεν την δέχτηκε και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την μελέτη και την καταπολέμηση της πανούκλας.
Ο Ηπίτης ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας (1836). Ως γιατρός προσέφερε εθελοντικά τις υπηρεσίες του και στο Σχολείο και το Οικοτροφείο. Ο ίδιος μεταξύ άλλων είχε ως σκοπό αυτό ακριβώς, να προωθήσει τον Φιλελληνισμό. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα στις 29 Ιουνίου 1861 σε ηλικία 66 ετών. Στο σπίτι του στην Πλάκα στην οδό Ηπίτου 15 που έχει πάρει και το όνομά του στεγάζεται το 1 Πειραματικό Λύκειο Αθηνών από το 1960.
