Δεν είναι καινούργιο το θέμα της αστυνομικής βίας στην Ελλάδα, ούτε πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά επισημαίνεται σε σχετική έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, που κάνει λόγο για χρόνια συστημικά προβλήματα στη διερεύνηση, την ποινική δίωξη και την τιμωρία των καταπατήσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η έκθεση «Αστυνομική Βία στην Ελλάδα: Όχι μόνο μεμονωμένα Περιστατικά» που παρουσιάστηκε σήμερα σε συνέντευξη Τύπου από τη Διεθνή Αμνηστία σε συνεργασία με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ) στην ΕΣΗΕΑ, καλύπτει τις ανησυχίες της διεθνούς οργάνωσης για την αστυνόμευση στην Ελλάδα τα τελευταία δέκα χρόνια μέχρι τον Απρίλιο του 2012 και όπως αναφέρεται, «τεκμηριώνει παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχθηκαν από μέλη των σωμάτων ασφαλείας και την ανικανότητα ή την απροθυμία της αστυνομίας και των δικαστικών αρχών να οδηγήσουν τους υπεύθυνους σε λογοδοσία».
Στην έκθεση γίνεται λόγος για «υπερβολική χρήση βίας, περιλαμβανομένης της χρήσης χημικών ερεθιστικών ουσιών και χειροβομβίδων κρότου λάμψης, με τρόπο που παραβιάζει τα διεθνή πρότυπα». Περιλαμβάνονται επίσης αναφορές για κακομεταχείριση κατά τη διάρκεια της σύλληψης και της κράτησης, θύματα της οποίας πέφτουν επίσης «μέλη ευάλωτων ομάδων, όπως μετανάστες και αιτούντες άσυλο καθώς και κοινότητες που ζουν στις παρυφές της κοινωνίας, περιλαμβανομένων πολλών Ρομά».
Όπως δήλωσε ο David Diaz-Jogeix, αναπληρωτής διευθυντής του Προγράμματος της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία, η ελληνική πολιτεία «πρέπει να αναγνωρίσει την έκταση του προβλήματος και να λάβει τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να διασφαλίσει ότι οι αστυνομικοί επιδεικνύουν αυτοσυγκράτηση και φέρουν σαφή στοιχεία ατομικής αναγνώρισης κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, καθώς και να αντιμετωπίσει τη συχνή παράλειψη της αστυνομίας, των εισαγγελέων και των δικαστών να διεξάγουν έγκαιρες, αμερόληπτες και αποτελεσματικές έρευνες και να οδηγούν στη δικαιοσύνη αστυνομικούς που έχουν διαπράξει παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Για τον λόγο αυτόν η Διεθνής Αμνηστία πρότεινε τη «δημιουργία ενός πραγματικά ανεξάρτητου μηχανισμού διερεύνησης καταγγελιών», στα πρότυπα του Συνηγόρου του Πολίτη, που θα δημιουργηθεί από την κυβέρνηση και θα αναφέρεται στο Κοινοβούλιο. Πρόταση που, όπως είπε ο κ. Diaz-Jogeix, διατυπώθηκε στο Υπουργείο Δικαιοσύνης.
«Τις σοβαρές ανησυχίες της διεθνούς οργάνωσης για τη δραματική αύξηση το τελευταίο διάστημα των καταγγελιών που σχετίζονται με περιστατικά ρατσιστικής βίας στα οποία επιδεικνύει ανοχή η αστυνομία» εξέφρασε από την πλευρά της η Λία Γώγου, ερευνήτρια της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ελλάδα και την Κύπρο, επισημαίνοντας ότι «δεν υπάρχει επίσημος μηχανισμός καταγραφής στην Ελλάδα των επιθέσεων που έχουν ρατσιστικό κίνητρο».
«Οι δημοσιογράφοι είναι θύματα της αστυνομικής αυθαιρεσίας που αυξήθηκε το τελευταίο διάστημα» σημείωσε ο Γιώργος Σαββίδης, πρόεδρος ΠΟΕΣΥ, ενώ ο Δημήτρης Τρίμης, πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ κατήγγειλε ότι «οι επιθέσεις εναντίον των ανθρώπων των ΜΜΕ είναι κρατική πολιτική».
Στην παρουσίαση μίλησε επίσης, ο Γιάννης Καυκάς, άνεργος ψυχολόγος και μεταπτυχιακός φοιτητής φωτογραφίας, καταγγέλοντας επίθεση εναντίον του από αστυνομικούς σε διαδήλωση στις 11/5/11.
Από την πλευρά του, ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος, που έχει καταγγείλει επίθεση από αστυνομικό με χειροβομβίδα κρότου λάμψης κατά τη δημοσιογραφική κάλυψη διαδήλωσης στις 15/6/11, από την οποία υπέστη ολική απώλεια ακοής, επισήμανε την ανάγκη της απονομής δικαιοσύνης. Ο πρόεδρος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Μάριος Λώλος, που έχει καταγγείλει επίθεση από τα ΜΑΤ καλύπτοντας διαδήλωση τον Απρίλιο του 2012, επισήμανε ότι υπάρχουν θύματα– φωτορεπόρτερ αστυνομικής βίας σε κάθε διαδήλωση και το συνολικό ποσοστό των φωτορεπόρτερ που έχει δεχθεί επίθεση από αστυνομικούς αγγίζει το 46%.
Η Διεθνής Αμνηστία πραγματοποιεί συναντήσεις με τις ελληνικές αρχές, προκειμένου να συζητήσουν τα ευρήματα της έκθεσης.
