Η γνωστή παροιμία «άλλος πλήρωσε τη νύφη» φαίνεται πως συνδέεται με ένα περιστατικό που σημειώθηκε στην παλιά Αθήνα του 1843.
Δύο αρχοντικές οικογένειες, του Σωτήρη Ταλιάνη και του Γιώργη Φλάμη, επρόκειτο να συγγενέψουν καθώς είχαν συμφωνήσει ένα γάμο μεταξύ του νεαρού Ταλιάνη και της κόρης του Φλάμη. Το μυστήριο θα τελούνταν στην Αγία Ειρήνη της Πλάκας.
Η ημέρα του γάμου φτάνει. Έξω από την εκκλησία έχουν συγκεντρωθεί τα μέλη των δύο οικογενειών, φίλοι και ο γαμπρός. Ωστόσο η νύφη δεν εμφανίστηκε ποτέ! Ο λόγος ήταν ότι η νεαρή κοπέλα που δεν αγαπούσε τον Ταλιάνη, είχε κανονίσει με τον πραγματικό αγαπημένο της να την απαγάγει.
Φυσικά, ο γαμπρός δεν μπορούσε να μείνει με σταυρωμένα χέρια μπροστά στη ντροπή. Οι προσπάθειές του να ανακαλύψει τη νύφη απέβησαν άκαρπες. Έτσι, πήγε στο σπίτι του Φλάμη ζητώντας πίσω τα δώρα που είχε κάνει στην κοπέλα.
Ο παμπόνηρος ωστόσο Φλάμης, που απ’ ότι φάνηκε γνώριζε ποια θα ήταν η κατάληξη του γάμου, παρουσίασε στο νεαρό Ταλιάνη έναν όρο του προικοσύμφωνου, σύμφωνα με τον οποίο ό,τι και να συνέβαινε πριν ή μετά το γάμο τα δώρα που αντάλλαξαν οι αρραβωνιασμένοι δεν θα επιστρέφονταν.
Έτσι με αφορμή το περιστατικό αυτό, οπού κάποιος πιάστηκε κορόιδο και πλήρωσε τα δώρα άλλου, βγήκε η παροιμία «άλλος πλήρωσε τη νύφη».
