Οι «Άθλιοι», τα «Εκατό Χρόνια Μοναξιάς», ο «Μικρός Πρίγκηπας» είναι ορισμένα από τα βιβλία που θα πάρουν στα χέρια τους πρόσφυγες που διαμένουν στο Ελληνικό.
Με πρωτοβουλία μιας νεαρής κοπέλας, της Ιωάννας Νισυρίου δημιουργείται η πρώτη δανειστική βιβλιοθήκη σε κέντρο φιλοξενίας. Όπως δήλωσε στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, «η αρχική ιδέα μού ήρθε το καλοκαίρι όταν η ίδια επισκέφτηκα δομές στη Μυτιλήνη και στον Πειραιά, διότι δούλευα ως παραγωγός για την κρατική γερμανική τηλεόραση. Τότε διαπίστωσα πόσο νεκρό, διαθέσιμο χρόνο είχαν αυτοί οι άνθρωποι, το πόσο λίγα ερεθίσματα υπήρχαν. Γύρισα στο γραφείο και κατευθείαν δημιούργησα μια πλατφόρμα χρηματοδότησης από τον κόσμο (crowdfunding) η οποία υποστηρίχθηκε πολύ και φυσικά θα είναι ενεργή διαρκώς για να μπορούμε να εμπλουτίζουμε αυτήν την βιβλιοθήκη με την υποστήριξη του κόσμου».
Όπως αποκαλύπτει στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Ιωάννα Νισυρίου η βιβλιοθήκη θα διαθέτει για αρχή γύρω στα 200 βιβλία. «Τα 100 βιβλία είναι στα περσικά αλλά και σε διάφορες διαλέκτους του Αφγανιστάν, είναι λογοτεχνικά, δηλαδή μυθιστορήματα και ποίηση και φυσικά και παιδική και μεταφρασμένη λογοτεχνία. Τα υπόλοιπα 100 είναι παιδικά ελληνικά βιβλία, αλλά και λογοτεχνία στα αγγλικά και για μικρούς και για τους ενήλικες, διότι γίνονται μαθήματα και στα ελληνικά και στα αγγλικά από εθελοντές».
Η κ. Νισυρίου επισημαίνει ότι στα σχέδιά της είναι να αγοραστούν και να δοθούν και βιβλία Ελλήνων συγγραφέων που έχουν μεταφραστεί στα περσικά, εφόσον τα βρει, ενώ επόμενος στόχος είναι να δημιουργηθεί βιβλιοθήκη και στο κέντρο φιλοξενίας στον Σκαραμαγκά, στον Ελαιώνα και γενικά σε δομές της Αττικής.
«Αργότερα εξετάζουμε και την ιδέα να δημιουργήσουμε και μια βιβλιοθήκη που θα ταξιδεύει, δηλαδή να μένει έναν μήνα σε ένα κέντρο κι έπειτα να φιλοξενείται σε άλλο. Ελπίζω ότι θα τα καταφέρουμε αφού ολοένα και περισσότεροι συμμετέχουν στην προσπάθειά μας και γινόμαστε ομάδα. Ήδη, το σπίτι μου είναι σαν αποθήκη. Πηγαίνω η ίδια στον χώρο του ανθρώπου που θέλει να προσφέρει κάποια βιβλία. Μάλιστα, πριν από λίγες ημέρες, είχα πάει στο κτίριο αφίξεων στο Ελληνικό, στους εθελοντές δασκάλους να δουν κάποια βιβλία εκμάθησης αγγλικών που εκδίδει το υπουργείο Παιδείας του Αφγανιστάν, τα οποία έχω βρει ηλεκτρονικά και τα έχω τυπώσει, για να δουν αν τους εξυπηρετούν στο μάθημά τους. Εκεί διδάσκουν 5 δάσκαλοι, Αφγανοί πρόσφυγες και οι ίδιοι, περίπου 200 άτομα, παιδιά, εφήβους κι ενήλικες, άντρες και γυναίκες».
Όραμα της Ιωάννας Νισυρίου είναι «οι βιβλιοθήκες να λειτουργούν όπως οι κανονικές, δηλαδή με αρχειοθέτηση, με ταξινόμηση ανά κατηγορία, αλλά και σύνδεση με το διαδίκτυο, ενώ ταυτόχρονα ψάχνω κι έναν υπολογιστή όπου θα φορτωθούν διάφορα προγράμματα γλωσσομάθειας, ώστε να μπορούν ακόμη και στα κινητά τους να τα έχουν οι πρόσφυγες και να μαθαίνουν την γλώσσα που επιθυμούν».
Χαρτόνια, μαρκαδόροι και άνθρωποι με τα μπαλόνια
Από τα μέσα Ιουνίου μέχρι και σήμερα δεν έλειψε ούτε μια φορά από το κτίριο αφίξεων στο Ελληνικό. Είναι η Χριστίνα Νομικού, διευθύντρια του 7ου δημοτικού σχολείου Αγίου Δημητρίου και είναι μια από τους 10 εθελοντές της ομάδας «Δίκτυο Τέχνης και Δράσης, άνθρωποι με τα μπαλόνια».
Όπως δηλώνει η κ. Νομικού στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, «ξεκινήσαμε από το μέσα Ιουνίου όταν πήραμε την σχετική άδεια από την συντονίστρια του χώρου υποδοχής στο Ελληνικό και σε όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού πηγαίναμε μια μέρα την εβδομάδα για να απασχολούμε δημιουργικά τα περίπου 150 παιδιά που υπάρχουν στο κτίριο 2(αφίξεις) στο Ελληνικό. Μας παραχώρησαν δυο αίθουσες, τις οποίες και διαμορφώσαμε κατάλληλα, δηλαδή τις καθαρίσαμε, τις στολίσαμε, βάλαμε μέσα παιχνίδια, μαρκαδόρους, πλαστελίνες, χαρτόνια, μπάλες. Δεν φαντάζεστε τι πανικός έγινε την πρώτη φορά που μπήκαν στις αίθουσες τα παιδιά, ορισμένα εκ των οποίων λόγω ηλικίας έβλεπαν για πρώτη φορά σχολική αίθουσα. Δεν περιγράφεται η χαρά τους».
Οι «Άνθρωποι με τα μπαλόνια» μέχρι και σήμερα επισκέπτονται τα παιδιά στο Ελληνικό κι όπως επισημαίνει η κ. Νομικού «ερχόμαστε δυο φορές την εβδομάδα και σχεδιάζουμε να τις αυξήσουμε σε τρεις. Μάλιστα, μαζί με άλλες δυο δασκάλες μαθαίνουμε ελληνικά στα παιδιά που δεν πηγαίνουν στο σχολείο και διαπιστώνουμε δίψα για μάθηση από την πλευρά των παιδιών που μας ζητούν ασκήσεις και μετά το μάθημα, αλλά και ικανοποίηση από την πλευρά των γονιών που θέλουν να μάθουν τα παιδιά τους ελληνικά. Την ίδια ώρα, οι υπόλοιποι επτά εθελοντές κάνουν δημιουργική απασχόληση, δηλαδή εικαστικά, ζωγραφική, εκπαιδευτικά παιχνίδια. Πάντως, δεν θα σταματήσουμε να ερχόμαστε μέχρι να φύγει και το τελευταίο παιδί. Δεν πρόκειται να τα εγκαταλείψουμε» υπογραμμίζει η κ. Νομικού.
Κείμενο – Φωτογραφίες: ΑΠΕ – ΜΠΕ
