«Η περιουσία που μας έγραψε πριν από χρόνια ο πατέρας μου ήταν μεγάλη, σε ρευστό και ακίνητα. Αλλά λίγο η κακή διαχείριση, λίγο τα ανοίγματα και οι σπατάλες, με οδήγησαν στον καιρό της κρίσης σε οικονομικό αδιέξοδο.
Τώρα δεν έχω άλλη επιλογή παρά να τον φέρω στο σπίτι από τον οίκο ευγηρίας όπου φιλοξενείται, διασφαλίζοντας τη σύνταξή του, που ανέρχεται σε 2.500 ευρώ, για να μπορέσουμε να ορθοποδήσουμε».
Η εξομολόγηση αυτή από τον γιο συνταξιούχου δικαστικού λειτουργού, που διαμένει σε γηροκομείο, αποτυπώνει την ανάγκη δεκάδων οικογενειών που, λόγω οικονομικής στενότητας, επιλέγουν να φροντίζουν πλέον στο σπίτι τους ηλικιωμένους συγγενείς τους, προσθέτοντας τη σύνταξή τους στον οικογενειακό προϋπολογισμό, σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας «Μακεδονία».
Τέτοια περιστατικά άρχισαν να καταγράφονται πριν από περίπου έναν χρόνο στις 17 μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων που λειτουργούν στον νομό Θεσσαλονίκης. Μέσα σε λίγους μήνες, με τη συρρίκνωση του οικογενειακού εισοδήματος στις περισσότερες μονάδες τα περιστατικά έφτασαν στο 10%.
Κι αυτό την ώρα που στις μονάδες προσπαθούν να κρατήσουν χαμηλές τις τιμές των μισθωμάτων για τους ηλικιωμένους, χωρίς την παραμικρή αύξηση τα τελευταία δύο χρόνια.
Την ίδια ώρα στο δρόμο βρίσκονται τους τελευταίους μήνες και δεκάδες άνθρωποι που εργάζονταν στις μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων, καθώς, λόγω της μηδαμινής σχεδόν ζήτησης, προχώρησαν σε δραστικές περικοπές του προσωπικού.
Με καθυστέρηση δύο και πλέον μηνών αρχίζει η κατανομή κονδυλίων στα προνοιακά ιδρύματα της Κεντρικής Μακεδονίας, η βιωσιμότητα των οποίων κρέμεται από μια… κλωστή. Το αρμόδιο υπουργείο απέστειλε το ποσό των 437.000 ευρώ ωστόσο αυτή είναι μόνο μια μικρή ανάσα για τα ιδρύματα. Οι περικοπές των κρατικών επιχορηγήσεων έφτασαν το 40%, ενώ λόγω κρίσης μαχαίρι έπεσε και στους χορηγούς, που ενίσχυαν οικονομικά και υλικά τη λειτουργία των ιδρυμάτων.
