Αμηχανία και πολλά ερωτήματα σχετικά με το τι θα γίνει από εδώ και πέρα κυριαρχούν, σήμερα, στην Ειδομένη, μία ημέρα μετά τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για το προσφυγικό. Πολλοί ήταν αυτοί που πίστευαν ως την τελευταία στιγμή πως κάτι θα γίνει και οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα άνοιγαν, με τις αποφάσεις τους, τη βαριά σιδερόφραχτη πύλη στην ουδέτερη ζώνη Ελλάδας-ΠΓΔΜ προκειμένου να μπορέσουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους.
«Ήρθαμε ως εδώ γιατί πιστεύαμε πως στην Ευρώπη θα βρούμε ελευθερία. Αντ’ αυτού βρεθήκαμε εγκλωβισμένοι στην Ειδομένη, χωρίς να ξέρουμε αν θα μπορέσουμε τελικά ποτέ να φτάσουμε στον προορισμό μας» λέει ο 23χρονος Χάλεντ, από το Χαλέπι της Συρίας, που θέλει να πάει στη Γερμανία, να σπουδάσει και να ζήσει «μια φυσιολογική ζωή όπως όλοι».
Απογοητευμένος από την εξέλιξη του ταξιδιού του δηλώνει και ο 25χρονος Χοσάμ από τη Συρία, ο οποίος κάθε μέρα στήνεται πάνω στις σιδηροδρομικές γραμμές και κρατώντας χαρτόνια με διαφορετικά συνθήματα, μαζί με κάποιους συμπατριώτες του, προσπαθούν να στρέψουν τα βλέμματα του κόσμου πάνω στο πρόβλημά τους. «Γλιτώσαμε από τον πόλεμο, με κάνετε όμως να εύχομαι να μην τα είχα καταφέρει» έγραφε ένα απ’ αυτό λίγες ημέρες πριν, ενώ χθες, όταν οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεδρίαζαν για το μέλλον των χιλιάδων προσφύγων στην Ειδομένη και αλλού, κρατούσε ένα χαρτόνι που έδειχνε σβησμένη μία – μία τις ημέρες που είναι στον καταυλισμό.
Η Φάτιμα είναι, επίσης, από τη Συρία και θέλει να πάει -όπως οι περισσότεροι- στη Γερμανία για να δώσει «μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή» στα παιδιά της, όπως λέει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. «Είμαι απογοητευμένη με την Ευρώπη. Περίμενα πως τα σύνορα θα ανοίξουν. Περίμενα πως η Μέρκελ θα κατάφερνε να μας απεγκλωβίσει» σημειώνει, ενώ ευχαριστεί τον ελληνικό λαό για την αγάπη με την οποία τούς έχει περιβάλλει. «Οι Έλληνες δίνουν και την ψυχή τους για εμάς. Τι άλλο θα μπορούσαμε να ζητήσουμε απ’ αυτούς;».
Όσο για το πρόγραμμα μετεγκατάστασης που τούς δίνει μια ευκαιρία να βρεθούν στην Ευρώπη; ‘Αλλοι το βλέπουν ως διέξοδο, όπως η 16χρονη Χάγια και η μητέρα της, που ετοιμάζουν τα πράγματά τους προκειμένου να πάνε στην Αθήνα και να προσπαθήσουν, μέσω αυτής της οδού, να επανενωθούν με την υπόλοιπη οικογένεια.
Άλλοι, ωστόσο, όπως ο Άχμεντ από το Ιράκ λέει πως δεν θέλει άλλοι να αποφασίσουν το μέλλον του γι’ αυτόν. «Δεν θέλω να πάρουν άλλοι την απόφαση για το πού θα πάω μετά από εδώ» λέει χαρακτηριστικά.
Μουδιασμένοι από τις εξελίξεις, οι περισσότεροι πρόσφυγες και μετανάστες που ζουν τις τελευταίες εβδομάδες στην Ειδομένη προσπαθούσαν να προστατευτούν το πρωί από τον δυνατό αέρα που φυσούσε, ενώ κάποιοι σχημάτιζαν πηγαδάκια και συζητούσαν τις χθεσινοβραδινές εξελίξεις.
Χθες, μια ομάδα μεγαλύτερη των 50 ατόμων προσπάθησαν να ξεσηκώσουν και τους υπόλοιπους, πηγαίνοντας από σκηνή σε σκηνή, για να «περάσουν τον φράχτη», όπως έλεγαν, οργισμένοι από τα νέα που ήρθαν από τις Βρυξέλλες. Απογοητευμένοι, ωστόσο, οι περισσότεροι, από τα γεγονότα της περασμένης Δευτέρας, όταν πάνω από 1.000 άτομα είχαν προσπαθήσει μάταια να συνεχίσουν το ταξίδι τους μέσω της ΠΓΔΜ, δεν τους ακολούθησαν με αποτέλεσμα η κινητοποίηση που στην αρχή έμοιαζε πως θα γιγαντωθεί να «ξεφουσκώσει».
