Τόσο ο γάλλος υπουργός Πολιτισμού, όσο και μερίδα του Τύπου της χώρας αναφέρθηκαν σήμερα στην παρακαταθήκη που αφήνει με το έργο του ο ελληνοκύπριος σκηνοθέτης Μιχάλης Κακογιάννης.

Ο γάλλος υπουργός εξήρε την προσφορά του Μιχάλη Κακογιάννη, κάνοντας ειδική μνεία στα έργα του «Αλέξης Ζορμπάς» και «Ηλέκτρα».

«Ποιος άλλος από αυτόν τον υπέροχο ελληνοκύπριο σκηνοθέτη θα μπορούσε να υλοποιήσει μια τέτοια δημιουργία που ενσαρκώνεται από άτομα-φωτιά, όπως ο Άντονι Κουίν, η Ειρήνη Παπά και η Λίλα Κέντροβα» αναρωτιέται ο Φ. Μιτεράν για τον «Ζορμπά».

«Κληρονόμος και ένθερμος συνεχιστής της ελληνικής μυθολογίας, ο Κακογιάννης δημιούργησε μια πολύ ωραία τριλογία τραγωδιών για τον κινηματογράφο που ανέδειξε τη μεγάλη ηθοποιό Ειρήνη Παπά.

Ειδικά η «Ηλέκτρα» δέχθηκε το 1962 το βραβείο της καλύτερης προσαρμογής στον κινηματογράφο», προσθέτει ο γάλλος υπουργός και καταλήγει: «Είναι όμως στο θέατρο που εστράφη τα τελευταία χρόνια, ως ακατανίκητη επιστροφή στο λίκνο όλων των τεχνών».

Για την προσφορά στην τέχνη του Μιχάλη Κακογιάννη μιλάει και η μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα «Λε Φιγκαρό» με ολοσέλιδο δίστηλο και φωτογραφία.

«Έφυγε, αφού κατόρθωσε να δει την υλοποίηση του μεγάλου του ονείρου, που είναι το πολυπολιτιστικό κέντρο στην οδό Πειραιώς», γράφει η συντάκτης και κάνοντας αναφορά στο παρισινό πολιτιστικό κέντρο προσθέτει: «Το όνειρό του, ως τίμιου ανθρώπου, είναι αυτό το μικρό «Beaubourg» που προσφέρει στην πατρίδα».

Το κείμενο αναφέρεται στη γέννησή του στην Κύπρο, στις σπουδές του στο Λονδίνο και στην τελική του εγκατάσταση στην Αθήνα.

«Ως άλλος Οδυσσέας που ξαναβρήκε την Ιθάκη, αυτός ο Έλληνας της Κύπρου εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1953, όπου ξεκίνησε μια πολυδιάστατη καριέρα στο χώρο του κινηματογράφου» γράφει η εφημερίδα και υπογραμμίζει πως ήταν «ένας ελεύθερος άνθρωπος εντυπωσιακής ευρυμάθειας», που αγαπούσε την τέχνη και τη ζωή, με αισθήματα και περιέργεια για τους συνανθρώπους του και με την ικανότητα να μιλάει απταίστως τουλάχιστον 4 γλώσσες.

Ως σκηνοθέτης, σημειώνεται, πετύχαινε πολλά από την ερμηνεία των ηθοποιών του και δούλευε αποκλειστικά με ανθρώπους που αγαπούσε, θαύμαζε και σεβόταν, οι οποίοι άλλωστε τού το ανταπέδιδαν.

Η Φιγκαρό κάνει, επίσης, ευρεία αναφορά στην φιλμογραφία του, στις θεατρικές παραστάσεις και τραγωδίες και ιδιαίτερα την «Ηλέκτρα» και τις «Τρωάδες» του Ευριπίδη, που άφησαν εποχή τόσο στην Αβινιόν στη Γαλλίας, όσο και στη Νέα Υόρκη.

Η παγκόσμια, όμως, δόξα ήλθε το 1964 με το «φανταστικό έργο “Αλέξης Ζορμπάς” και τον Άντονι Κουίν», τονίζει η γαλλική εφημερίδα.