To βράδι της Μ.Παρασκευής η Ναύπακτος πρόσφερε την κατανυκτική ατμόσφαιρα που θύμιζε Παπαδιαμάντη. Το γραφικό λιμανάκι της Ναυπάκτου, φωτισμένο με το φως των κεριών αποτέλεσε ιδανικό τόπο συνάντησης της φυσικής ομορφιάς, της παράδοσης και του ανθρώπου που αναζητά τη φυγή μέσα από την εσωτερική αναζήτηση και την αυθεντικότητα, μέσα από την απλότητα και τη λιτότητα.
Η υποβλητική ατμόσφαιρα μέσα από τις φλόγες, τους ύμνους και τους ήχους της φιλαρμονικής, δημιούργησαν συνθήκες κατάνυξης και εσωτερικής γαλήνης που τόσο έχουμε ανάγκη όλοι μας.
