Από το Εργατικό Τμήμα του Αρείου Πάγου δικαιώθηκαν δύο συμβασιούχοι του ΟΠΑΠ, αφού οι αρεοπαγίτες κάνοντας δεκτή την εισήγηση του συναδέλφου τους, Σπυρ. Ζιάκα αναίρεσαν εφετειακή απόφαση, η οποία έκανε δεκτές τις θέσεις του ΟΠΑΠ.
Αναλυτικότερα, οι δύο συμβασιούχοι εργάστηκαν, ο μεν πρώτος την τετραετία 1994 – 1998, ο δε δεύτερος τη διετία 1996 – 1998. Ο πρώτος εργάστηκε με πενθήμερη εβδομαδιαία εργασία και με ωράριο δέκα ωρών ημερησίως και εν συνεχεία με τριήμερη εβδομαδιαία εργασία και με το ίδιο ημερήσιο ωράριο.
Ο δεύτερος εργάστηκε με πενθήμερη εβδομαδιαία εργασία και με ωράριο 9,5 ωρών ημερησίως και στη συνέχεια με τριήμερη εβδομαδιαία απασχόληση και το ίδιο ωράριο.
Οι δύο συμβασιούχοι ζήτησαν να τους αναγνωριστεί σύμφωνα με το «Διάταγμα Παυλόπουλου» ότι οι συμβάσεις τους είχαν το χαρακτήρα συμβάσεων εργασίας αορίστου χρόνου μερικής απασχόλησης. Το αίτημά τους όμως απορρίφθηκε από τον ΟΠΑΠ.
Αντίθετα, οι αρεοπαγίτες έκριναν ότι σύμφωνα με το πρόγραμμα του ΟΠΑΠ οι δύο συμβασιούχοι κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του Οργανισμού. Ακόμη, σημειώνουν ότι οι συμβάσεις αυτές καταχρηστικά και με σκοπό τη καταστρατήγηση των διατάξεων που ρυθμίζουν τις συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου, συνάπτονται από τον ΟΠΑΠ ως συμβάσεις εργασίας μιας ημέρας, δηλαδή ορισμένου χρόνου, ενώ έχουν το χαρακτήρα των συμβάσεων αορίστου χρόνου μερικής απασχολήσεως.
Κατόπιν αυτών κρίθηκαν νόμιμες οι αγωγές των δύο συμβασιούχων, καθώς στηρίζονται στα ΠΔ 81/2003 και 164/2003, αλλά παράλληλα υπογραμμίζεται στη δικαστική απόφαση ότι συντρέχουν και οι διατάξεις εκείνες για το χαρακτηρισμό των επίμαχων συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου μερικής απασχόλησης, ως συμβάσεων εργασίας αορίστου χρόνου μερικής απασχολήσεως.
