Το ακόλουθο κείμενο μας το έστειλε αναγνώστης που βρέθηκε στην πορεία και περιγράφει τα γεγονότα όπως τα έζησε.

«Για την σημερινή πορεία και τα επεισόδια με τον τραυματισμό του άντρα γράφτηκαν αρκετά. Εγώ θα σας περιγράψω όλη την ιστορία όπως την έζησα αφού συμμετείχα στην πορεία και είχα την τύχη-ατυχία να βρεθώ μπροστά στα σκηνικά.

Το πρώτο κρούσμα επιθετικής συμπεριφοράς από τους αντιεξουσιαστές έγινε λίγο πριν ξεκινήσει η πορεία των διαδηλωτών. Νεαροί κουκουλοφόροι είχαν κρυφτεί στο Πανεπιστήμιο και απροειδοποίητα και αναίτια εξαπέλυσαν επίθεση εναντίων δύο αστυνομικών που βρισκόντουσαν στο ύψος της Σινά για να διακόψουν την κυκλοφορία των αυτοκινήτων. Οι αστυνομικοί καθώς και ανυποψίαστοι περαστικοί (μεταξύ των οποίων και τουρίστες) βλέποντας τους νεαρούς να εξαπολύουν επίθεση φωνάζοντας πως θα τους γαμ…, έφυγαν τρέχοντας προς τη Βουλή όπου υπήρχε ισχυρή αστυνομική δύναμη. Οι επιτιθέμενοι κατόπιν εντολής σταμάτησαν το κυνηγητό και γύρισαν στο πανεπιστήμιο.

Λίγα λεπτά αργότερα ξεκίνησε η πορεία προς το Σύνταγμα τόσο από την Πανεπιστημίου όσο κι από τη Σταδίου.
Όλα κύλησαν ήρεμα. Ο κόσμος από τις δύο πορείες έφτασε στο Σύνταγμα αλλά πολύ σύντομα άρχισε να αποχωρεί. Μπροστά ακριβώς από την είσοδο της Βουλής ήταν παραταγμένες οι αστυνομικές δυνάμεις.

Στα 30 μέτρα, μεσ’ την μέση της Βασιλίσσης Αμαλίας και απροκάλυπτα, νεαροί ενδεδυμένοι (οι περισσότεροι) με μαύρα φορούσαν τις μάσκες και τις κουκούλες τους δείχνοντας το ποιόν και τις προθέσεις τους. Κρατούσαν μαύρες σημαίες των οποίων τα κοντάρια ήταν πιο χοντρά κι από ρόπαλα του μπέιζμπολ. Ήταν ξεκάθαρο πως τα είχαν για όπλα.

Καθώς το κύριο σώμα των διαδηλωτών άρχισε να κατεβαίνει την Πανεπιστημίου με φορά προς την Ομόνοια, οι μαυροφορεμένοι προπορεύτηκαν. Οι αστυνομικές δυνάμεις είχαν πιάσει τα δύο πεζοδρόμια έχοντας τους ουσιαστικά περικυκλωμένους και προχωρούσαν μαζί τους.

Βλέποντας ότι δεν είχαν και πολλά περιθώρια οι μαυροφορεμένοι περιορίστηκαν σε κάποιες άσεμνες χειρονομίες. Στην συνέχεια χωρίστηκαν στα δύο ώστε εκείνοι που έμειναν πίσω να κρατήσουν πάνω τους την προσοχή των αστυνομικών και οι άλλοι να κινηθούν ελεύθερα μπροστά.

Όπως μπόρεσα να δω η παρουσία ενός εικονολήπτη ξένου σταθμού ενοχλούσε τους μαυροφορεμένους που ζητούσαν επιτακτικά να φύγει. Εκείνος κινούνταν μαζί με τους αστυνομικούς οπότε δεν τον πλησίασε κανένας. Περιορίστηκαν στις φωνές.

Δέκα λεπτά αργότερα, έξω από το Πανεπιστήμιο και από το σημείο που έγινε το πρώτο «ντου» που σας ανέφερα στην αρχή, ξυλοκοπήθηκε άγρια ένας άντρας από τους μαυροφορεμένους νεαρούς. Ήταν περικυκλωμένος, δεν μπορούσε ούτε να αντιδράσει αλλά ούτε και να διαφύγει. Τουλάχιστον 30 άτομα με ρόπαλα τον χτυπούσαν ανελέητα και έφυγαν από το σημείο περίπου δέκα λεπτά μετά, όταν έπεσε σύρμα ότι φτάνει μία διμοιρία.

Αμέσως οι μαυροφορεμένοι «έσπασαν».
Σταμάτησαν να κυκλοφορούν σε μπουλούκι και κινιόντουσαν το πολύ δύο δύο μαζί.

Δεν κρατούσαν πια ρόπαλα στα χέρια τους και περπατούσαν δήθεν αδιάφοροι.
Προχώρησα προς τα Εξάρχεια. Προς τα εκεί είδα να πηγαίνουν κι αρκετές διμοιρίες. Περίμενα να δω σκοτωμούς μέσα στα στενά, αλλά τα πράγματα έδειχναν πολύ ήρεμα. Όταν κάποια στιγμή είδα να κρύβουν κάποια ρόπαλα σε κλειστά καταστήματα σιγουρεύτηκα ότι είχε δοθεί εντολή να σταματήσουν την δράση τους.

Προφανώς το σκηνικό με τον άντρα που ξυλοκοπήθηκε και ο φόβος ότι μπορεί να είχε σκοτωθεί έκανε τους ταραξίες να αλλάξουν τα πλάνα τους.

Είδα πολλά από τα πρόσωπα τους. Οι περισσότεροι ήταν ανήλικοι. Σαν τα παιδάκια που πάνε στο γήπεδο για να πλακωθούν στο ξύλο γιατί βράζει το αίμα τους. Δεν έχουν καμία σχέση με τους πραγματικούς διαδηλωτές, δεν δουλεύουν καν. Ζουν ακόμα από το χαρτζιλίκι των γονιών τους. Ανάμεσα σε όλους αυτούς ξεχώριζε ένας τύπος κάπου στα 30, μελαμψός με πολύ κοντό μαλλί και μύτη γύπα που έδειχνε ξεκάθαρα ότι ήταν ένας από τους συντονιστές. Συμμετείχε κι αυτός στον ξυλοδαρμό.

Από ποιόν υποκινήθηκαν όλοι αυτοί; Μπήκαν στην διαδήλωση για να κάνουν φασαρία και να χύσουν αίμα. Και τι κατάφεραν; Να αμαυρώσουν την κινητοποίηση.

Ένας αναγνώστης – «αυτόπτης μάρτυρας».