Προβληματισμό έχουν προκαλέσει στους ειδικούς η ανακάλυψη των λιμνών κάτω από τον Κηφισό με τον σπηλαιολόγο, Γιώργο Καφαντάρη, μέλος της ομάδας που τις εντόπισε, να κάνει λόγο για «σπάσιμο της κοίτης σε αρκετά μεγάλο κομμάτι της».
«Φυσικά δεν είναι λίμνη κανονική. Αλλά μιλάμε για σπάσιμο της κοίτης σε αρκετά μεγάλο κομμάτι της 50 – 60 μέτρα μήκος και όλο το πλάτος του, δηλαδή γύρω στα 10 – 15 μέτρα, η οποία είναι κατεστραμμένη και λιμνάζουν τα νερά που δεν ξέρουμε σε τι βάθος είναι. Μάλλον, είναι πάνω από 2 μέτρα. Αλλά θα το δούμε», είπε αρχικά μιλώντας στην ΕΡΤ.
Στη συνέχεια συμπλήρωσε ότι: «η τελευταία φορά που καθαρίστηκε το ποτάμι και αμφιβάλλω ότι καθαρίστηκε εκεί σε αυτό το σημείο και ότι καθαρίστηκε ολόκληρο το υπόγειο ήταν το 2002, πριν τις πριν τους Ολυμπιακούς», συμπληρώνοντας ότι ενδέχεται να υπάρχουν κι άλλες λίμνες στα ανεξερεύνητα κομμάτια του Κηφισού. «Έχουμε ακόμα 2 χιλιόμετρα. Θα κάνουμε μια προσπάθεια να πάμε με άλλον εξοπλισμό αυτή τη φορά γιατί και τις τρεις φορές που έχουμε δοκιμάσει έχουμε πάει από διαφορετική πλευρά του ποταμού. Και τις τρεις φορές πέσαμε πάνω σε μια λίμνη. Τώρα θα πάμε με άλλον εξοπλισμό και θα το περάσουμε και θα δούμε και το ανεξερεύνητο μέρος του», τόνισε.
Από την πλευρά του ο καθηγητής αντισεισμικών κατασκευών στο Πολυτεχνείο, Παναγιώτης Καρύδης, ανέφερε ότι είναι ένα αντικείμενο το οποίο χρειάζεται περαιτέρω έρευνα. «Μέσα από τα στοιχεία αυτά είδα διάφορα πράγματα. Είδα να αναβλύζει σαν πίδακας από κάτω νερό. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι υπάρχει υποπίεση από τα πιο ψηλά σημεία. Νερό το οποίο ρέει κάτω από την κανονική ροή του Κηφισού, δηλαδή κάτω από την πλάκα του μπετόν ρέει άλλο ποτάμι, ας το πούμε έτσι, το οποίο έρχεται και αναβλύζει όπου βρει κενό. Άρα, λοιπόν έχουμε μία ροή κάτω από τη ροή και επιπλέον θεωρώ ότι υπάρχουν και ασαφή κομμάτια λιμνών, δηλαδή υποσκαφών που έχει φύγει το έδαφος κάτω από την κοίτη, την πραγματική κοίτη», τόνισε ο καθηγητής.
«Άρα έχουμε μία ανάγκη άμεσης έρευνας, με σύγχρονα μηχανήματα και τη βοήθεια σπηλαιολόγων, διότι θεωρώ ότι υπάρχουν και αφανή τμήματα αυτού του προβλήματος. Δεν είναι μόνο αυτό που βλέπουμε, αλλά δεξιά και αριστερά μέχρι τα πρανή, δηλαδή μέχρι εκεί που είναι οι πάσσαλοι είναι σίγουρο ότι έχει φτάσει η διάβρωση, έχει φύγει το έδαφος κάτω από το μπετό. Μπορεί να μην έχει πέσει ακόμα κάτω, αλλά στηρίζεται ακόμα στα πλαϊνά. Κρούεται ένα μεγάλο καμπανάκι, το οποίο το έχουμε πει από χρόνια τώρα. Χρειάζεται επιμελημένη συντήρηση και επίβλεψη των δημοσίων έργων και όχι μόνο των δημοσίων έργων. Τι μπορούμε να κάνουμε; Πρώτον, η φύση δείχνει ότι απαιτεί μεγαλύτερη διατομή. Δηλαδή θέλει περισσότερο χώρο, εξού και τρώει και τα από κάτω για να μπορέσει να φύγει. Άρα λοιπόν το πρώτο είναι αμέσως να μπορέσουμε να εμβαθύνουμε την κοίτη ώστε να διευρύνουμε την παροχετευτικότητα» είπε ο Παναγιώτης Καρύδης.
Καταλήγοντας υπογράμμισε ότι: «το δεύτερο, εκείνο που είδα και με τη βοήθεια των στοιχείων των σπηλαιολόγων είναι ότι υπάρχουν καταρράκτες. Οι καταρράκτες θεωρώ ότι είναι ένα κακό πράγμα για ένα οχετό τέτοιο, διότι δημιουργεί μία ανωμαλία στη ροή. Δημιουργεί ας το πούμε απλά ένα φάγωμα εκεί που πέφτει το νερό με δύναμη. Και διερωτώμαι: Από πάνω ο δρόμος, η οδός, η λεωφόρος είναι ευθεία, δεν έχει σκαλιά. Γιατί λοιπόν πρέπει να έχει σκαλιά και να δημιουργούνται καταρράκτες στην υπόγεια ροή; Θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε την ενέργεια που δαπανάται από την πτώση του νερού να τρέχει πιο ομαλά και πιο γρήγορα και σε μεγαλύτερη παροχετευτικότητα και σε διατομή και σε ταχύτητα».
