Έμμεση αυτοκριτική στις επιλογές που ακολουθήθηκαν στην ελληνική κρίση κάνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε έκθεση που συντάχθηκε στις 19 Ιουνίου και δημοσιοποίησε χθες αναφορικά με την πορεία εφαρμογής των προγραμμάτων του Ταμείου.

Ειδικότερα, η έκθεση αναφέρει πως στα τελευταία προγράμματα του ΔΝΤ με τις ευρωπαϊκές χώρες, ο συντονισμός μεταξύ του Ταμείου και Ευρωπαϊκής Ένωσης / Ευρωζώνης ήταν απαραίτητος, αλλά και περίπλοκος.

Όπως τονίζεται, υπερεθνικοί περιφερειακοί οργανισμοί, όπως τα θεσμικά όργανα της ΕΕ ή η ΕΚΤ παίζουν συχνά κρίσιμο ρόλο στην επιτυχία του κάθε προγράμματος. Ενδεικτικά εξασφαλίζουν ένα μεγάλο μέρος των πακέτων χρηματοδότησης και τους καλύτερους δυνατούς όρους (η ΕΚΤ έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διασφάλιση της τραπεζικής ρευστότητας.

Στην έκθεση του ΔΝΤ σημειώνεται πως ο συντονισμός του Ταμείου με τις υπηρεσίες της Ευρωζώνης λειτούργησε καλά και βελτιωθεί με την πάροδο του χρόνου, αλλά παρ ‘όλα αυτά προστεθεί ένα επιπλέον επίπεδο πολυπλοκότητας στο σχεδιασμό του Ταμείου και στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων.

Το ΔΝΤ υπογραμμίζει πως οι θεσμικοί περιορισμοί στην Ευρωζώνη περιστασιακά περιόριζαν τις εναλλακτικές επιλογές πολιτικής που θα μπορούσαν διαφορετικά να είχαν εξεταστεί κάτι που ίσχυσε ιδίως στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.

-Με την αναφορά του αυτή το Ταμείο επιβεβαιώνει τις αιτιάσεις του πρώην εκπροσώπου της Ελλάδος στο ΔΝΤ κ. Π. Ρουμελιώτη ότι το ΔΝΤ επιθυμούσε εξ αρχής το κούρεμα του ελληνικού χρέους προκειμένου τα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας να καταστούν βιώσιμα-.

Ακόμη, το Ταμείο σημειώνει στην έκθεσή του πως σε ορισμένα προγράμματα όπως το ελληνικό η επιτυχής επίλυση της κρίσης απαίτησε σημαντικές περικοπές των δαπανών, συμπεριλαμβανομένων κοινωνικών τομέων καθώς και μειώσεις στους πραγματικούς μισθούς.

Σύμφωνα με την έκθεση σε χώρες που διατηρούν σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες ή είναι μέλη μιας νομισματικής ένωσης, όπως η Ελλάδα, η αντιμετώπιση των προβλημάτων ανταγωνιστικότητας απαιτεί μια εσωτερική υποτίμηση για τη μείωση του κόστους παραγωγής, η οποία περιλαμβάνει συνήθως μείωση των πραγματικών μισθών.

Οι περικοπές αυτές, αν και αναγκαίες για την οικονομική σταθερότητα και την επιστροφή στη διατηρήσιμη ανάπτυξη, είναι αναμφίβολα οδυνηρές για πολλούς. Όπως σημειώνεται το Ταμείο έχει υποστηρίξει το σχεδιασμό μέτρων με στόχο την καλύτερη κοινωνική προστασία για τα πιο ευάλωτα τμήματα του πληθυσμού, κάτι που όπως υπογραμμίζεται «θα μπορούσε να γίνει με μεγαλύτερη συνέπεια» σε όλα τα προγράμματα.