Έντονες αντιδράσεις έχει προκαλέσει στους κόλπους της Ευρωζώνης η παρέμβαση πριν από μερικές ημέρες της Γενικής Διευθύντριας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία ουσιαστικά αμφισβήτησε την ανθεκτικότητα των ευρωπαϊκών τραπεζών.

Όπως ισχυρίστηκε η κ. Λαγκάρντ οι ευρωπαϊκές τράπεζες «χρειάζονται κεφαλαιακή ενίσχυση», δήλωση που προκάλεσε ακόμη και την δριμεία κριτική του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν-Κλοντ Τρισέ.

Όμως, η παρέμβαση της κ. Λαγκάρντ, όπως αναφέρει και το marketwatch, σε καμία περίπτωση δεν ήταν μία απλή δήλωση.

Εμφανώς, η ισχυρή πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας αποφάσισε να υπογραμμίσει στη διεθνή κοινότητα το νέο της ρόλο ως επικεφαλής ενός διεθνούς Οργανισμού που δανείζει χρήματα – με το αζημίωτο – σε οικονομίες που αντιμετωπίζουν προβλήματα.

Από την άλλη, η κ. Λαγκάρντ δεν είπε κάτι που δεν έχει ειπωθεί από άλλους αξιωματούχους, αλλά αυτό που εξόργισε τους ευρωπαίου ήταν ότι το είπε δημόσια, καθώς καιρό τώρα συζητείται στους κόλπους της ΕΕ η ανάγκη να επιταχυνθούν οι διαδικασίες ενίσχυσης της κεφαλαιοποίησης των ευρωπαϊκών τραπεζών.

Σύμφωνα με έκθεση του ΔΝΤ που αναμένεται να δοθεί στη δημοσιότητα στα τέλη Σεπτεμβρίου, οι ευρωπαϊκές τράπεζες αναμένεται να βρεθούν αντιμέτωπες με έλλειψη κεφαλαίων ύψους 200 δισ. ευρώ!

Παράλλλα, η έντονη αντίδραση των ευρωπαίων πολιτικών, που υποστήριξαν ότι οι ισολογισμοί των ευρωπαϊκών τραπεζών είναι ισοσκελισμένοι, εξέπληξε το ΔΝΤ, αλλά απέδειξε ότι οι ευρωπαίοι έλαβαν το μήνυμα που έστειλε η Λαγκάρντ.

«Είτε δεν έχει σωστή πληροφόρηση από το επιτελείο της στο ΔΝΤ είτε δεν έλαβε υπ’όψιν της τις γαλλικές τράπεζες», τόνισε χαρακτηριστικά ο Christian Noyer, επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Γαλλίας.

Πάντως, οι διεθνείς αγορές θα πρέπει μέσα στο επόμενο διάστημα και εν όψει των απομειώσεων από τα ελληνικά ομόλογα να πειστούν ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες είναι όντως σταθερές και διαθέτουν κεφαλαιακή επάρκεια.

Εξ άλλου ο φόβος της Λαγκάρντ είναι ότι η παγκόσμια οικονομία εισέρχεται σε μία δύσκολη περίοδο, ενώ παραμονεύει ο κίνδυνος νέα επιβράδυνσης της ανάπτυξης της ευρωπαϊκής οικονομίας, ενδεχόμενο που εμπεριέχει σημαντικούς κινδύνους για την ευρωστία των ευρωπαϊκών τραπεζών.