«Πρέπει επί τέλους να σοβαρευθούμε. Ή τουλάχιστον να ομολογήσουμε πως δεν είναι δυνατόν να επιβιώσουμε αποφεύγοντας την χρεωκοπία» σημειώνει σε άρθρο του στην ΕΣΤΙΑ ο Α. Ανδριανόπουλος και συνεχίζει: «αυτή η αποκρουστική συγχορδία κραυγών απόγνωσης για το επάρατο μνημόνιο και τους κακούς ξένους που επιβουλεύονται δήθεν την καλοπέρασή μας πρέπει να τελειώσει.
Ουδείς πραγματικά ενδιαφέρεται για μας. Και στην πραγματικότητα, αν δεν ήμασταν στην ευρωζώνη ή αν δεν χρωστούσαμε σημαντικά ποσά σε ευρωπαϊκές τράπεζες δεν θα ίδρωνε κανενός το αυτί για τις φωνές πανικού που θα ακούγονταν από την Αθήνα. Το μνημόνιο δεν ευθύνεται για τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουμε, γιατί απλούστατα δεν εφαρμόζεται. Το μνημόνιο ζητούσε άλλα πράγματα, για τα οποία δεν έχει γίνει περίπου τίποτε. Απελευθερώθηκαν τα προστατευόμενα επαγγέλματα; Έγιναν εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις; Εξορθολογίσθηκαν τα οικονομικά των νοσοκομείων;
Καταργήθηκαν άχρηστοι δημόσιοι φορείς που επιβαρύνουν τους φορολογούμενους δίχως να προσφέρουν ουσιαστικές υπηρεσίες στην κοινωνία; Ακούμπησε κανείς τους απολιθωμένους δεινόσαυρους του δημόσιου τομέα για να μας απαλλάξει από τους πόρους που την ώρα αυτή ακόμη καταναλώνουν; Αλλά μήπως έγινε καμία ουσιαστική προσπάθεια για την εξυγίανση των περίφημων ΔΕΚΟ;».
