Κουτάβια και μωρά

Δεν υπάρχει καλύτερο και πιο τρυφερό θέαμα από μωράκια και κουτάβια να παίζουν μαζί. Φαίνεται ότι έχουν τόσο μεγάλη εξοικείωση μεταξύ τους που πολλές φορές κάποιος που βλέπει την εικόνα πιστεύει ότι οι αδιαμφισβήτητες διαφορές μεταξύ των δυο ειδών (ανθρώπου και ζώου) μπορούν να γεφυρωθούν με τη δύναμη της αγάπης και μιας παράξενα κοινής γλώσσας που βρίσκουν για να επικοινωνούν. Σχεδόν κανείς δεν μπορεί να μην αναφωνήσει με τρυφερότητα όταν βλέπει την απίστευτη σχέση που δημιουργείται μεταξύ αυτών των δυο πλασμάτων.

Ωστόσο, πολλοί γονείς λένε «Θέλουμε να αποκτήσουμε ένα κουτάβι επειδή έχουμε παιδιά. Δεν θέλουμε να πάρουμε ένα μεγαλύτερο σκυλί ακριβώς γιατί έχουμε παιδιά». Φαίνεται ότι οι γονείς αγχώνονται να πάρουν ένα πιο μεγάλο σκυλί, όταν έχουν μωρά στο σπίτι και ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει για αυτήν τους την ανησυχία; Η εξέλιξη όμως ενός σκύλου από κουτάβι σε ενήλικο ζώο είναι πιο γρήγορη ως διαδικασία από ό,τι η αντίστοιχη για τον άνθρωπο που από μωρό γίνεται έφηβος και μετά ενήλικος.

Οπότε, αν κάποιος θεωρεί ότι θα είναι σαν να έχει δυο μικρά μέσα στο σπίτι, ένα το κουτάβι κι ένα το μωρό, τότε μιλάμε χοντρικά για τον πρώτο χρόνο ζωής και των δυο, διότι μετά τα πράγματα διαφοροποιούνται άρδην.

Αν αποκτήσετε κουτάβι και το θεωρείτε σαν ένα ακόμα παιδί, τότε θα εκπλαγείτε από τα πόσα κοινά στοιχεία θα βρείτε σε σχέση με την παρέα που κάνει το ένα στο άλλο. Πιο συγκεκριμένα, τόσο ο άνθρωπος όσο και το ζώο χρειάζεται να μάθουν να ξεχωρίζουν την καλή και αποδεκτή συμπεριφορά από τη μη αποδεκτή κι αυτό το μαθαίνουν μέσω του πειραματισμού. Αν ένα παιδί φέρεται σωστά, απολαμβάνει ένα παγωτό ή μια αγκαλιά από τη μαμά του, ενώ αν δεν έχει φερθεί όπως πρέπει, τιμωρείται χάνοντας ορισμένα από τα προνόμιά του.

Οι μητέρες των σκύλων έχουν ακριβώς την ίδια συμπεριφορά. Αν δηλαδή το κουτάβι έχει κακή συμπεριφορά, η μητέρα αντιδρά αμέσως και του κλείνει το στόμα ή το χτυπάει ελαφρά στα πλευρά, δείχνοντάς του με τον τρόπο της ότι αυτό που έκανε δεν είναι σωστό. Επειδή η ίδια συμπεριφορά θα έχει πάντοτε την ίδια ανταπόκριση από τη μητέρα, το κουτάβι μαθαίνει γρήγορα, καθώς η ανταμοιβή του έρχεται όταν ακολουθεί και μιμείται επιτυχώς τη μητέρα του και τους μεγαλύτερους σε ηλικία του είδους του.

Επίσης, με τον τρόπο αυτό, το κουτάβι μαθαίνει πώς να σέβεται τους μεγαλύτερους και εξοικειώνεται με το ρόλο του στο κυνήγι. Τα μεγαλύτερα σκυλιά αντιμετωπίζουν κι υπομένουν τα σκληρά μερικές φορές “παιχνιδίσματα” των κουταβιών, τα τραβήγματα της ουράς και των αυτιών, τα δαγκώματα στα πόδια, ενώ η μητέρα ανάλογα με το χαρακτήρα και τη διάθεσή της, έχει περισσότερη υπομονή και αφήνει τα κουτάβια της να σκαρφαλώνουν πάνω της ή τα διώχνει η ίδια πολύ πιο διακριτικά. Αν σε αυτήν την εικόνα προσθέσει κανείς ένα μωρό, θα καταλάβει ότι το παιδί βρίσκεται στην ίδια φάση ανάπτυξης. Με τον ίδιο τρόπο το παιδί μαθαίνει το σωστό και το λάθος.

Ωστόσο, αν το παιδί από απροσεξία ή πάνω στο παιχνίδι, τραβήξει τα αυτιά του σκύλου ή την ουρά του, τότε το σκυλί ενδέχεται να αντιδράσει όπως στην παραπάνω περίπτωση της «εκπαίδευσής» του, θεωρώντας ότι κάτι που έκανε ήταν λάθος, γιατί έτσι έχει μάθει εκπαιδευόμενο. Σε αυτή τη φάση, λοιπόν, και για να μην γίνει επικίνδυνο ένα κουτάβι, αν επιτεθεί στο μωρό (το οποίο δεν έχει τρίχωμα για να προστατευτεί από κάποιο τυχόν ελαφρύ δάγκωμα), θα πρέπει οι γονείς του μωρού να είναι παρόντες και να θέσουν τα όρια.

Θα πρέπει να δώσουν και στο κουτάβι αλλά και στο παιδί να καταλάβουν ποια συμπεριφορά είναι αποδεκτή και ποια όχι, καθώς όταν τα παιδιά είναι μικρά και άρα πιο ευάλωτα στους κινδύνους, η παρουσία του γονιού είναι απαραίτητη, προκειμένου να προληφθούν δυσάρεστα γεγονότα.

Ο πιο μεγάλος σε ηλικία σκύλος, ωστόσο, έχει πάρει αυτά τα μαθήματα ήδη. Έχει μάθει πώς πρέπει να φέρεται, με την προϋπόθεση ότι έχει εκπαιδευτεί σωστά, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί πολύ πιο εύκολα να βοηθήσει και το παιδί να αποκτήσει την ίδια συμπεριφορά, σαν να ήταν δικό του παιδί, δηλαδή κουτάβι.

Άλλωστε, ένα σκύλος, που ζει μαζί με μια οικογένεια από μικρός κι έχει μάθει τις συνήθειες της, έχει πάρει τις κατάλληλες οδηγίες και εκτελεί τις εντολές που του δίνονται. Νιώθει ότι βρίσκεται στην αγέλη του και δείχνει όλη του την υπομονή με το μωρό, όπως θα έδειχνε και στην εκπαίδευση ενός κουταβιού, υπομένοντας πολλές παιδιάστικες συμπεριφορές, χωρίς να αντιδράσει ή να τραυματίσει, έστω κι άθελά του, το μωρό. Αν ένας ενήλικος σκύλος ενοχληθεί με κάτι, θα αντιδράσει πολύ πιο ώριμα, είτε φεύγοντας από το χώρο είτε γρυλίζοντας είτε γαβγίζοντας, δίνοντας το στίγμα ότι ενοχλήθηκε.

Όποιος μπορεί να διαβάσει αυτά τα σημάδια του σκύλου, θα μπορεί σίγουρα να προστατέψει και ένα μωρό από τυχόν επίθεση, διότι θα συνειδητοποιήσει ότι ο σκύλος έχει ενοχληθεί με κάποιον τρόπο. Για όλους αυτούς τους λόγους, ένας μεγάλος σε ηλικία σκύλος είναι αρωγός στην ανατροφή ενός παιδιού.

Το συμπέρασμα, λοιπόν, είναι: Αν αποκτάτε σκύλο για πρώτη φορά ή είστε πολυάσχολοι νέοι γονείς ή ακόμα αν ο σκύλος δεν μπορεί να μείνει μαζί σας ως μέλος της οικογένειάς σας, σκεφτείτε την πιθανότητα να αποκτήσετε έναν ενήλικο σκύλο. Τέλος, πριν υιοθετήσετε ένα σκυλάκι θα πρέπει να έχετε αξιολογήσει τον χαρακτήρα του και την κοινωνικότητα του.