Επετειακό αφιέρωμα στο μεγάλο καναδό πιανίστα , Γκλεν Γκουλντ, με αφορμή τα 80 χρόνια από τη γέννηση και τα 30 από το θάνατό του, πραγματοποιείται στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στις 19 και 22 Νοεμβρίου, σε συνεργασία με την πρεσβεία του Καναδά στην Αθήνα.
Οι εκδηλώσεις ξεκινούν την πρώτη ημέρα, με την προβολή του ντοκιμαντέρ «Glenn Gould’s Toronto» (1979), όπου ο ίδιος ο Γκουλντ, μιλά για το Τορόντο, την αγαπημένη του πόλη, στην οποία έζησε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του. Ακολουθεί συζήτηση για τη σχέση του Γκουλντ με τις διαδικασίες της συναυλίας και της ηχογράφησης, αλλά και τις επιπτώσεις των νέων μέσων στην εκτέλεση και τη διανομή της κλασικής μουσικής.
Στη συζήτηση συμμετέχουν οι Κώστας Πηλαβάκης, Senior Vice President Classical A+R της Universal Music Group International, ο James Oestreich, μουσικοκριτικός των New York Times. Συντονίζει ο Χρήστος Καρράς, εκτελεστικός διευθυντής της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών.
Στις 22 Νοεμβρίου, θα παρουσιαστεί το βιβλίο «Γκλεν Γκουλντ Σκέψεις για τη μουσική» που κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Νεφέλη, σε μετάφραση και επιμέλεια Στέφανου Θεοδωρίδη. Το αφιέρωμα θα κλείσει με συναυλία της ελληνικής καταγωγής, εικοσάχρονης Καναδής πιανίστριας, Μαρίκας Μπουρνάκη, σε έργα Μπαχ, Μπετόβεν, Ραχμάνινοφ, Σοπέν, Σούμαν.
Ο Γκουλντ (25 Σεπτεμβρίου 1932 – 4 Οκτωβρίου 1982) επικεντρώθηκε στην ερμηνεία έργων του Μπαχ, αποφεύγοντας τον κλασικό και ρομαντικό πιανιστικό κανόνα αλλά δίνοντας έμφαση επίσης στη μουσική των αρχών του 20ού αιώνα, κυρίως του A. Schoenberg. Πραγματοποίησε δύο ηχογραφήσεις των Παραλλαγών Γκόλντμπεργκ (Goldberg Variations), που έμειναν στην ιστορία και είναι ακόμη εξαιρετικά δημοφιλείς.
Έγινε διάσημος επίσης για τις αναρίθμητες εκκεντρικότητές του. Απαιτούσε συγκεκριμένη θερμοκρασία στα στούντιο ηχογραφήσεων, συγκεκριμένο ύψος για το πιάνο και συγκεκριμένο κάθισμα: ένα καρεκλάκι που του είχε φτιάξει ο πατέρας του και το οποίο χρησιμοποιούσε ακόμα κι όταν είχε διαλυθεί (σήμερα εκτίθεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Καναδά). Μουρμούριζε ή σιγοτραγουδούσε στη διάρκεια των ηχογραφήσεων, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατο να διαχωριστεί η φωνή του στην τελική μείξη. Ήταν υποχονδριακός, φοβόταν τα αεροπλάνα, δεν ανεχόταν να τον αγγίζουν, υπέγραφε με ένα σωρό διαφορετικά ψευδώνυμα στα σημειώματα των δίσκων του (ως τρίτο πρόσωπο ή «κριτικός»). Πέθανε το 1982 σε ηλικία 50 ετών, έχοντας σταματήσει να δίνει συναυλίες το 1964, προκειμένου να αφοσιωθεί στις ηχογραφήσεις και σε άλλα πρότζεκτ.
