«Η αρρώστια της νιότης» στο Tempus Verum – Εν Αθήναις

Παρουσίαση θεατρικών παραστάσεων στο newsbeast.gr

11·10·2016 17:46

Ο Φέρντιναντ Μπούκνερ στα αστικά του δράματα με κάποιο «είδος εξπρεσιονισμού» ψυχογραφεί μια συγκεκριμένη ιστορική περίοδο. Πνεύμα ανήσυχο ιδρύει το 1922 το θέατρο της Αναγέννησης. Με την άνοδο δε των Ναζί εγκαταλείπει τη Γερμανία και εγκαθίσταται στις ΗΠΑ. Στο έργο του «Η αρρώστια της νιότης» γραμμένο το 1926, καταπιάνεται με την ηθική κρίση της μεταπολεμικής εποχής.

Γράφει η Χαρά Κιούση

Μια νεανική παρέα, αποτελούμενη από φοιτητές της ιατρικής με ιδιαίτερη μάλιστα επιστημονική κατάρτιση, απεικονίζει το τρομακτικό κοινωνικό και πολιτικό κενό των ημερών τους. Κάθε τι που θα μπορούσε να είναι ευοίωνο και επιτυχές, καταστρέφεται από παραφροσύνη, αδυναμία κάθε ελέγχου και καταφυγή σε ακραίες συμπεριφορές που υπονομεύουν την ίδια τους τη ζωή.

Μια ζωή και μια νεότητα περιφρονημένη και ασήμαντη, που στο σκοτεινό τους υποσυνείδητο πονά σαν αθεράπευτη αρρώστια. Μια αρρώστια εξαπλώνεται επιδημικά, ανάμεσα σε προικισμένα και ιδιοφυή μυαλά. Ανήμπορα να διαχειριστούν τη σκέψη και τη σμπαραλιασμένη τους ηθική, δηλητηριασμένοι από την αδυναμία της επιλογής του καλού, ματαιοπονούν γιατί δεν ελπίζουν σε τίποτα. Απαισιόδοξοι, ηττημένοι και κουρελιασμένοι, ταπεινωμένοι και εξαθλιωμένοι, παγιδευμένοι και μπερδεμένοι σε αυτοκαταστροφικά συναισθήματα, διοχετεύουν «το νεανικό πάθος σε ερωτικό εκτροχιασμό». Διάφορα τιποτένια παιχνίδια εξουσίας τους ανακουφίζουν, καθώς επιβεβαιώνουν την ποταπότητά τους.

Η έξυπνη σκηνοθεσία του Δημήτρη Λάλου αναδεικνύει τα γυμνά αισθήματα, την παγωνιά της ζωής και όλα τα ασυμμάζευτα ζοφερά αδιέξοδα των ηρώων – αντιηρώων. Οι ερμηνευτές καταφέρνουν να προκαλέσουν τις αντιστάσεις, τις αντιδράσεις και τις αποστάσεις μας. Με σφιγμένη ψυχή πονάμε για τη μηδενιστική τους θέση, τις αυτοκαταστροφικές τους αποφάσεις, απόρροια μια τραγικής εποχής.

Αυτή η προσαρμοστικότητα στη βια και στον όλεθρο του πολέμου, τούς ωθεί στην επιθυμία να φτάσουν έναν άνθρωπο στο σημείο να διαπράξει ένα έγκλημα για εκείνους. Κι αυτό δεν αργεί να βρει τους εφαρμοστές και τους εκτελεστές μιας τέτοιας σατανικής πρόθεσης, στην εθνικοσοσιαλιστική ναζιστική ιδέα.

Τυφλωμένοι από υπεροψία, αλλά πεπεισμένοι για την κατάπτωσή τους καταντούν να χάσουν κάτι «υψηλό κι ωραίο», γιατί δεν γνωρίζουν πραγματικά τι πρέπει να επιλέξουν.

Καλόγουστα κοστούμια, πολυχρηστικά σκηνικά, λιτά μέσα, ζοφεροί μουσικοί ήχοι και ένα βαθιά ζεστό τραγούδι, πλαισίωσαν την σκληρή, αλλά όμορφη παράσταση.

Η κάθαρση ήρθε από τον ουρανό με τη δυνατή βροχή, που χτύπαγε αλύπητα πάνω στον γυμνό φεγγίτη του θεάτρου.