Σίγουρα ο θάνατος δεν είναι κάτι ευχάριστο για να σκεφτείς ή να προγραμματίσεις… αλλά εξίσου βέβαιο είναι πως ουδείς μέχρι στιγμής έχει επιτύχει να τον αποφύγει… Όταν, δε, το μοιραίο συμβεί, το πιθανότερο είναι να καταλήξει κανείς σ’ ένα ορθογώνιο κουτί στα έγκατα κάποιου νεκροταφείου… ή αλλιώς να μετατραπεί σε σκόνη ερμητικά κλεισμένη σε κάποια τεφροδόχο διακοσμώντας, στην καλύτερη, μια από όλες τις γωνίες του σπιτιού.
Τα μέχρι στιγμής μέρη άλλωστε, στα οποία μπορεί κανείς να επισκεφτεί τους αγαπημένους εκλιπόντες, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με πλήθος αστικών μύθων και με μια ανατριχιαστική ατμόσφαιρα που κυριαρχεί ακόμα και υπό το φως της ημέρας. Τι θα συνέβαινε όμως αν μπορούσαμε να καταλήξουμε κάπου πραγματικά όμορφα, όπως σε ένα καταπράσινο δάσος, αντί των συνηθισμένων;
Αυτά σκεπτόμενοι, μάλλον, δύο ιταλοί σχεδιαστές, έβαλαν ως στόχο, να καινοτομήσουν για να μας ξανασυστήσουν το μοιραίο κι ό,τι αυτού έπεται… Για το λόγο αυτό, η Anna Citelli και ο Raoul Bretzel, δημιούργησαν την «capsula mundi», ένα 100% βιοδιασπώμενο«φέρετρο», σε σχήμα αυγού, κατασκευασμένο κυρίως από άμυλο προερχόμενο από φυτά πατάτας και καλαμποκιού.
Κατά την ταφή, το σώμα τοποθετείται μέσα στην κάψουλα σε εμβρυακή στάση, το «αυγό» φυτεύεται στο έδαφος και ένα δέντρο τοποθετείται πάνω από αυτό.
Οι συγγενείς μπορούν να επιλέξουν το δέντρο που προτιμούν να φυτρώσει πάνω από τον αγαπημένο τους, πράγμα που συμβαίνει και σήμερα, με καρυδιές και οξιές να επιλέγονται με λίγο διαφορετική έννοια… Φυσικά μπορεί κι ο ίδιος ο μελλοντικός εκλιπόντας να διαλέξει εκ των προτέρων τι δέντρο προτιμά να γίνει όταν… μεγαλώσει, απαλλάσσοντας τους συγγενείς από τον κόπο.
Ακολουθώντας αυτόν τον τρόπο ταφής, στη θέση των σημερινών νεκροταφείων θα δημιουργηθούν «δάση μνήμης», ένα δηλαδή πιο ευχάριστο περιβάλλον κατά την επίσκεψη.
«Ο θάνατος δυστυχώς είναι κομμάτι της ζωής. Εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά. Τι θα συνέβαινε λοιπόν αν αντί να κόβουμε τα δέντρα για να φτιάξουμε κάσες και νεκροταφεία, φυτεύαμε τους νεκρούς μέσα στα ήδη υπάρχοντα και μάλιστα ενισχύοντας τα; Σίγουρα στο μέλλον θα είχαμε δάση γεμάτα με εκατομμύρια δέντρα. Άλλωστε δεν είναι πολύ καλύτερη ιδέα, το σώμα σου να συμβάλει στην δημιουργία οξυγόνου, διοξειδίου του άνθρακα και λιπάσματος, διατηρώντας την ενέργεια του πλανήτη, μειώνοντας την κλιματική αλλαγή και προστατεύοντας την άγρια φύση και την ζωική αλυσίδα» αναρωτιούνται οι δύο σχεδιαστές και δεν φαίνεται να έχουν άδικο.
Παρά την ενδιαφέρουσα και συνάμα καινοτόμα ιδέα τους βέβαια, η νομοθεσία στην Ιταλία δεν επιτρέπει μέχρι στιγμής την εφαρμογή της… Αλλά ποιος ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον… άλλωστε όποιος ζει ελπίζει!