Πέθανε σε ηλικία 84 ετών ο πρώην πρωθυπουργός της Αυστραλίας, μέγας ανθρωπιστής και φιλέλληνας, Μάλκολμ Φρέιζερ.
Ο Φρέιζερ διετέλεσε ηγέτης των Φιλελευθέρων και ο 22ος πρωθυπουργός της Αυστραλίας από το 1975 έως το 1983. Η άνοδός του στην εξουσία έγινε με πραξικοπηματικό τρόπο το 1975, όταν ο τότε γενικός κυβερνήτης της χώρας, σερ Τζον Κερ, ανέτρεψε την εκλεγμένη κυβέρνηση του Εργατικού Κόμματος του Γκοφ Ουίτλαμ. Αυτός ήταν και ο λόγος που η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνισμού στράφηκε τότε εναντίον του και συμμετείχε στις κινητοποιήσεις σε βάρος του.
Ως πρωθυπουργός, όμως, ο Μάλκολμ Φρέιζερ αγκάλιασε τις μεταναστευτικές κοινότητες της Αυστραλίας και ανάμεσά τους και την ελληνική και σιγά-σιγά τις κέρδισε.
Με σύμβουλό του τον ομογενή, Πέτρο Γεωργίου (ο οποίος αργότερα έγινε διευθυντής του Φιλελεύθερου Κόμματος Βικτωρίας και, στη συνέχεια, Ομοσπονδιακός Φιλελεύθερος βουλευτής), νομοθέτησε για την καθιέρωση του πολυπολιτισμού.
Το 1978 η ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Μάλκολμ Φρέιζερ αποδέχθηκε τις εισηγήσεις Galbaly (από την ομώνυμη Έκθεση) που συμπεριλάμβαναν την αποδοχή και υποστήριξη της ιδέας της πολυπολιτιστικής κοινωνίας στην Αυστραλία.
Τότε, μεταξύ άλλων, ίδρυσε τη Δημόσια Πολυγλωσσική Ραδιοτηλεοπτική Υπηρεσία (Special Broadcasting Service – SBS), το Αυστραλιανό Μεταναστευτικό Ινστιτούτο (για να μελετά προγράμματα για τις εθνικές μειονότητες της χώρας), ενώ αποφάσισε, επίσης, να χρηματοδοτούνται και από το δημόσιο τα μεταναστευτικά σχολεία για να διδάσκουν μητρικές γλώσσες στους μαθητές τους.
Επιπλέον, διέθεσε σημαντικά κονδύλια για την χρηματοδότηση μεταναστευτικών οργανισμών αλλά και μεταναστών καλλιτεχνών και λογοτεχνών. Μεγάλη έμφαση ο Μάλκομ Φρέιζερ έδωσε και στα δικαιώματα των ιθαγενών αλλά και στην προστασία του περιβάλλοντος.
Μετά την ήττα του, το 1983 από το Εργατικό Κόμμα του Μπομπ Χόουκ, ο Μ. Φρέιζερ όχι μόνο δεν σταμάτησε τον ακτιβισμό του, αλλά ενεργοποιήθηκε πιο εντατικά.
Πρωτοστάτησε στον τερματισμό του καθεστώτος απαρτχάιντ στην Αφρική και ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα για την προστασία των προσφύγων όπου Γης, συμμετέχοντας σε πολλούς φορείς.
Όλο αυτό το διάστημα, ο πρώην πρωθυπουργός ήταν και πολύ κοντά στην ομογένεια και στήριξε την Ελλάδα σε πολλά ζητήματα. Για τη δράση του αυτή τιμήθηκε με ειδική παρασημοφόρηση από την Ελληνική Δημοκρατία, όπως εξάλλου και ο «μέγας» αντίπαλός του, Γκοφ Ουίτλαμ, με τον οποίο στη συνέχεια συμφιλιώθηκε και συστρατεύθηκαν σε κοινούς αγώνες.
Οι δυο τους, εκτός των άλλων, συμμετείχαν σε όλες τις κινητοποιήσεις για τον τερματισμό της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο, αλλά και για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα. Μάλιστα, και οι δυο τους ήταν επικεφαλής της Επιτροπής για την Επιστροφή των Γλυπτών
Ο Μάλκομ Φρέιζερ δήλωνε στο «Νέο Κόσμο» (με τον οποίο διατηρούσε άριστες σχέσεις όταν ξεπεράστηκε το σοκ της ανατροπής του Γκοφ Ουίτλαμ) ότι η Ελλάδα θα πρέπει να διεκδικήσει τα γλυπτά αυτά ακόμα και δικαστικά.
«Εδώ», έλεγε, «έχουμε να κάνουμε με μια ειδική περίπτωση. Ο Λόρδος Έλγιν, χρησιμοποιώντας την ιδιότητά του ως πρέσβη της Βρετανίας στην Κωνσταντινούπολη, κατόρθωσε να κλέψει τα μάρμαρα, προκαλώντας μάλιστα και σημαντικές ζημιές, και να τα στείλει στην ιδιωτική του έπαυλη. Είχε στόχο να τα οικειοποιηθεί και να αποκομίσει προσωπικά κέρδη».
