Αφήνοντας τις πλατώνικες απόψεις για το ποιος μιμείται ποιον κατά μέρος, ο Όσκαρ Ουάιλντ συνήθιζε να λέει ότι η ζωή μιμείται την τέχνη περισσότερο απ’ ό,τι η τέχνη τη ζωή.

Κι ενώ υπάρχουν αναμφίβολα εξαίσια παραδείγματα ανθρώπων που έλκουν την έμπνευσή τους από νέα που διαβάζουν σε εφημερίδες και περιοδικά, όπως τόσες και τόσες αστυνομικές τηλεοπτικές σειρές, είναι εντυπωσιακό το γεγονός του πόσο συχνά η πραγματικότητα λειτουργεί ως αντίγραφο καταστάσεων που εμφανίζονται στο σινεμά, την τηλεόραση, τη μουσική, ακόμα και τα κόμικς!

Λες και χρειάζεται δηλαδή η πολυπλοκότητα της καθημερινότητας να αντλήσει έμπνευση από τα ευφάνταστα μυαλά των δημιουργών.

Κι όμως, ας δούμε 10 τέτοια τρανά παραδείγματα που η ζωή έμοιαζε να μιμείται τον λαϊκό μας πολιτισμό…

Τα βραχιόλια αστραγάλων «εφευρέθηκαν» σε ιστορία του Spider-Man

Τα ηλεκτρονικά βραχιόλια αστραγάλων χρησιμοποιούνται εδώ και τρεις δεκαετίες πλέον στις ΗΠΑ από τις δομές του νόμου, ελέγχοντας έτσι συνεχώς -μέσω τεχνολογίας GPS- πού βρίσκονται εγκληματίες σε αναστολή, όπως δράστες σεξουαλικών εγκλημάτων. Περισσότερες από 39 πολιτείες απαιτούν 24ωρη παρακολούθηση των δραστών και τα ηλεκτρονικά βραχιόλια επιστρατεύτηκαν για να καλύψουν τις απαιτήσεις του νόμου. Κι ενώ δεν είναι καθόλου σπάνιο η επιστημονική φαντασία να προφητεύει εξελίξεις και ζοφερές «προόδους», τα πράγματα εδώ είναι απείρως πιο μαγικά! Ήταν το 1983 λοιπόν όταν δικαστής στο Νέο Μεξικό των ΗΠΑ επέτρεψε σε άντρα που είχε παραβιάσει τους όρους αναστολής του να γλιτώσει τη φυλάκιση, υπό τον όρο να φορέσει ένα βραχιόλι στο πόδι του που θα παρείχε 24ωρη πληροφόρηση για τις κινήσεις του. Ο δικαστής εμπνεύστηκε το ιδιαίτερο αυτό μέτρο από κόμικ του Spider-Man, στην πλοκή του οποίου κακοποιός απέφυγε τα κάγκελα της στενής συμφωνώντας να φορέσει το ηλεκτρονικό μέσο εντοπισμού! Ο sci-fi δικαστής έκανε τη μεγάλη διαφορά…

Οι Zager & Evans τραγούδησαν για τα «παιδιά του σωλήνα» πολύ πριν υπάρξει η δυνατότητα

Στο τραγούδι «In the Year 2525», το σχετικά άγνωστο δίδυμο της ροκ βάλθηκε να μας προειδοποιήσει για τους κινδύνους από την ολοένα και αυξανόμενη εξάρτησή μας από την τεχνολογία, που θα οδηγήσει προοδευτικά στον αφανισμό της ανθρωπότητας. Στο ζοφερό μέλλον που βλέπουν οι στίχοι τους για τα έτη 2525, 3535, 4545, 5555, 6565, 7510, 8510 και 9595, δεν παραλείπουν να κάνουν λόγο για παιδιά-προπαραγγελία (στη χρονιά 6565 / δεν θα χρειάζεσαι άντρα, δεν θα χρειάζεσαι γυναίκα / θα διαλέγεις τον γιο σου, θα διαλέγεις και την κόρη σου / από τον πάτο ενός μεγάλου δοκιμαστικού σωλήνα). Το τραγούδι γράφτηκε το 1964 και κυκλοφόρησε το 1968, ενώ το πρώτο «παιδί του σωλήνα» γεννήθηκε το 1978! Κι έτσι δυο ροκάδες από την Νεμπράσκα προφήτευσαν το μέλλον περισσότερο από μια δεκαετία πριν αυτό συμβεί…

Κινέζος ξεπατικώνει τραγούδι του Τζόνι Κας

Στο τραγούδι του σπουδαίου Τζόνι Κας «One Piece at a Time» μαθαίνουμε για την ιστορία ενός βιομηχανικού εργάτη που περνά μέρα τη μέρα κατασκευάζοντας αυτοκίνητα που δεν θα έχει ποτέ την οικονομική δυνατότητα να οδηγήσει. Κι έτσι σκαρφίζεται το σχέδιο να κλέψει ένα αμάξι από τη γραμμή παραγωγής, ένα εξάρτημα τη φορά, συναρμολογώντας το στο σπίτι του. Κι αν μοιάζει με ιστορία για αγρίους, δεν είναι καθόλου! Κι αυτό γιατί το 2003 κάτι σχεδόν ολόιδιο συνέβη στη μακρινή Κίνα. Ο Zhang λοιπόν (χωρίς να κατονομάζεται το επίθετό του), που εργαζόταν σε εργοστάσιο κατασκευής μοτοσικλετών, ξόδεψε 5 χρόνια από τη ζωή του κάνοντας αυτό που αποπειράθηκε ο ήρωας του κομματιού του Κας: ξεκινώντας από το 2003, χρειάστηκε 5 χρόνια για να βάλει στο χέρι όλα τα εξαρτήματα που απαιτούνταν ώστε να φτιάξει στο σπίτι του μια πλήρως λειτουργική μηχανή, σαν αυτές που έβγαιναν σωρηδόν από τις γραμμές παραγωγής της βιομηχανίας που εργαζόταν! Και σε μια διεστραμμένη αίσθηση ειρωνείας, όταν το σχέδιό του τελεσφόρησε, συνελήφθη σε μια από τις πρώτες του βόλτες καθώς δεν είχε άδεια κυκλοφορίας για τη μηχανή του…

Ο σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ έγινε ο Σέρλοκ Χολμς

Ο λαμπρός μυθιστορηματικός ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς, που έλυνε τα μεγαλύτερα μυστήρια στη στιγμή χάρη στην παροιμιώδη παρατηρητικότητα και την ακόμα θρυλικότερη συμπερασματική του διαδικασία, είναι γέννημα της πένας του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ και αυτό είναι γνωστό σε όλους. Αυτό που ίσως δεν γνωρίζατε είναι ότι ο συγγραφέας του ήταν ακόμα καλύτερος ντετέκτιβ από τον ήρωά του! Αφού λοιπόν σκάρωσε τον Σέρλοκ Χολμς, και απέδειξε σε όλους ότι μπορούσε να κάνει αχτύπητες συνδέσεις, λειτούργησε ως σύμβουλος της αστυνομίας. Και είχε μάλιστα και καθοριστικό ρόλο στην απόδειξη της αθωότητας δύο ενόχων! Τόσο στην υπόθεση του George Edajli όσο και στην αντίστοιχη του Oscar Slater ο Ντόιλ έκανε τις δικές του έρευνες, στο περιθώριο των επίσημων αστυνομικών, προσκομίζοντας στο τέλος αδιάσειστες αποδείξεις για την αθωότητα των δύο ενόχων που είχαν παραλείψει να διακρίνουν οι αστυνομικές Αρχές. Στην περίπτωση του Slater μάλιστα ο Ντόιλ του έσωσε κυριολεκτικά τη ζωή, καθώς ο άντρας είχε καταδικαστεί σε θάνατο. Τα νέα πειστήρια που προσκόμισε στον εισαγγελέα ο Ντόιλ έκαναν το δικαστήριο να ξανανοίξει τις τελειωμένες υποθέσεις και να ανατρέψει τις αρχικές ετυμηγορίες…

Η ταινία «Be Cool» ήταν ένα κακό σίκουελ για ένα κακό σίκουελ

Το φιλμ «Get Shorty» του 1995, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Elmore Leonard, με τον Τζον Τραβόλτα, τον Τζιν Χάκμαν και τον Ντάνι ΝτεΒίτο έγινε μεγάλη επιτυχία στον καιρό του. Η ταινία παρακολουθεί την ιστορία του τοκογλύφου Chili Palmer που κατεβαίνει στο Χόλιγουντ για να εισπράξει τα οφειλόμενα από κινηματογραφικό παραγωγό (Τζιν Χάκμαν). Στην πορεία βέβαια καταφέρνει να πουλήσει τη δική του ιστορία ως σενάριο και καταλήγει να γίνει και ο ίδιος παραγωγός της ταινίας του. Η επιτυχία του φιλμ πυροδότησε φυσικά και σίκουελ, το «Be Cool» του 2005, στο οποίο ο Palmer, μεγαλοστέλεχος πια στο Χόλιγουντ, παρακολουθεί τα γυρίσματα του σίκουελ της δικής του ταινίας (από το πρώτο «Get Shorty»). Κι εδώ αρχίζει και τελειώνει η ειρωνική αναλογία: η ταινία μέσα στην ταινία του «Be Cool» είναι μια άθλια παραγωγή που προσπαθεί απλώς να εκμεταλλευτεί την επιτυχία της πρώτης ταινίας του τοκογλύφου, κάτι που με πικρόχολο τρόπο παρατήρησαν οι κριτικοί ως αντιστοιχία μεταξύ «Get Shorty» και σίκουελ «Be Cool»! Το πράγμα εδώ είναι εκπληκτικό όχι μόνο γιατί η ζωή μιμήθηκε την τέχνη, αλλά ακολούθησε τα ίδια ακριβώς πατήματα…

Το βρετανικό «House of Cards» προέβλεψε την πτώση της Μάργκαρετ Θάτσερ

Δεν μιλάμε εδώ για την πρόσφατη αμερικανική τηλεοπτική σειρά «House of Cards», που τσακίζει κόκαλα με τον Κέβιν Σπέισι μπλεγμένο στα μακριά πλοκάμια της πολιτικής, αλλά για τη μίνι βρετανική σειρά με το ίδιο ακριβώς όνομα που έπαιξε στο BBC και λειτούργησε εξάλλου ως βάση για την πρόσφατη σειρά του Netflix. Το αυθεντικό λοιπόν «House of Cards», που βασίστηκε στο μυθιστόρημα του Michael Dobbs του 1989, προβλήθηκε στους δέκτες σε 4 επεισόδια από 18 Νοεμβρίου ως 9 Δεκεμβρίου 1990 και η πλοκή του άρχιζε λέει μετά την παραίτηση της Μάργκαρετ Θάτσερ από τον πρωθυπουργικό θώκο. Και όπως όλοι θυμόμαστε, η «Σιδηρά Κυρία» πράγματι παραιτήθηκε από τα αξιώματά της, όχι όμως πριν περάσει ένας χρόνος από την κυκλοφορία του μυθιστορήματος και λίγες μόνο βδομάδες μετά την προβολή της μίνι σειράς! Αν λάβουμε βέβαια υπόψη ότι ο συγγραφέας του βιβλίου ήταν επιτελάρχης στο αρχηγείο των Συντηρητικών, ένας άνθρωπος που ήξερε τα μέσα και τα έξω δηλαδή της πολιτικής ζωής του κόμματος, ίσως δεν είναι και τόσο συμπτωματική η «προφητεία» της άμεσης παραίτησης της Θάτσερ. Εκτός κι αν η πρωθυπουργός ήταν φαν της σειράς, πηγαίνοντας το «κόλλημα» με το «House of Cards» σε άλλα επίπεδα!

Το τέλος της ταινίας «K-9» συνέβη δύο χρόνια αργότερα



Το 1989 ήταν φαίνεται η χρονιά που τίμησε το Χόλιγουντ τις σχέσεις αστυνομικών με τους σκύλους τους: τόσο το «Τέρνερ και Χουτς» όσο και το «Κ-9» βγήκαν στις σκοτεινές αίθουσες, με το τελευταίο να κλέβει τις εντυπώσεις με τα κωμικά καμώματα του Τζέιμς Μπελούσι και του γερμανικού ποιμενικού φίλου του. Στο τέλος της ταινίας λοιπόν ο σκύλος πυροβολείται και πεθαίνει, με το τραγικό του γεγονότος να πυροδοτεί άλλα δύο σίκουελ της ιστορίας! Ο πραγματικός ωστόσο επίλογος δόθηκε δύο χρόνια αργότερα για τον αστυνομικό σκύλο που λειτούργησε ως πηγή έμπνευσης για την ταινία: ο Koton, όπως ονομαζόταν ο σκύλος του αστυνομικού τμήματος του Κάνσας Σίτι, είδε τη ζωή του να παίρνει απρόοπτο τέλος το 1991 με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που πέθανε το κινηματογραφικό alter-ego του, πυροβολήθηκε θανάσιμα δηλαδή κατά την εξέλιξη έρευνας για απόπειρα ανθρωποκτονίας…

Ο Ράσελ Κρόου ήταν στόχος απαγωγής όταν προμόταρε το «Proof of Life»

Ήταν το 2000 όταν ο Ράσελ Κρόου πρωταγωνίστησε στο πλευρό της Μεγκ Ράιαν στην ταινία «Proof of Life», που παρακολουθεί τα χρονικά μιας πολύκροτης υπόθεσης απαγωγής με τον Κρόου στο επίκεντρό της. Είναι υποτίθεται ειδικός σε καταστάσεις ομηρίας και απαγωγής και προσλαμβάνεται για να φέρει σε αίσιο πέρας την υπόθεση, κάτι που δεν θα μπορούσε εξάλλου να μην κάνει στην εντέλεια ο «Μονομάχος». Ο Κρόου έμαθε προφανώς περισσότερα απ’ όσα θα ήθελε για τις απαγωγές κι έτσι αποκαλύφθηκε αργότερα ότι κατά τη διάρκεια των προωθητικών events της ταινίας έγινε και ο ίδιος με τη σειρά του στόχος απαγωγής! Και δεν μιλάμε για τις συνήθεις απειλές που δέχονται οι διασημότητες από σαλεμένους φαν, αλλά για μια περίεργη υπόθεση με απτή βάση. Γιατί να αναμειχθεί αλλιώς τόσο το FBI όσο και η Σκότλαντ Γιαρντ στο περιστατικό αν ήταν κάτι χωρίς αντίκρυσμα; Όχι μόνο αναμείχθηκαν στις έρευνες λοιπόν αλλά παρείχαν και 24ωρη προστασία στον ηθοποιό, με το FBI -που δεν συνηθίζει να μιλά ανοιχτά για έρευνες σε εξέλιξη- να σπάει τη διαβόητη σιωπή του και να κάνει λόγο για την εξέλιξη της περίεργης υπόθεσης. Και βέβαια οι κοστουμαρισμένοι κύριοι στο πλευρό του στην απονομή των Χρυσών Σφαιρών εκείνης της χρονιάς δεν ήταν άλλοι από πράκτορες του Ομοσπονδιακού Γραφείου, ενώ στη βρετανική πρεμιέρα της ταινίας τον Κρόου συνόδευαν αυτή τη φορά μυστικοί της Σκότλαντ Γιαρντ…

Το «RoboCop 2» προέβλεψε την πτώχευση του Ντιτρόιτ



Η πλοκή του σίκουελ του θρυλικού πια «RoboCop» τοποθετείται στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον στο Ντιτρόιτ των ΗΠΑ, με την πόλη να έχει μόλις πτωχεύσει και τις δημοτικές επιχειρήσεις να περνούν έτσι στον έλεγχο κακών ιδιωτών. Το Ντιτρόιτ είναι οικονομικό ράκος και ο RoboCop επιστρατεύεται για να σώσει, ως συνήθως, τη μέρα. Ό,τι λοιπόν παρουσιάστηκε στην ταινία του 1990 είναι σήμερα η ζοφερή πραγματικότητα για την αλλοτινή καρδιά της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας: αφού συσσώρευσε μερικά δισεκατομμύρια δολάρια χρέος, η πόλη του Ντιτρόιτ δήλωσε πτώχευση τον Ιούλιο του 2013, ακολουθώντας κατά γράμμα την πορεία που προδιέγραψε η ταινία. Και όπως ακριβώς και στο φιλμ, πολλές δημοτικές υπηρεσίες πέρασαν έτσι στα χέρια ιδιωτικών κεφαλαίων, που μέλλει να αποδειχθεί πόσο «κακά» θα φανούν. Μήπως να κατασκευάσει κάνα cyborg το Ντιτρόιτ καλού-κακού;

Ο έμπορος ναρκωτικών Walter White του «Breaking Bad» υπάρχει στ’ αλήθεια

Σε περίπτωση που δεν έχει ακούσει κάποιος για την υπόθεση της φοβερής και τρομερής σειράς «Breaking Bad» (που ξεκίνησε το 2008), αφορά στην ιστορία ενός φιλήσυχου καθηγητή χημείας, του Walter White, ο οποίος γίνεται παρασκευαστής μεθαμφεταμίνης και βαρόνος του οργανωμένου εγκλήματος όταν η ζωή του διαταράσσεται από τη νόσο του καρκίνου. Η σειρά έληξε πρόσφατα λοιπόν (στον πέμπτο της κύκλο) και εκατομμύρια φαν έκλαιγαν γοερά, ώρα να αποζημιωθούν λοιπόν με μια ιστορία βγαλμένη από τα μαύρα κατάστιχα της μοίρας. Αποδεικνύεται έτσι ότι το 2008, τη χρονιά που έκανε πρεμιέρα η σειρά, ζούσε άλλος ένας Walter White, στον πραγματικό κόσμο αυτή τη φορά, ο οποίος μπήκε σε παρόμοιες περιπέτειες.

Ο πραγματικός παρασκευαστής μεθαμφεταμίνης πιάστηκε λίγο αργότερα και καταδικάστηκε από δικαστήριο της Αλαμπάμα, το 2012 ωστόσο, όντας σε αναστολή, μπήκε στη λίστα με τους πιο περιζήτητους κακοποιούς του Σερίφη της Tuscaloosa όταν δεν εμφανίστηκε στο καθιερωμένο ραντεβού με το αστυνομικό τμήμα. Ο 55χρονος Walter White, που μπαινοβγαίνει στις φυλακές για παρασκευή και διακίνηση meth εδώ και πολλά χρόνια, ήταν σε αναστολή μετά την τελευταία του καταδίκη το 2008 και βρίσκεται για άλλη μια φορά στη στενή. Παρά τις εξόφθαλμες ομοιότητες, αυτός ο White καμία σχέση με τον πρωταγωνιστή του «Breaking Bad» και οι δικές του περιπέτειες δεν θα πάρουν τέλος με την ολοκλήρωση των τηλεοπτικών κύκλων…