Η τέχνη της δερματοστιξίας γνωρίζει ιδιαίτερη άνθηση στις μέρες μας, με το 21% του αμερικανικού πληθυσμού να έχει τουλάχιστον ένα τατουάζ. Ωστόσο, η ιστορία της «γραφής» πάνω στο σώμα χάνεται στα βάθη των αιώνων.

Όσον αφορά στην αφαίρεση των τατουάζ, πλέον γίνεται με τη βοήθεια λέιζερ, κάτι που σύμφωνα με πολλούς συμβάλει στη διάδοση της δερματοστιξίας, διότι πλέον πρόκειται για μια ημι-μόνιμη προσθήκη. Και αν το λέιζερ δεν μετρά πάνω από 40 χρόνια, προσπάθειες αφαίρεσης ή διόρθωσης των τατουάζ μπορούμε να συναντήσουμε σε κείμενα κάμποσων αιώνων πίσω.

Μια από τις παλαιότερες καταγραφές, μπορούν να βρεθούν στην Τετράβιβλο, μια ιατρική εγκυκλοπαίδεια του 6ου αιώνα, από ένα γιατρό ονόματι Αέτιο που εξασκούσε το επάγγελμα στην Αλεξάνδρεια και την Κωνσταντινούπολη.

«Ονομάζονται στίγματα, σημεία εγγραμμένα στο πρόσωπο ή άλλα μέρη του σώματος, για παράδειγμα στα χέρια των στρατιωτών. Σε περίπτωση που επιθυμούμε να αφαιρέσουμε τέτοια στίγματα, πρέπει να ακολουθήσουμε την ακόλουθη διαδικασία: Κατά την εφαρμογή, αρχικά καθαρίστε τα στίγματα με νίτρο, αλείψτε με ρετσίνι τερέβινθου και καλύψτε το για πέντε μέρες. Τα στίγματα αφαιρούνται σε 20 μέρες, χωρίς σημάδι», σημειώνεται.

Καταγραφές για αφαίρεση τατουάζ μπορούν να βρεθούν το 17ο και 18ο αιώνα και αφορούν κυρίως Ευρωπαίους που μετάνιωναν για τις εγγραφές στο σώμα, που στον αντίποδα ήταν μια συνήθεια που παρατηρούνται κυρίως στους ιθαγενείς του Νέου Κόσμου.

Χαρακτηριστικό είναι ένα περιστατικό με δύο αδέλφια από τη Γαλλία, τους Pierre και Jean-Baptiste Talon που είχαν ζήσει για χρόνια στην Αμερικανική Ήπειρο, όταν η αποστολή τους διαλύθηκε και οι ίδιοι ήταν από τους λιγοστούς που επέζησαν.

Αργότερα, έπεσαν στα χέρια Ισπανών και βρέθηκαν στο Μέξικο Σίτι για να επιστρέψουν εν τέλει πίσω στη χώρα που γεννηθήκαν. Η σχετική αναφορά κάνει λόγο για «μαύρα στίγματα» σε πολλά σημεία του σώματός τους. «Τα σημάδια αυτά είναι ακόμη ορατά, παρά τις εκατοντάδες θεραπείες που οι Ισπανοί εφάρμοσαν για να τα σβήσουν», αναφέρεται. Αν και δεν σημειώνονται περισσότερες λεπτομέρειες για τις «θεραπείες» των Ισπανών, υποψίες γεννιούνται ότι κάθε άλλο παρά ανώδυνες ήταν…

Από την άλλη, τον 17ο αιώνα ένας σκωτσέζος περιηγητής, ο William Lithgow, επισκέφτηκε την Ιερουσαλήμ, όπου και δέχτηκε το «σημάδι της Ιερουσαλήμ», το τατουάζ που έκαναν όσοι επισκεπτόταν το τάφο του Ιησού. Όπως περιέγραψε ο ίδιος, πλήρωσε για να «χαράξει το όνομα του Ιησού και τον Ιερό Σταυρό» στο δεξί του χέρι, αλλά και το στέμμα του βασιλείου της Αγγλίας και του βασιλιά James VI.

Επιστρέφοντας, ο Lithgow συνελήφθη στην Ισπανία, με την υποψία ότι ήταν κατάσκοπος. Όταν ανακάλυψαν το «σημάδι της Ιερουσαλήμ» μαζί με το όνομα του βασιλιά James και το σύμβολο του βασιλείου, υπήρξε διαταγή «να χωριστεί το στέμμα και το όνομα του αιρετικού βασιλιά, εχθρού της Αγίας Καθολικής Εκκλησίας», όπως σημειώνει σε σχετικό άρθρο το theappendix.net.

Οι βασανιστές έδεσαν σχοινιά στο χέρι του άντρα και στη συνέχεια τα τράβηξαν μέχρι να αποκόψουν «το στέμμα, τα νεύρα και τη σάρκα»!