Οι Ευρωπαίοι τάσσονται υπέρ της συνεργασίας για το ξεπέρασμα της κρίσης, καθιστούν υπεύθυνους τους πολιτικούς και θεωρούν την φτώχεια ως τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την Ευρώπη.
Όπως μεταδίδει η Deutsche Welle, παρά τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι λαοί της Ευρώπης, η πλειονότητα των πολιτών πιστεύει ότι ο καλύτερος τρόπος ώστε να ξεπεραστεί η τρέχουσα οικονομική κρίση είναι η έμπρακτη αλληλεγγύη και η από κοινού συνεργασία. Αυτή την άποψη υποστηρίζει το 67% των ερωτηθέντων μιας δημοσκόπησης που έχει διεξαχθεί στη Γαλλία, την Ισπανία, τη Γερμανία, την Ιταλία και τη Μεγάλη Βρετανία, ενώ μόλις το 33% είναι της άποψης ότι η κάθε μια χώρα θα πρέπει να ακολουθήσει την προσωπική της ατζέντα.
Το ενδιαφέρον στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι η έρευνα έγινε πρόσφατα, και συγκεκριμένα τις ημέρες που ξέσπασε η οικονομική κρίση στην Κύπρο. Την εντολή για την έρευνα, την έδωσε η διεθνής οργάνωση Open Society Fundation, η οποία ιδρύθηκε από τον Αμερικανό δισεκατομμυριούχο Τζορτζ Σόρος και της οποίας προγραμματικός στόχος είναι η «προώθηση δίκαιων και ανοιχτών κοινωνιών» ανά τον κόσμο.
Συνοψίζοντας τα αποτελέσματα της έρευνας στις πέντε χώρες, ο διευθυντής των πρωτοβουλιών της Open Society στις χώρες της Ε.Ε., ο Ισπανός Jordi Vaquer, αναφέρει τα εξής σημεία:
«Το πρώτο είναι, ότι ο τρόπος αντιμετώπισης της κρίσης δεν εκτιμάται ως αποτελεσματικός αλλά ως αντιπαραγωγικός. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι, ότι βλέπουμε η κοινή γνώμη να εκφράζει μεγαλύτερη αλληλεγγύη από αυτήν που εκφράζεται από τις κυβερνήσεις. Το τρίτο είναι, ότι επικρατεί ένα δυνατό αίσθημα αλληλεγγύης αλλά και μια αίσθηση αλληλεξάρτησης, ότι δηλαδή τα προβλήματα είναι κοινά και όχι μεμονωμένα.”
Κατά τον Jordi Vaquer όλο και περισσότεροι Ευρωπαίοι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη, θα πρέπει να αποτελέσει κοινή υπόθεση. Με την κρίση αυτή, οι ερωτηθέντες συνδέουν κυρίως τον κίνδυνο της φτώχειας και ακολουθούν: η αύξηση της ανεργίας, η μείωση ευκαιριών για τους νέους, όπως επίσης και οι αρνητικές συνέπειες για τους ηλικιωμένους και τους αρρώστους. Μάλιστα, το 85% εκφράζει την άποψη ότι η οικονομική κρίση έχει πλήξει σοβαρά και σε μόνιμη βάση την ευρωπαϊκή ενότητα και αλληλεγγύη. Την ευθύνη για αυτήν την εξέλιξη, οι ερωτηθέντες στις πέντε ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες έχει διεξαχθεί η έρευνα, την καταλογίζουν στους πολιτικούς. Ο Jordi Vaquer:
«Το θέμα στην πολιτική διακυβέρνηση της Ευρώπης δεν είναι ότι οι πολίτες της έχουν χάσει το αίσθημα αλληλεγγύης. Παρότι αυτό βάλλεται εντούτοις δεν το έχουν χάσει. Το πρόβλημα είναι ότι η πολιτική διαχείρισή της κρίσης δεν συμβαδίζει με το αίσθημα των στενών δεσμών που ακόμη και τώρα χαρακτηρίζει τους Ευρωπαίους. Αυτό είναι σημαντικό.»
Για να μιλήσουμε με αριθμούς: Το 92% των Γάλλων, Ισπανών, Γερμανών, Ιταλών και Βρετανών πολιτών πιστεύουν ότι οι πολιτικοί στην Ευρώπη έχουν χάσει την επαφή με τα προβλήματα, τα οποία προέκυψαν από την κρίση και που αντιμετωπίζουν οι απλοί πολίτες.
Η πλειονότητα των Γερμανών τάσσονται υπέρ μιας αλληλέγγυας Ευρώπης. Σε αυτήν την εκτίμηση καταλήγει και το 90% των ερωτηθέντων Γερμανών πολιτών. Το ενδιαφέρον σε αυτήν την δημοσκόπηση είναι, ότι οι διαφορές στις απόψεις είναι μικρές. Ο Jordi Vaquer δηλώνει σχετικά:
«Όσον αφορά τις γενικές τάσεις δεν έχουμε αποκλίσεις. Βέβαια βλέπουμε για παράδειγμα στην Ισπανία ότι η έκκληση για αλληλεγγύη εκφράζεται πιο έντονα απ΄ ότι στη Γερμανία. Με άλλα λόγια, στις χώρες που πλήττονται περισσότερο από την κρίση, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, η έκκληση για αλληλεγγύη είναι πιο έντονη, ενώ σε μικρότερο βαθμό στη Γερμανία και τη Μεγάλη Βρετανία. Αλλά δεν πρόκειται για αντίφαση, μόνον που τα ποσοστά είναι χαμηλότερα»
Στην ερώτηση αν θα πρέπει οι ευρωπαϊκές χώρες να επιδείξουν αλληλεγγύη για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ισπανία, το 80% απαντά με «ναι», στην Ιταλία το 71%, και στη Γερμανία όπως και στη Γαλλία το 57%. Επίσης ενδιαφέρον για τη στάση των Γερμανών έναντι των Ελλήνων είναι και ένα άλλο αποτέλεσμα της δημοσκόπησης. Στο 70% ανέρχεται ο αριθμός εκείνων που πιστεύουν ότι είναι άδικο να υποφέρουν οι απλοί Έλληνες πολίτες από τις συνέπειες μιας κρίσης που δεν την έχουν δημιουργήσει.
