Ποιος είπε ότι η γιορτή των ερωτευμένων περιλαμβάνει μόνο αγάπες και λουλούδια;
Όταν η ειρωνεία κλείνει το μάτι, η μέρα του έρωτα και του πάθους μετατρέπεται σε αδίστακτες ώρες φονικών μακελειών!
Η ιστορική σημασία της «Σφαγής του Αγίου Βαλεντίνου», όπως έμεινε γνωστή στα εγκληματολογικά χρονικά, λογίζεται ανυπολόγιστη: ήταν όχι μόνο το πλέον διαβόητο ξεκαθάρισμα λογαριασμών της Μαφίας στην εποχή της Ποτοαπαγόρευσης, αλλά και το χτύπημα που θα έκανε τον Άλ Καπόνε αδιαφιλονίκητο αφεντικό του υποκόσμου του Σικάγου.
Το παγωμένο πρωινό της 14ης Φεβρουαρίου 1929, μέσα στο γκαράζ της οδού Clark Street, νούμερο 2122 N, εφτά γκάγκστερ παρατάσσονταν σε σειρά στον ξεπλυμένο τοίχο: 90 σφαίρες από οπλοπολυβόλα, καραμπίνες και πιστόλια θα τους έκαναν κόσκινο, διαλύοντας τα πάντα στο πέρασμά τους.
Η μεγαλύτερη σφαγή στα χρονικά του οργανωμένου εγκλήματος του Σικάγου είχε μόλις συμβεί, πετυχαίνοντας τον ένα και μοναδικό της στόχο: τον αφανισμό του τελευταίου διεκδικητή του «θρόνου» του υποκόσμου, αφήνοντας τον Άλ Καπόνε τον μόνο υποψήφιο για το… χρίσμα.
Μέχρι το 1929, η μόνη πραγματική απειλή για τη συμμορία του Καπόνε ήταν ο Τζορτζ «Μπαγκς» Μόραν και η περιβόητη γκαγκστερική του ομάδα, με το αφεντικό «Μπαγκς» να σιχαίνεται θανάσιμα τον Καπόνε και να τον αποκαλεί «το Τέρας».
Ήταν λοιπόν στις 10:30 περίπου το πρωί όταν τέσσερις άντρες όρμησαν στο εσωτερικό του γκαράζ SMC Cartage Co., το οποίο χρησιμοποιούσε ο Μόραν για τις βρομοδουλειές του. Δύο από τους άντρες του Καπόνε ήταν μάλιστα ντυμένοι αστυνομικοί.
Η τετράδα αιφνιδίασε τους μαφιόζους και με την «πειθώ» των όπλων ανάγκασε τους εφτά άντρες να στηθούν στον τοίχο. Τότε άνοιξαν πυρ. Οι αυτόπτες μάρτυρες, θορυβημένοι από τον «βρυχηθμό» των όπλων, είδαν τους ένοπλους εκτελεστές να διαφεύγουν μέσα σε μια μαύρη Κάντιλακ που έμοιαζε ολόιδια με αυτές που χρησιμοποιούσε η αστυνομία, με τη σειρήνα και τα όλα της.
Στα θύματα περιλαμβάνονταν τα πρωτοπαλίκαρα του Μόραν, με τον ίδιο ωστόσο να χάνει το ραντεβού του με τον θάνατο. Και ο Καπόνε ωστόσο έχασε το πιστολίδι, μιας και βρισκόταν στο εξοχικό του για άλλοθι.
Κανείς δεν θα την πλήρωνε ποτέ για τη στυγερή δολοφονία της οδού Clark Street, ενώ οι μέρες του Μόραν ως μαφιόζου, παρά το γεγονός ότι γλίτωσε τη σφαγή, είχαν πλέον τελειώσει: στις επόμενες δεκαετίες ένα θα ήταν το μεγάλο αφεντικό του συνδικάτου εγκλήματος του Σικάγο: ο Καπόνε και οι επίγονοί του!
Και η «Σφαγή του Αγίου Βαλεντίνου» έμελλε να ήταν η μεμονωμένη πράξη που θα τον έχριζε αδιαφιλονίκητο «νονό» της πόλης. Ήταν ωστόσο και το χτύπημα που θα έφερνε όλους τους ομοσπονδιακούς πράκτορες στο κατόπι του…
