Πολύ κοντά στην απόκτηση θερμοβαρικών βομβών φαίνεται πως είναι η Τουρκία. Η Άγκυρα φαίνεται πως αναπτύσσει εγχώρια κάτω από άκρα μυστικότητα το συγκεκριμένο όπλο, καθώς δεν υπάρχουν πολλές σχετικές διαθέσιμες πληροφορίες. Στο ευρύ κοινό η πληροφορία, ότι η Τουρκία εργάζεται πάνω σε κάτι τέτοιο ήρθε στο φως μόλις το 2014 και μόνο πρόσφατα έγινε γνωστό ένα ακόμα ψήγμα πληροφορίας σχετικά με αυτό το πρόγραμμα. Συγκεκριμένα τον περασμένο Μάιο έγινε στην Τουρκία μια έκθεση όπλων με την επονομασία IDEF 2017. Σε αυτή, σύμφωνα με το σχετικό δελτίο τύπου και δημοσιεύματα στον τύπο στρατιωτικών αναλύσεων, έγινε γνωστό πως το Συμβούλιο Επιστημών και Τεχνολογίας της Τουρκίας (ΤUBITAK) και τα κέντρα έρευνας και ανάπτυξης όπως το SAGE μέσω της συνεργασίας τους, μεταξύ άλλων παρουσίασαν την Θερμοβαρική έκδοση μιας βόμβας. Η Τουρκία χρησιμοποιώντας ως πλατφόρμα μια απλή κοινής χρήσης βόμβα Μk-82, τοποθέτησε σε αυτή όλη την απαραίτητη τεχνολογία μετατρέποντάς την σε θερμοβαρική.

Πώς «δουλεύει» μια θερμοβαρική βόμβα

Η θερμοβαρική βόμβα (fuel-air-bomb), λειτουργεί με εκρηκτικό μείγμα, για παράδειγμα, στη βάση των πτητικών υδρογονανθράκων. Με την έκρηξη πάνω από το στόχο, το μείγμα απελευθερώνεται και αναμιγνύεται με το ατμοσφαιρικό οξυγόνο για να σχηματίσει ένα ισχυρό εκρηκτικό σύννεφο, που εκρήγνυται μετά από 100-140 ms, μετά την απελευθέρωση του. Με μια τέτοια έκρηξη, δημιουργεί ένα ωστικό κύμα με υπερηχητικές ταχύτητες, έως 3 km/sec. Αναπτύσσεται επιπλέον πίεση, η οποία μπορεί να φθάσει τα 30 kg/cm2. Παράλληλα πίσω από το ωστικό κυμα, δημιουργείται ένα υψηλό κενό, το οποίο όπως μια ηλεκτρική σκούπα, αναρροφά τον αέρα και τα στερεά σωματίδια. Η καταστροφική δυνατότητα του μείγματος καυσίμου-αέρα στα εμπόδια είναι πολύ χαμηλή. Αλλά είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ένα πιο καταστροφικό όπλο για τον άνθρωπο. Με την έκρηξη του, όσοι δεν χάνουν τη ζωή τους από τη φωτιά, σκοτώνονται από την έκθεσή τους στο πανίσχυρο ωστικό κύμα και το κενό. Επί της ουσίας καθώς οι θερμοβαρικές βόμβες εκρήγνυνται, ανατινάζουν τον αέρα με ιδιαίτερα φονικά αποτελέσματα. Χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα τόσο από τις ΗΠΑ όσο και την Ρωσία κυρίως για την εξουδετέρωση προσωπικού του εχθρού που κρύβεται σε σπηλιές και καταφύγια