Βρίσκονται παντού μαζί σε κάθε τραπέζι, είτε πρόκειται για εστιατόριο είτε για το τραπέζι του σπιτιού μας και χρησιμοποιούνται σε όλα σχεδόν τα φαγητά, απογειώνοντας τη γεύση τους.
Το αλάτι και το πιπέρι αποτελούν το γευστικό δίδυμο ενός επιτυχημένου πιάτου και τους αδιαμφισβήτητους βασιλιάδες των μπαχαρικών. Χαρίζουν νοστιμιά και ικανοποίηση οδηγώντας μας συνεχώς σε γευστικούς πειραματισμούς στην κουζίνα.
Έχετε αναρωτηθεί ωστόσο για ποιο λόγο έγιναν τόσο δημοφιλή;
Αλάτι, ίσως το σημαντικότερο συστατικό στη γη
Το αλάτι ή αλλιώς χλωριούχο νάτριο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της διατροφής μας. Το ανθρώπινο σώμα χρειάζεται αλάτι για να εκτελέσει βασικές του λειτουργίες, ωστόσο η κατανάλωσή του πρέπει να γίνεται με μέτρο, καθώς η υπερβολική ποσότητα μπορεί να αυξήσει την αρτηριακή πίεση.
Η ιστορία του αλατιού (salt στα αγγλικά) είναι συνυφασμένη με την ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού, ενώ χρησιμοποιούνταν ακόμη και ως νόμισμα, απ’ όπου προήλθε και η λέξη salary δηλαδή μισθός.
Πολύ πριν την ανακάλυψη των ψυγείων, λειτουργούσε ως φυσικό συντηρητικό που απέτρεπε την αλλοίωση των τροφίμων και… όχι μόνο, καθώς στα αλατωρυχεία Chehr Abad στο Ιράν βρέθηκαν συντηρημένες τέσσερις μούμιες, οι οποίες λόγω των συνθηκών που υπήρχαν στο σπήλαιο ήταν άθικτες.
Ο ρόλος του αλατιού είναι ιδιαίτερα σημαντικός αν αναλογιστεί κανείς ότι το αλμυρό ανήκει σε μια από τις πέντε βασικές γεύσεις. Παράλληλα, υπάρχουν ελάχιστα φαγητά, η γεύση των οποίων δε βελτιώνεται με την προσθήκη αλατιού.
Χρησιμοποιείται ακόμη και σε ανατρεπτικούς συνδυασμούς όπως για παράδειγμα στο παγωτό προσδίδοντας του μια ιδιαίτερη γεύση. Ποιος μπορεί άλλωστε να αντισταθεί σε ένα λαχταριστό παγωτό με αλατισμένη καραμέλα;
Η «πικάντικη» ιστορία του πιπεριού
Το ταπεινό πιπέρι αποτέλεσε κάποτε αιτία εμφυλίου πολέμου στην Ιταλία. Ο έλεγχος του «δρόμου του πιπεριού» οδήγησε τελικά κατά τον μεσαίωνα στην πολεμική σύρραξη μεταξύ της Γένοβας και της Βενετίας.
Το σκουρόχρωμο, μυρωδάτο μπαχαρικό προκαλεί εφίδρωση αν το καταναλώσετε σε μεγάλη ποσότητα, κάτι που εξηγεί για ποιο λόγο οι αρχαίοι το χρησιμοποιούσαν στην ιατρική τους.
Οι Κινέζοι συγκεκριμένα το χρησιμοποιούσαν ως θεραπεία για την ελονοσία, τη χολέρα και την δυσεντερία, ενώ οι ινδοί μοναχοί το κατανάλωναν σε μικρές ποσότητες ελπίζοντας ότι θα τους βοηθούσε να επιβιώσουν στα μακρινά τους ταξίδια μέσα από την άγρια ύπαιθρο. Tο μακρύ πιπέρι λειτουργούσε και ως αφροδισιακό καθώς πίστευαν ότι ενισχύει την ανδρική λίμπιντο.
Άρχισε να καλλιεργείται συστηματικά από το 1000 π.Χ. ενώ ήταν τόσο μεγάλη η αξία του που χρησιμοποιούνταν στην Ευρώπη για την αποπληρωμή των φόρων.
Στο εμπόριο του πιπεριού συμμετείχαν και οι καλόγεροι των μοναστηριών, οι οποίοι για να το πουλούν πιο ακριβά το κοπάνιζαν, με αποτέλεσμα να υποφέρουν από το κάψιμο στα μάτια και τη μύτη. Για αυτό το λόγο αποφάσισαν το κοπάνισμα να γίνεται μόνο από τιμωρημένους καλόγερους, ενώ ο περίγυρος τους τραγουδούσε περιπαικτικά «τώρα θα μάθεις πώς το τρίβουν το πιπέρι…».
Ένα δημιουργικό πάντρεμα
Ο Λουδοβίκος ΙΔ’ ήταν η αιτία που το αλάτι και το πιπέρι αποτέλεσαν και αποτελούν αχώριστο δίδυμο. Ο βασιλιάς της Γαλλίας ήθελε τα γεύματά του να είναι ελάχιστα καρυκευμένα, να περιέχουν δηλαδή μόνο αλάτι και πιπέρι.
Οι διατροφικές του επιλογές επηρέασαν ολόκληρη την ιστορία της περίφημης γαλλικής κουζίνας και επεκτάθηκαν σε όλο το δυτικό κόσμο, κληρονομώντας μας έως σήμερα δύο από τα πολυτιμότερα συστατικά της μαγειρικής τέχνης.
Κάθε φορά που μπαίνουμε στην κουζίνα για να μαγειρέψουμε, ο μαγικός κόσμος των μικροσκοπικών αυτών μπαχαρικών μας αποκαλύπτεται, ικανοποιώντας σώμα και ψυχή.
