Για δεκαετίες ολόκληρες, χιλιάδες παιδιά από τη Βρετανία, τα οποία προέρχονταν από φτωχές οικογένειες, εστάλησαν στην άλλη άκρη του κόσμου προκειμένου να ζήσουν «μια καλύτερη ζωή», όμως πολλά εξ αυτών υπήρξαν θύματα δουλείας και σωματικής κακοποίησης, σύμφωνα με μια δημόσια έρευνα που ξεκίνησε σήμερα.

«Επρόκειτο για ένα πρόγραμμα που στόχευε στον εποικισμό της αυτοκρατορίας με καλούς λευκούς Βρετανούς και το οποίο οδήγησε σε σωματικές, συναισθηματικές και σεξουαλικές κακοποιήσεις σε βάρος αμέτρητων παιδιών, σε απόσταση χιλιάδων χιλιομέτρων από τις οικογένειές τους», κατήγγειλε την πρώτη ημέρα των δημοσίων ακροάσεων ο Ίμραν Καν, δικηγόρος ενός εκ των παιδιών, του Όλιβερ Κοσγκρόουβ, που εστάλη στην Αυστραλία το 1941.

Έως τη δεκαετία του 1970, περίπου 150.000 μικροί Βρετανοί και Ουαλοί, ηλικίας 3 έως 14 ετών, εστάλησαν με πλοία στην Αυστραλία, τον Καναδά, τη Νέα Ζηλανδία, τη Νότια Αφρική και τη Ζιμπάμπουε. Ορισμένα εξ αυτών ήταν ορφανά, άλλα όχι, όμως στις οικογένειές τους, που δεν διέθεταν τα μέσα να τα μεγαλώσουν, δεν ζητήθηκε η γνώμη.

Επίσημα, λεγόταν ότι τους προσφερόταν ένα καλύτερο μέλλον. Την ίδια ώρα, θα επιτυγχανόταν η αποσυμφόρηση των κοινωνικών δομών της χώρας που καλούνταν να προστατεύσουν αυτά τα παιδιά και θα εποικίζονταν τα υπερπόντια εδάφη.

«Δεν επρόκειτο για εθελούσια μετανάστευση αλλά για απέλαση με τη βία», τόνισε σήμερα η Ασουίνι Ουιρεράτνε, της οργάνωσης προστασίας των παιδιών Children Migrants Trust.

Τις απελάσεις ακολουθούσε, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, η κακομεταχείριση που έφθανε έως «τα βασανιστήρια, τον βιασμό και τη δουλεία» συμπλήρωσε η ίδια.

Οι κακομεταχειρίσεις διαπράττονταν συστηματικά στην Αυστραλία, κυριότερο προορισμό των «παιδιών μεταναστών» μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και έως το τέλος αυτού του προγράμματος που εφαρμόστηκε με τη στήριξη των εκάστοτε κυβερνήσεων, σύμφωνα με μια έκθεση του κοινοβουλίου του 1998.

Καθώς τοπικά ιδρύματα αναλάμβαναν την φροντίδα των παιδιών, πολλά παιδιά δεν έλαβαν ποτέ την εκπαίδευση και την αγάπη που τους υποσχέθηκαν, αλλά τα υποχρέωσαν να εργάζονται, τα κακοποιούσαν σωματικά και σεξουαλικά.

«Πολλά δεν συνήλθαν ποτέ κι ένιωθαν να πνίγονται από ενοχές, από ντροπή, από έλλειψη εμπιστοσύνης, αυτοεκτίμησης» περιέγραψε σήμερα, με σπασμένη την φωνή, ο Ντέιβιντ Χιλ, ένα από τα θύματα αυτής της τραγικής ιστορίας. Ο ίδιος «μετανάστευσε» σε ένα σχολείο στο Μόλονγκ της Αυστραλίας.

Σύμφωνα με το BBC, σε μια έκθεση ασκείτο κριτική από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 στις συνθήκες φιλοξενίας σε ορισμένα ιδρύματα στην Αυστραλία και ζητείτο να μην στέλνονται πλέον εκεί παιδιά. Ωστόσο η έκθεση «θάφτηκε».

Το 2010 ο Γκόρντον Μπράουν, πρωθυπουργός από το Εργατικό Κόμμα, είχε ζητήσει συγγνώμη για το εν λόγω πρόγραμμα.