Ο Tsutomu Miyazaki από το Τόκιο, ή αλλιώς ο φονιάς των μικρών κοριτσιών, δεν είχε κανένα ενδοιασμό να σκοτώνει ανήλικα κορίτσια και στη συνέχεια να βάζει το αίμα τους σε ποτήρι και να το πίνει.
Ο πρόωρος τοκετός της μητέρας του του άφησε ένα «κουσούρι», το οποίο, όπως τελικά αποδείχθηκε, τον είχε στιγματίσει. Είχε γεννηθεί με παραμορφωμένα χέρια. Τα δάχτυλα ήταν στραβωμένα προς τους καρπούς και γεμάτα ρόζους, κάτι που τα έκανε δυσλειτουργικά. Τα ψυχολογικά προβλήματα δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους, ειδικά όταν έφτασε ο καιρός να πάει στο σχολείο και να συναναστραφεί με άλλα παιδιά. Εκεί η κατάσταση χειροτέρεψε. Οι συμμαθητές του τον κορόιδευαν συνεχώς και εκείνος κλείστηκε στον εαυτό του.
Οι γονείς του αποφάσισαν να του αλλάξουν σχολείο. Ο Miyazaki ήταν άριστος μαθητής. Ξαφνικά όμως, οι βαθμοί του πήραν την κατιούσα. Δεν μπόρεσε να μπει στο πανεπιστήμιο και να γίνει δάσκαλος, όπως αρχικά ήθελε. Γράφτηκε σε σχολή φωτογραφίας. Όμως και η σχέση του με τους γονείς του δεν ήταν η καλύτερη. Ο ίδιος θεωρούσε ότι αυτό που τους ενδιέφερε ήταν κυρίως τα υλικά αγαθά και δεν ενδιαφέρονταν για τα παιδιά τους.
«Δεν άκουγαν, μόνο αγνοούσαν» συνήθιζε να λέει. Ούτε με τις αδελφές του τα πήγαινε ιδιαίτερα καλά γιατί θεωρούσε ότι και εκείνες τον απέρριπταν.
«Δεν είχα στήριξη από κανέναν. Είχα φτάσει στο σημείο να σκέφτομαι την αυτοκτονία. Μόνο ο παππούς μου με αγαπούσε», θα έλεγε αργότερα στην κατάθεσή του.
Ο θάνατος του παππού του το 1988, ήταν το τελειωτικό του χτύπημα. Ο Miyazaki έπεσε σε βαριά κατάθλιψη και απομονώθηκε. Μάλιστα στην προσπάθειά του να κρατήσει κάτι από τον παππού του ως ενθύμιο, έφαγε μέρος από τη στάχτη του. Η παράνοια είχε μόλις ξεκινήσει…
Τα αθώα θύματά του
Τον Αύγουστο του 1988, ο Miyazaki ξεκίνησε την εγκληματική του δράση. Επέλεξε τυχαία τέσσερα κορίτσια, ηλικίας μεταξύ 4 και 7 ετών. Τα σκότωσε και ασέλγησε σεξουαλικά στα άψυχα σώματά τους. Στη συνέχεια, έβαλε αίμα σε ένα ποτήρι, το ήπιε, ενώ έφαγε και κομμάτι από το χέρι του ενός παιδιού. Την επόμενη μέρα, έγραψε γράμματα στις οικογένειες των θυμάτων, στα οποία περιέγραφε με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τις δολοφονίες των ίδιων τους των παιδιών αλλά και όσα είχα κάνει πάνω τους.
Αυτό όμως δεν του ήταν αρκετό. Ήθελε να παίξει κι άλλο μαζί τους.
Ο δράστης, για μεγάλο χρονικό διάστημα, τηλεφωνούσε στο σπίτι των κοριτσιών. Όταν το σήκωναν, το έκλεινε. Όταν δεν απαντούσαν, το τηλέφωνο συνέχιζε να χτυπάει αδιάκοπα για αρκετά λεπτά.
Στις 22 Αυγούστου 1988, εξαφανίστηκε η 4χρονη Mari Konno από φιλικό σπίτι, στην αυλή του οποίου έπαιζε. Ο δράστης παρέσυρε το κοριτσάκι για να μπει στο αυτοκίνητό του, δίνοντας του γλυκίσματα και το οδήγησε έξω από την πόλη, σε δασώδη περιοχή. Αφού συζήτησε με το παιδί, το σκότωσε.
Ασέλγησε σεξουαλικά πάνω στο πτώμα και το παράτησε σε χωράφι δίπλα από το σπίτι του. Πήρε τα ρούχα του κοριτσιού σαν τρόπαιο και το άφησε για μέρες να αποσυντίθεται. Λίγες μέρες μετά αποφάσισε να επιστρέψει στο σημείο και να κόψει τα χέρια και τα πόδια του κοριτσιού και τα έκρυψε στην ντουλάπα της αποθήκης του. Το υπόλοιπο σώμα το τοποθέτησε σε κούτα και το έστειλε στην οικογένεια μαζί με φωτογραφίες του άτυχου κοριτσιού.
Μέσα στο κουτί υπήρχε και κάρτα που έγραφε: «Mari, κόκαλα, ερεύνα, απέδειξε».
Οι γονείς συγκλονισμένοι στράφηκαν στην αστυνομία, αλλά μάταια. Οι αρχές δεν μπορούσαν να φτάσουν στα ίχνη του Miyazaki, ο οποίος θα συνέχιζε ανενόχλητος την παρανοϊκή δράση του.
Στις 3 Οκτωβρίου 1988, η 7χρονη Masami Yoshizawa περπατούσε στο δρόμο όταν κάποιοι την είδαν να μπαίνει σε ένα αυτοκίνητο. Τα ίχνη της χάθηκαν. Η αστυνομία, αν και έβρισκε ομοιότητες και κοινά στοιχεία με την προηγούμενη υπόθεση, της Mari Konno, ωστόσο δεν είχε στοιχεία να αποδείξει κάτι τέτοιο.
Στις 12 Δεκεμβρίου 1988, δηλώθηκε η εξαφάνιση της 4χρονης Erika Namba.
Λίγες μέρες αργότερα, ένας περαστικός βρήκε ρούχα της Erika σε κοντινό δάσος. Η αστυνομία επικέντρωσε τις έρευνές της σε αυτήν την περιοχή και σύντομα βρήκε το άψυχο σώμα της 4χρονης, ενώ τα χέρια και τα πόδια της ήταν δεμένα με νάιλον.
Όπως ακριβώς και στην περίπτωση του πρώτου θύματος έτσι και τώρα στην περίπτωση της Erika, οι γονείς της δέχονταν κάποια περίεργα τηλεφωνήματα. Λίγες μέρες αργότερα εστάλη σπίτι τους ένα γράμμα που έλεγε: «Erika. Κρύο. Βήχας. Λαιμός. Θάνατος».
Η αστυνομία ήταν πεπεισμένη ότι οι τρεις περιπτώσεις συνδέονταν όμως δεν είχαν στοιχεία για να το αποδείξουν.
Ο καιρός περνούσε κι εκείνος γινόταν όλο και πιο αδίστακτος αλλά και απρόσεχτος. Αργά ή γρήγορα θα έκανε το μοιραίο λάθος. Και το έκανε…
Το 1989, ο Miyazaki έπεισε την 5χρονη Ayako Nomoto να τον ακολουθήσει για να την βγάλει μερικές φωτογραφίες.
Ο Miyazaki αποπειράθηκε να βιάσει το κορίτσι στο πάρκο. Ωστόσο δεν πρόλαβε. Ο πατέρας της ενημέρωσε την αστυνομία. Ο δολοφόνος συνελήφθη. Ύστερα από έρευνα στο διαμέρισμα του, έγινε γνωστό ότι είχε περισσότερες από 6.000 ταινίες πορνογραφικού περιεχομένου. Επίσης στην αποθήκη του βρέθηκαν φωτογραφίες και αντικείμενα των θυμάτων, τα οποία κρατούσε σαν συλλογή. Ήταν ένα άρρωστο παιχνίδι.
Δίκη και εκτέλεση
Η δίκη ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1990. Κατά την ακροαματική διαδικασία, ο Miyazaki δήλωσε πως δεν ευθυνόταν για το θάνατο των κοριτσιών αλλά πως «ο άλλος του εαυτός», «ο κακός» που υπήρχε μέσα του τον ανάγκαζε να σκοτώνει. Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε θάνατο. Ο Miyazaki εκτελέστηκε δια απαγχονισμού τον Ιούνιο του 2008.
