Πώς έκαναν σεξ οι λαοί της αρχαιότητας

Η ανθρωπότητα επικεντρώθηκε φιλάρεσκα στη σεξουαλική της ικανοποίησή ήδη από τις πρώτες στιγμές της κοινής ζωής. Κι ενώ οι συντηρητικοί κύκλοι διατείνονται σταθερά ότι το σεξ καταναλώνει πλέον όλη τη ζωτική ενέργεια των κοινωνιών, δεν έχουν ιδέα προφανώς τι γινόταν στην αρχαιότητα! Ο άνθρωπος λάτρεψε τη σεξουαλική δραστηριότητα και την ανήγε σε μορφή προσωπικής έκφρασης, συνδέοντάς τη με πολιτισμικά έθιμα και κοινωνικές ζυμώσεις. Και το έκανε μάλιστα ήδη από τις πρώτες στιγμές του ανθρώπινου πολιτισμού, όπως αποδεικνύουν εξάλλου τα ερωτικά βοηθήματα που έχουν ανακαλυφθεί και μας έρχονται από τη Λίθινη Εποχή! Την Παλαιολιθική Περίοδο, κάπου 30.000 χρόνια πριν, όταν ο άνθρωπος έμαθε δηλαδή να φτιάχνει και να χρησιμοποιεί τεχνουργήματα και εργαλεία από πέτρα. Είναι όμως και το άλλο: το πολύχρωμο, ολοζώντανο και φαντασμαγορικό σεξ των αρχαίων προγόνων μας παραήταν προοδευτικό για τις σημερινές πουριτανικές δυτικές κοινωνίες. Όλες οι πληροφορίες προέρχονται από το συλλογικό σύγγραμμα «International Handbook of Animal Abuse and Cruelty: Theory, Research and Application» του Purdue University, που έρχεται να φωτίσει το πώς την «έβρισκαν» οι μακρινοί μας πρόγονοι…

Το σεξ χωρίς εκσπερμάτιση

Η Άπω Ανατολή είχε μια βαθύτατη γνώση για το σεξ μελετώντας και σπουδάζοντας το θέμα ήδη από πολύ νωρίς. Ο ταοϊσμός περιστράφηκε εξάλλου γύρω από τη ζωτική ενέργεια που ενυπάρχει σε οτιδήποτε έχει μέσα του ζωή και ο συμβολισμός του μίλησε για το γιν και το γιανγκ, τη θετική και την αρνητική ενέργεια, η εξισορρόπηση των οποίων είναι πρωταρχικής σημασίας για την επίτευξη της πνευματικής αρμονίας αλλά και της σωματικής ευεξίας. Μιλώντας για το ανθρώπινο σώμα, το τσι μετατρέπεται στη ζωογόνο δύναμη που μας κρατά στη ζωή, καθώς κάθε απώλειά της ισοδυναμεί με αρρώστια ή ακόμα και θάνατο. Και από όλα τα σωματικά υγρά και ουσίες, αυτό που περιέχει μεγαλύτερες ποσότητες ζωοδότρας ενέργειας είναι το σπέρμα. Ήταν αυτή η πεποίθηση που έκανε τους αρχαίους πιστούς του ταοϊσμού να πιστεύουν ότι ο άντρας δεν έπρεπε να χάνει μεγάλες ποσότητες σπέρματος. Κι έτσι οι αρχαίοι Κινέζοι συμβουλεύονταν να μην εκσπερματίζουν κατά τη σεξουαλική επαφή, μιας και ποιος θα ήθελε να ξεζουμιστεί από όλη τη ζωτική δύναμή του; Και επειδή κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, η φιλοσοφία του ταοϊσμού διατεινόταν πως ήταν πρωτίστως μέσω του σεξ που αναπληρώνει ο άνθρωπος τη ζωογόνο ενέργειά του, ιδιαιτέρως αν αυτό λαμβάνει χώρα με πανέμορφες παρθένες! Κι έτσι οι Κινέζοι της αρχαίας εποχής έπρεπε να κάνουν πολύ και καλό σεξ, φτάνει να μην εκσπερμάτιζαν…

Ο στοματικός έρωτας προέρχεται από τους θεούς

Η παλιότερη καταγραφή αναφορικά με την πρακτική του στοματικού έρωτα μάς έρχεται από την αρχαία Αίγυπτο και τον παμπάλαιο μύθο για την ανάσταση του Όσιρι. Ο θεός Όσιρις δολοφονήθηκε όπως ξέρουμε από τον αδερφό του Σετ, ο οποίος τεμάχισε κατόπιν το πτώμα του και διασκόρπισε τα κομμάτια του στα μήκη και τα πλάτη της Γης. Η αδελφή και σύζυγός του, Ίσις, μάζεψε τα κομμάτια του για να τον αναστήσει, μόνο που δεν βρήκε ποτέ το πέος του. Και καθώς δεν ήθελε να παραδώσει τον εραστή της στα σκοτάδια του θανάτου, του έφτιαξε ένα φαλλικό ομοίωμα από πηλό, μέσω του οποίου του εμφύσησε ξανά τη ζωή με στοματική επαφή. Εξαιτίας των θεϊκών περιπετειών με τον στοματικό έρωτα, η πρακτική δεν θεωρούνταν ηθικά απεχθής στην Αίγυπτο, ούτε ταμπού. Και ήταν μάλιστα οι Αιγύπτιες (αλλά και οι γυναίκες της Φοινίκης) οι πρώτες που έβαψαν κόκκινα τα χείλη τους για να διαφημίσουν το σημείο και τη δεξιοτεχνία τους στο στοματικό σεξ! Αντίθετα όμως από τους Αιγύπτιους, οι Ρωμαίοι ήταν φανατικά κατά του στοματικού έρωτα, θεωρώντας τον βίτσιο ακόμα χειρότερο και από το πρωκτικό σεξ. Στη ρωμαϊκή κοινωνία ήταν εξάλλου διαδεδομένη η φήμη ότι οι άνθρωποι που επιδίδονταν σε στοματικό έρωτα είχαν πολύ κακή αναπνοή! Οι Ρωμαίοι απεχθάνονταν τόσο το στοματικό που δεν καλούσαν καν σε δείπνο όσους είχαν την απαγορευμένη ρετσινιά. Αυτά ίσχυαν βέβαια για τους ρωμαίους πολίτες, μιας και αυτός που δεχόταν τη στοματική απόλαυση δεν είχε κανένα κοινωνικό πρόβλημα. Κι έτσι οι Ρωμαίοι έβαζαν τις σκλάβες ή τις πόρνες τους να κάνουν το «κακό», κρατώντας όλους ικανοποιημένους…

Τα παμπάλαια ερωτικά βοηθήματα

Το παλιότερο σεξουαλικό παιχνίδι που βρέθηκε ποτέ ήταν ένα λίθινο ερωτικό τεχνούργημα ηλικίας πάνω από 26.000 ετών! Πόσο κυρίαρχη και διαδεδομένη ήταν όμως η χρήση ερωτικών βοηθημάτων στους προϊστορικούς οικισμούς; «Πάρα μα πάρα πολύ», είναι η απάντηση! Οι άνθρωποι των σπηλαίων τού έδιναν να καταλάβει, όπως και οι κατοπινοί πολιτισμοί και ειδικά ο πανάρχαιος αιγυπτιακός. Η Κλεοπάτρα εξάλλου, όπως μας παραδίδουν οι αιγύπτιοι χρονογράφοι, ήταν η πρώτη που χρησιμοποίησε δονητή! Δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένη με το απλό ερωτικό της βοήθημα, γι’ αυτό και έβαλε να της γεμίσουν ένα κούφιο κολοκύθι με μέλισσες. Κι ενώ η πραγματικότητα της ιστορίας αποτελεί αντικείμενο διαμάχης, είναι γνωστό ότι οι Αιγύπτιοι αγαπούσαν ιδιαιτέρως τη χρήση ερωτικών βοηθημάτων. Αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι βάδισαν στον ίδιο δρόμο και, επιστημονικά πνεύματα καθώς ήταν, έβαλαν να βελτιώσουν τη λειτουργικότητα των ερωτικών παιχνιδιών τους. Δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι με την υφή του ξύλου ή της πέτρας πάνω στον δονητή, κι έτσι έφτιαξαν δερμάτινα φαλλικά ομοιώματα για να αντλούν ικανοποίηση σαν να επρόκειτο για πραγματικό πέος. Τα ποιοτικά ερωτικά βοηθήματα των αρχαίων Ελλήνων, «όλισβους» τους έλεγαν οι πρόγονοί μας, διαδόθηκαν στον ελληνικό κόσμο και βρήκαν τη θέση τους ακόμα και στη γραμματεία (όπως στην αριστοφανική «Λυσιστράτη»!)…

Δάνεισέ μου τη γυναίκα σου

Στον αρχαίο, προ-ισλαμικό, αραβικό πολιτισμό υπήρχε ένα ιδιαίτερο έθιμο που περιστρεφόταν γύρω από δανεισμούς συζύγων. Δεν λάμβανε μάλιστα χώρα μόνο για αύξηση πολιτικής επιρροής ή οικονομικά οφέλη, καθώς ήταν μια πρώιμη εκδήλωση της ευγονικής. Γι’ αυτό και αφορούσε κυρίως στις χαμηλές κοινωνικά τάξεις, οι οποίες έψαχναν έτσι να αποδώσουν καλύτερους απογόνους και να εξευγενίσουν τη γενιά τους. Οι σύζυγοι δεν δάνειζαν λοιπόν τα στεφάνια τους στον οποιονδήποτε. Μόνο διακεκριμένα μέλη της κοινότητας και άνθρωποι με επιθυμητά χαρακτηριστικά μπορούσαν να κάνουν σεξ με μια παντρεμένη, με σκοπό πάντα τη γονιμοποίηση της ξένης συζύγου. Όσο για τα παιδιά που θα απέδιδε η γέννα, θεωρούνταν τέκνα του συζύγου και όχι του βιολογικού πατέρα. Η πρακτική μάλιστα ήταν πολύ απλή στην εκδήλωσή της: ο σύζυγος έστελνε τη γυναίκα του στο σπίτι του εκλεκτού, όπου παρέμενε μέχρι να μείνει έγκυος, ακόμα και αν περνούσαν βδομάδες ή μήνες. Για να μπορεί μάλιστα ο σύζυγος να διεκδικήσει το παιδί της γυναίκας του ως δικό του, έπρεπε να απέχει από κάθε σεξουαλική δραστηριότητα όσο διαρκούσε η περίοδος γονιμοποίησης της καλής του. Αν ο σύζυγος κατάφερνε να συγκρατήσει τις ορμές του για όσο διάστημα η γυναίκα του ζούσε με τον τρίτο της σχέσης, τότε η κοινωνία αποδεχόταν το παιδί ως δικό του…

Περί κτηνοβασίας

Η σεξουαλική ένωση ανθρώπου και ζώου είναι όσο πιο αρχαία παίρνει. Σκάλισμα σε οστό που βρέθηκε σε γαλλικό σπήλαιο και χρονολογείται πριν από 25.000 χρόνια παρουσιάζει μια λιονταρίνα να διατρέχει με τη γλώσσα της ανθρώπινα γεννητικά όργανα. Αλλά και μια εικόνα ανθρώπου που επιδίδεται σε σεξουαλική πράξη με ένα γαϊδουράκι εντοπίστηκε σε σπήλαιο της Ιταλίας και χρονολογείται στον 7ο αιώνα π.Χ. Πάμπολλες ακόμα αναπαραστάσεις μάς έρχονται από παντού στον κόσμο (από σπήλαια της Σιβηρίας μέχρι Κίνα και Ινδία) και από εποχές πολύ πρώιμες για τον ανθρώπινο πολιτισμό. Η κτηνοβασία ήταν τόσο διαδεδομένη στις σεξουαλικές συνήθειες των αρχαίων που η Βίβλος έπρεπε να την αναφέρει ειδικά, υποσχόμενη θάνατο σε όσους αρέσκονταν να κάνουν σεξ με ζώα. Οι Έλληνες είχαν τον μύθο της Λήδας με τον κύκνο (μεταμορφωμένος Δίας), αλλά και οι Μινωίτες την Πασιφάη, τη γυναίκα του Μίνωα που ερωτεύτηκε έναν ταύρο και ζήτησε από τον Δαίδαλο να της φτιάξει ένα ομοίωμα αγελάδας ώστε να συνευρεθεί ερωτικά με το ζώο (η ένωσή τους απέδωσε τον Μινώταυρο). Οι Έλληνες πίστευαν ακόμα, όπως ακριβώς και οι Αιγύπτιοι, ότι η κτηνοβασία ήταν ο καλύτερος τρόπος για να θεραπευτεί κάποιος από τη νυμφομανία! Ήταν όμως και πάλι οι Ρωμαίοι αυτοί που θα έκαναν την κτηνοβασία σωστή μορφή τέχνης, καθώς ακόμα και φίδια μετέτρεπαν σε σεξουαλικά βοηθήματα. Αντίστοιχα θεάματα φιλοξενούνταν κάθε τόσο στο Κολοσσαίο, όπου άντρες και γυναίκες σέρνονταν ως εκεί για να βιαστούν από ζώα. Κι ενώ η κτηνοβασία ήταν διαδομένη στους λαούς της Μεσογείου, ήταν και πάλι οι Αιγύπτιοι αυτοί που κρατούσαν τα πρωτεία. Όπως μας παραδίδει εξάλλου ο Ηρόδοτος, που σοκαρίστηκε όσο να πεις με την απήχηση της κτηνοβασίας στην Αίγυπτο, ήταν πολύ κοινό θέαμα να βλέπεις νεαρά κορίτσια να επιδίδονται σε σεξουαλικές επαφές με τράγους και ελάφια. Οι αιγύπτιοι χρονογράφοι μάς εξομολογούνται όμως και κάτι ακόμα: ούτε οι κροκόδειλοι δεν γλίτωναν από την ανθρώπινη σεξουαλική μανία! Όπως μας λένε, οι κυνηγοί κροκοδείλων συνήθιζαν να βιάζουν τους θηλυκούς κροκόδειλους πριν τους σκοτώσουν…