Στο εσωτερικό της μεγαλύτερης σήραγγας στον κόσμο είχε την ευκαιρία να βρεθεί μια δημοσιογράφος του βρετανικού BBC. Φορώντας τον ειδικό ρουχισμό ασφαλείας, η Lina Zeldovich περπάτησε στις ράγες της σήραγγας GBT στην Ελβετία η οποία εγκαινιάστηκε τον Ιούνιο και δόθηκε στην κυκλοφορία την Κυριακή.
Η σήραγγα μεταξύ των πόλεων Ζυρίχη και Λουγκάνο, έχει μήκος 57 χιλιομέτρων και διασχίζει το βουνό Σεν Γκοτάρ στις Άλπεις, επιτρέποντας στους επιβάτες των τραίνων μεγάλης ταχύτητας να ταξιδέψουν μέχρι και με 250 χλμ/ώρα.
«Οι Άλπεις βρίσκονται ακριβώς από πάνω μου […]. Ακριβώς ευθεία μπροστά μου υπάρχουν μίλια από λαμπερές ράγες που στηρίζονται σε χιλιάδες ‘στρωτήρες’ σκυροδέματος, τα ορθογώνια μπλοκ που στηρίζουν τις ράγες», περιγράφει η Zeldovich σε άρθρο με τίτλο «Μέσα στη μεγαλύτερη σήραγγα», ενώ μεταφέρει και τα όσα είπε ο οδηγός από το προσωπικό του τούνελ: «Κάθε ”στρωτήρας’ έπρεπε να γυαλιστεί στο χέρι καθώς τίποτα εκτός από ένα ανθρώπινο χέρι δεν είναι αρκετά ευαίσθητο για να κάνει τη σωστή δουλειά».
Η σήραγγα υπόσχεται να φέρει την επανάσταση στις ευρωπαϊκές εμπορευματικές μεταφορές επειδή θα συνδέει τα δύο μεγαλύτερα λιμάνια της Ευρώπης, του Ρότερνταμ στην Ολλανδία και της Γένοβας στην Ιταλία.
Όπως εξηγεί η δημοσιογράφος, η σήραγγα διασχίζει στην ευθεία το βουνό δίχως κλίσεις. Έτσι εξαλείφεται η ανάγκη το τραίνο να ανεβαίνει ανηφορικά και μειώνει την ενεργειακή κατανάλωση. «Ολόκληρη η σήραγγα, όπως και πολλά πράγματα στην Ελβετία, είναι η επιτομή του να κάνεις τα πράγματα σωστά», σημειώνει και προσθέτει πως το τούνελ δεν είναι απλά ένα παράδειγμα εθνικής ομαδικής εργασίας. «Είναι ένα παράδειγμα μαζικής επιχείρησης υποδομής».
Το τούνελ σκάφτηκε μέσα από σκληρούς βράχους, 73 διαφορετικούς τύπους βράχων με τη βοήθεια τεράστιων μεταλλικών τροχών (TBMs). Οι μηχανές μήκους περίπου μισού μέτρου, έσκαψαν μέσα από τους βρχους με τη βοήθεια ενός τροχού διαμέτρου 9 μέτρων. Ανακύκλωσαν το χαλίκι για σκυρόδερμα στην κατασκευή και κάλυψαν τους τοίχους με φύλλα χάλυβα. Κάθε μέρα το έργο προχωρούσε κατά περίπου 9 μέτρα.
Η Lina Zeldovich χαρακτηρίζει το τούνελ μια «απόδειξη της ελβετικής εφευρετικότητας».
