Την ώρα που η παγκόσμια οικονομική ολιγαρχία συνεχίζει να πλουτίζει σε βάρος των λαών της οικουμένης και να γενικεύει τις μηχανορραφίες της για την περιβόητη οικουμενική κυβέρνηση των λίγων και εκλεκτών, υπάρχουν σημάδια που για κάποιους υποδεικνύουν ότι η μοίρα του εγχειρήματος δεν είναι εξασφαλισμένη.
Δεν είναι μόνο η καταστροφική ήττα που προδιαγράφεται για το νεοταξικό σύστημα στη Συρία, είναι ότι κυρίως η καθολική δύναμή του πάνω στην ανθρωπότητα ενδέχεται να εξασθενεί μέρα με τη μέρα, αναγκάζοντας τους παρασκηνιακούς παίκτες να καταφύγουν σε νέα τεχνάσματα και μυθεύματα.
Πολλοί αναλυτές αλλά και δεξαμενές σκέψης θεωρούν την 11η Σεπτεμβρίου ως το σημείο-κλειδί της Νέας Τάξης Πραγμάτων, το βολικό εφαλτήριο για την εξόφθαλμη πια παρεμβατική δράση της στα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης χωρίς προσχήματα και άλλοθι.
Το δεύτερο, και ακόμα σημαντικότερο ίσως, σημείο καμπής ήταν η φτιαχτή οικονομική κρίση των κερδοσκόπων το 2008, όταν η νεοταξική παντοδυναμία κατάφερε να σφίξει ακόμα περισσότερο τη θηλιά γύρω από τον λαιμό του πλανήτη. Πλέον όμως κάτι ενδιαφέρον αρχίζει να αναδύεται και το κίνημα αντίστασης φαίνεται να κερδίζει το momentum, όσο οι λαοί και οι μεμονωμένοι πολίτες ξυπνούν από τον λήθαργο και αρχίζουν να παίρνουν μυρωδιά τις παρασκηνιακές διεργασίες της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Οι ελίτ αναδιπλώνονται όμως και με τα δυνατά τους πιόνια, όπως η τέταρτη εξουσία του Τύπου, συνεχίζουν να σπέρνουν την προπαγάνδα για να τυφλώσουν εκ νέου τις μάζες για όσα απροκάλυπτα λαμβάνουν χώρα μπροστά στα μάτια τους. Η οικονομική ολιγαρχία εξακολουθεί μεν να έχει το πάνω χέρι συμπεριφερόμενη συχνά-πυκνά σαν τύραννος της υφηλίου, στριμώχνεται ωστόσο πια ολοένα και περισσότερο κάνοντας λάθη που αποκαλύπτουν τη μαύρη πλευρά της δράσης της.
Ό,τι όμως κι αν κάνει, δεν μπορεί να διατηρήσει μια ιδέα που ο χρόνος της φαίνεται πως έχει παρέλθει. Όσο για τα σημάδια που δείχνουν πόσο και από ποιους απειλείται η νεοταξική ιδεολογία, είναι σχεδόν προφανή…
Η κυβερνητική παραπλάνηση δεν είναι πια αποτελεσματική
Τα ψέματα των κυβερνήσεων δεν δουλεύουν πια στους λαούς, τουλάχιστον όχι με τον ίδιο καθολικό τρόπο και τη δυναμική που είχαν συνηθίσει οι ταγοί των εθνών. Υπήρχαν εξάλλου εποχές που η απειλή και μόνο ενός πολέμου ήταν ικανή να συντονίσει τους πολίτες με τις ορέξεις των κυβερνώντων τους, αν και πλέον τέτοιες ρητορικές σπανίως γίνονται πιστευτές.
Έχουμε πια χρόνια και χρόνια προπαγάνδας στις πλάτες μας και η αποκάλυψη τόσων και τόσων συνωμοσιών έχει κάνει τους λαούς καχύποπτους απέναντι στις κυβερνήσεις ή τα καθεστώτα τους. Είναι σαν τον βοσκό που φώναζε συνεχώς για τον λύκο. Ακόμα και λύκος να έρθει, ποιος θα τον πιστέψει πια;
Η πολιτική έχει χάσει το λαϊκό της έρεισμα
Την ώρα που οι κυβερνήσεις των χωρών της Δύσης εκλέγονται πια με ανησυχητικά χαμηλά ποσοστά, δεν απολαμβάνουν καθόλου την εμπιστοσύνη των πολιτών που αναλαμβάνουν να καθοδηγήσουν. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα γενικευμένης αμφιβολίας, η νεοταξική ηθική δεν μπορεί να ανθήσει και να βασίζεται στα παραδοσιακά ερείσματά της, μιας και οι πολιτικοί που προωθούν την ιδεολογία της έχουν απολέσει τη δύναμη επιρροής τους.
Καμιά εμπιστοσύνη και στον Τύπο
Φαίνεται πως όλα τα παραδοσιακά προπύργια της Νέας Τάξης Πραγμάτων υποχωρούν σταδιακά, αν και το οικοδόμημα παραμένει κραταιό, τουλάχιστον στην εξωτερική του περιβολή. Πρόσφατη έρευνα για την απήχηση των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων στις δημοκρατίες της Δύσης έδειξε ότι ένα καλό 77% εμφανίζεται δύσπιστο ή στέκεται κριτικά απέναντι στα μηνύματα που λαμβάνει από τους μικρούς μας δέκτες.
Κι αν ο Τύπος δεν μπορεί πια να περάσει την προπαγάνδα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, η μοίρα της απειλείται αναγκαστικά από τα μελλούμενα. Αν όλη αυτή η μονοπωλιακή ρώμη των «καθεστωτικών» μέσων ενημέρωσης δεν μπορεί να πείσει τους πολίτες ότι το άσπρο είναι μαύρο, παρά τις «αυθεντίες» που επιστρατεύει, πώς θα περάσει τα ψέματα που τόσο λατρεύουν οι ελίτ;
Οι διεθνείς τραπεζίτες βλέπουν την πόρτα της εξόδου
Η Ουγγαρία έγινε σχετικά πρόσφατα η δεύτερη χώρα που ακολούθησε το παράδειγμα της Ισλανδίας απορρίπτοντας τη συνταγή λιτότητας (ή οικονομικής εξόντωσης) του ΔΝΤ. Με το οριστικό «αντίο» της Ισλανδίας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και το ηχηρό χαστούκι της Ουγγαρίας στην τρόικα, φαίνεται πως ο αποτελεσματικός τρόπος με τον οποίο υποδούλωναν οι ολιγάρχες και οι θεσμοί-υποχείριά τους τους λαούς του πλανήτη δεν δουλεύει πια, τουλάχιστον όχι με την ίδια αποδοτικότητα.
Αν μάλιστα τα έθνη αποφασίσουν να απαλλαγούν από τους μηχανισμούς καταδυνάστευσής τους, ακολουθώντας το ευρωπαϊκό δεδικασμένο, τότε η Νέα Τάξη Πραγμάτων θα τα βρει πολύ σκούρα στα επόμενα χρόνια…
Το Βατικανό προσπαθεί να βγει από τη νεοταξική εξίσωση
Στα χρόνια του προηγούμενου ποντίφικα, του Πάπα Βενέδικτου, τα σκάνδαλα διαφθοράς του Βατικανού άγγιξαν ιστορικό υψηλό. Όταν δεν προσπαθούσε να καλύψει τους παιδόφιλους ιερείς, η Παπική Έδρα είχε να διαχειριστεί τις υποθέσεις ξεπλύματος μαύρου χρήματος και τις περιβόητες απάτες με τις τράπεζες που ελέγχει το ιερό κρατίδιο.
Ο Βενέδικτος, σε μια πρωτόγνωρη στα χρονικά της σύγχρονης παποσύνης κίνηση, παραιτήθηκε από τον ρωμαιοκαθολικό θώκο δίνοντας τη θέση του στον δημοφιλέστερο Φραγκίσκο. Ο οποίος, όπως όλα δείχνουν, εργάζεται για να αποτραβήξει την εκκλησία του από τα οικονομικά σκάνδαλα που τη συγκλονίζουν, επιχειρώντας να τραβήξει το αυτί των «τραπεζιτών του Θεού».
Γνωρίζοντας για τον ένοχο του Βατικανού στις δουλειές της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής ελίτ, αυτό συναπαρτίζει άλλο ένα πλήγμα στη Νέα Τάξη Πραγμάτων, από κει μάλιστα που θα το περίμενε λιγότερο…
Στρατιωτικοποιημένες αστυνομίες και ανταρσία στις τάξεις των στρατιωτών
Οι στρατιώτες, που κρατούσαν μέχρι τώρα το στόμα τους κλειστό στον πολιτικό σχολιασμό, μιλούν πια ολοένα και πιο πολύ κατά της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αρνούμενοι ακόμα και να πάρουν μέρος σε επεκτατικές επιχειρήσεις. Είναι ένα κίνημα απείθειας που γεννιέται αργά αλλά σταθερά και έρχεται να διακυβεύσει ακόμα περισσότερο έναν από τους καλύτερους τρόπους που είχε η Νέα Τάξη Πραγμάτων να κάνει δουλειές: την εισβολή στις χώρες-φιλέτα που λαχταρούσε!
Την ίδια ώρα, ένα από τα σημάδια που βλέπουν κάποιοι ως δείκτη ότι το νεοταξικό σύστημα χάνει τη δύναμή του είναι η ανάγκη του να δημιουργήσει μαχητικότερα σώματα καταστολής για την πάταξη του εσωτερικού εχθρού. Των πολιτών που αντιδρούν και εξεγείρονται δηλαδή. Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, στρατιωτικού τύπου αστυνομικά σώματα για την καταστολή τοπικών αναταραχών δραστηριοποιούνται ήδη σε αμερικανικό έδαφος, για πρώτη μάλιστα φορά στην ιστορία των ΗΠΑ.
Αλλά και το απίστευτο σε έκταση, δράση και αντισυνταγματικότητα φακέλωμα των αμερικανών πολιτών από την NSA δείχνει ότι το νεοταξικό σύστημα έχει αρχίσει να φοβάται μεμονωμένους πολίτες και συλλογικότητες. Γι’ αυτό και παρακολουθεί τους πάντες, αν και τελικά βγαίνει αυτό χαμένο…
Τα αποσχιστικά κινήματα γροθιά στο στομάχι της Νέας Τάξης
Πλάι στα διαχρονικά αποσχιστικά αιτήματα της Σκοτίας, της Καταλονίας και των Βάσκων, ακόμα και στις ομόσπονδες ΗΠΑ εκδηλώνονται σήμερα τάσεις ανεξαρτητοποίησης (βλέπε Καλιφόρνια και Κολοράντο). Την ίδια ώρα, πολλές χώρες φλερτάρουν με την ιδέα να βγουν από το ευρώ και όλες αυτές οι αποκεντρωτικές συσπειρώσεις είναι τόσο αντι-νεοταξικές που αυτό δεν χρειάζεται καν ανάλυση…
Τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα χάνουν ολοένα και περισσότερο έδαφος
Έλεγξε το φαΐ για να ελέγχεις τους ανθρώπους, έλεγαν από παλιά, αν και όπως αποδείχτηκε αυτό είναι ευκολότερο στη θεωρία παρά στην πράξη. Οι μεγάλοι παίκτες αυτού του νεοταξικού μοχλού, όπως η διαβόητη Monsanto, ξεμπροστιάζονται κάθε μέρα και πιο πολύ και παρά την οικονομική και πολιτική δύναμή τους δεν μπορούν να σταματήσουν τη ροή της γνώσης για τους κινδύνους των τροφών που κυοφορούν για το νεοταξικό μέλλον του πλανήτη.
Γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες καίγονται πια παντού στον κόσμο (η Ουγγαρία έκαψε πρόσφατα 1.000 στρέμματα τέτοιων χωραφιών), την ίδια ώρα που πολλές χώρες (Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Πορτογαλία, Ισπανία, Αγγλία κ.λπ.) υιοθετούν περιορισμούς και απαγορεύσεις σε πολλά γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων ήταν να περάσει πρώτα από το στομάχι, αν και πλέον δεν φαίνεται να κατεβαίνει καν από το στόμα…
