Όταν η Ιστορία αλλάζει επειδή κάποιος αρρωσταίνει!

Την παγκόσμια ιστορία τείνουμε να τη θεωρούμε ως τον προνομιακό χώρο όπου κάποιοι σπουδαίοι άνθρωποι παίρνουν σημαντικές αποφάσεις που επηρεάζουν τις ζωές εκατομμυρίων. Κι έτσι παραγνωρίζουμε συχνά τον ανθρώπινο παράγοντα, τα μικρά παραλειπόμενα δηλαδή που εμπλέκονται στις διαδικασίες που καταλήγουν να γίνουν παγκόσμια γεγονότα. Την ώρα λοιπόν που οι άνθρωποι γράφουν Ιστορία, οι άνθρωποι αρρωσταίνουν επίσης, και συχνά πυκνά αυτά τα δυο διασταυρώνονται. Από τον αναπάντεχο αυτό γάμο προκύπτουν πολλά και διάφορα…

Ο «αδελφός του Ιησού Χριστού» Χονγκ Ξιουκουάν αρρωσταίνει, 20 εκατ. άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους

Στα μέσα του 19ου αιώνα, με τη δυναστεία των Τσινγκ να παραδέρνει, ένας νέος ηγέτης αναδύεται από το χάος και θέλει να επιβάλει ένα ιδιαίτερο κράμα χριστιανικής ηθικής και ιδιόρρυθμων κοινωνικο-πολιτικών απόψεων. Ο «νεότερος αδελφός του Ιησού Χριστού», όπως αυτοαποκαλούνταν ο Χονγκ Ξιουκουάν, θέλησε να καθαρίσει την Κίνα από τη «δαιμονολατρία», τις κυριότερες θρησκείες της χώρας δηλαδή (βουδισμό, κομφουκιανισμό και ταοϊσμό), προκαλώντας έναν εμφύλιο πόλεμο που θα άφηνε τη χώρα ερείπιο. Όλα ξεκίνησαν το 1837, έχοντας αποτύχει και πάλι στις εξετάσεις για τα ανώτερα κρατικά αξιώματα, όταν ο δάσκαλος του χωριού Χονγκ Ξιουκουάν αρρώστησε και ο υψηλός πυρετός τον έκανε να βλέπει μυσταγωγικά οράματα: είδε λέει δύο σιλουέτες, αυτόν που αργότερα ισχυρίστηκε ότι ήταν ο Ιεχωβάς («ο Ουράνιος Πατέρας» του, όπως είπε) και τον Ιησού Χριστό (τον «αδελφό μου»). Αυτοί τον κάλεσαν να απαλλάξει την Κίνα από τις παραδοσιακές θρησκείες της και να στρατευτεί στον αγώνα των δυτικών ιεραποστόλων να φέρουν τον χριστιανισμό στην αχανή χώρα. Όντας σε κατάσταση κωματώδους λιποθυμίας για τέσσερις ολόκληρες ημέρες, ο Χονγκ είδε τον μουσάτο ουράνιο πατέρα να τον καλεί να σφάξει όλους τους δαίμονες. Έφτιαξε λοιπόν μια σέχτα και περίμενε μέχρι το 1851 για να βάλει σε εφαρμογή το σχέδιο του θεού: ίδρυσε το κρατίδιο Ουράνιο Βασίλειο της Μεγάλης Γαλήνης (Ταϊπίνγκ), το οποίο συνδύαζε ψευτοχριστιανικές δοξασίες με κοινωνικές και οικονομικές πολιτικές κοινοκτημοσύνης, και εξαπέλυσε μια πρωτοφανή σε αγριότητα επίθεση κατά των αυτοκρατορικών δυνάμεων. Ο Χονγκ έφτιαξε το βασίλειό του και θα χρειαζόταν η κοινή δράση Κινέζων και Δυτικών για να γκρεμιστεί από τον Ουράνιο Θρόνο του το 1864. Η Επανάσταση των Ταϊπίνγκ άφησε κάπου 20 εκατ. νεκρούς…

Ο λάρυγγας που προκάλεσε έναν παγκόσμιο πόλεμο

Κάτω από την ηγεσία του Φρειδερίκου Γ’, η πολιτικά ασταθής γερμανική αυτοκρατορία βελτιωνόταν διαρκώς, καθώς ο βασιλιάς ήταν κάθετα αντίθετος στις εθνικιστικές και ιμπεριαλιστές τάσεις των υπόλοιπων ευρωπαϊκών δυνάμεων, προωθώντας συνταγματικές αλλαγές και σοβαρές δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Ταυτοχρόνως, ήταν φανατικά κατά του πολέμου και παρά τις νίκες του τόσο στον Αυστρο-Πρωσικό όσο και τον Γαλλο-Πρωσικό Πόλεμο, δεν ήθελε να ακούει για εμπόλεμες συγκρούσεις. Δυστυχώς για τον Φρειδερίκο αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο, όλα έμελλε να αλλάξουν όταν θα πέθαινε από καρκίνο του λάρυγγα. Παρά το γεγονός ότι η πάθησή του ήταν ακόμα και στα χρόνια του ιάσιμη, οι γιατροί δεν τη διέγνωσαν σωστά όχι μία, όχι δύο, αλλά τρεις φορές, πιστεύοντας πως ο όγκος ήταν καλοήθης. Όπως έχει υποστηριχθεί συχνά, αν οι βασιλικοί γιατροί είχαν εντοπίσει έγκαιρα τον καρκίνο, τότε ο δρόμος προς τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο θα ήταν ενδεχομένως πολύ διαφορετικός. Γιατί στο τιμόνι τον διαδέχτηκε ο γιος του, ο μεγαλομανής Γουλιέλμος Β’ της Γερμανίας, ο οποίος έβαλε αμέσως τη χώρα του στο παιχνίδι του εμπορικού και αποικιακού ανταγωνισμού, γεγονότα που κατέληξαν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αν ζούσε ακόμα ο Φρειδερίκος Γ’, τότε η Γερμανία δεν θα υιοθετούσε την επιθετική διπλωματία ούτε τον ιμπεριαλισμό των άλλων δυνάμεων, ούτε και τον λυσσαλέο ανταγωνισμό με τη Βρετανία φυσικά. Ταυτοχρόνως, αν είχε προλάβει να κάνει την αυτοκρατορία του συνταγματική μοναρχία, όπως ήθελε διακαώς ο Φρειδερίκος, τότε η Βουλή θα είχε μπλοκάρει τα φονικά σχέδια του Γουλιέλμου Β’ για ευρωπαϊκή κυριαρχία…

Οι αιμορροΐδες του Βοναπάρτη που τον έκαναν να χάσει μια αυτοκρατορία

Ο ρους της Ιστορίας μπορεί πράγματι να αλλάξει ελλείψει μιας απλής θεραπευτικής κρέμας για τις αιμορροΐδες! Ήταν στο ίδιο το παγκόσμιο σύμβολο της ήττας, το Βατερλό, που ο Βοναπάρτης έχασε εκεί που θα μπορούσε να κερδίσει, καθώς πονούσε πολύ και δεν μπορούσε να διευθύνει τα στρατεύματά του με τη γνώριμη μεγαλοφυΐα του. Οι αιμορροΐδες τού προκαλούσαν ανείπωτο πόνο και τον αποδυνάμωσαν κατά τη διάρκεια της δραματικής μάχης που έμελλε να σημάνει το τέλος της ναπολεόντειας περιόδου της ευρωπαϊκής ιστορίας. Ο αυτοκράτορας της Γαλλίας υπέφερε από αιμορροΐδες ήδη από νεαρός και οι ιστορικοί συζητούν πλέον σοβαρά το ενδεχόμενο να οφείλεται η ηχηρή του ήττα στο Βατερλό στις αιμορροΐδες από τις οποίες υπέφερε τόσο ο ίδιος όσο και οι περισσότεροι στρατηγοί του. «Αχ και να είχα μια καλύτερη κρέμα», έγραψε ο Ναπολέων στο ημερολόγιό του όταν ήταν εξόριστος στην Αγία Ελένη το 1815. Οι αιμορροΐδες που τον ταλαιπωρούσαν εκείνη τη χρονιά δεν γιατρεύτηκαν, ρίχνοντας τη σκιά τους στα πολεμικά πεπραγμένα: τα ξημερώματα της 18 Ιουνίου 1815, ο Ναπολέων υπέφερε τόσο πολύ που αναγκάστηκε να καθυστερήσει τραγικά πολύ την έναρξη της επίθεσης (από τις 6:00 τα ξημερώματα στις 9:00 το πρωί και τελικά στις 12:00 το μεσημέρι), δίνοντας έτσι χρόνο στους Πρώσους να ενωθούν με τα στρατεύματα των Βρετανών. Η καθυστέρηση φαίνεται πως ήταν αποφασιστικής σημασίας για την έκβαση της μάχης και την ήττα του γαλλικού στρατού, αφού ακόμα και ο Ουέλινγκτον απέδωσε τον θρίαμβό του στην ένωση των δύο στρατών. Ο αυτοκράτορας δεν μπορούσε καν να σηκωθεί από το κρεβάτι την αποφράδα εκείνη μέρα. Το έκανε μετά κόπων και βασάνων, αν και το να ανέβει στο άλογό του ήταν τώρα απαγορευτικό. Καθ’ όλη τη διάρκεια της μάχης, ο Ναπολέων στεκόταν όρθιος, πονούσε αφόρητα και δεν μπορούσε να ιππεύσει ούτε στιγμή. Όταν είδε ότι δεν ήταν σε θέση να διευθύνει τους άντρες του όπως ήθελε, παρέδωσε τη στρατηγία στον ανεπαρκή στρατάρχη του και επέστρεψε στη σκηνή του…

Ο Μαρτίνος Λούθηρος και οι περιπέτειες της τουαλέτας

Η προτεσταντική Μεταρρύθμιση ξεκίνησε από τα κηρύγματα και τα γραπτά του αυγουστίνου μοναχού, διπλωματούχου φιλοσοφίας, διδάκτορα θεολογίας και καθηγητή πανεπιστήμιου Μαρτίνου Λούθηρου. Το διαμαρτυρόμενο θεολογικό κίνημά του που άλλαξε τον κόσμο, όταν αναγνωρίστηκε ο λουθηρανισμός πλάι στον καθολικισμό, φαίνεται πως ξεκίνησε μέσα στους τέσσερις τοίχους του αποχωρητηρίου! Υποφέροντας από χρόνια δυσκοιλιότητα, ο Λούθηρος περνούσε αρκετές ώρες της ημέρας μέσα στην απομόνωση της τουαλέτας. Αυτές τις στιγμές της μοναξιάς και της περισυλλογής σκεφτόταν διάφορα και το μυαλό του φτερούγιζε πάντα γύρω από τις θεολογικές σκέψεις. Στο αποχωρητήριο έγραψε εξάλλου τις περιβόητες «95 Θέσεις» του, το έγγραφο που εγκαθίδρυσε τον προτεσταντισμό ως θεολογικό ρεύμα! Αλλά και οι ιδιαίτερες αναγνώσεις του της Αγίας Γραφής επίσης μέσα στην τουαλέτα σχηματοποιήθηκαν. Λέγεται συχνά ότι ο προτεσταντισμός απομακρύνθηκε από τον καθολικισμό μέσα σε αποχωρητήριο της Βιρτεμβέργης και πιθανότατα έχουν δίκιο. Στα γραπτά του Λούθηρου υπάρχουν μάλιστα αρκετές αναφορές σε κόπρανα ή φράσεις-λιγοπαίγνια με τα πεπραγμένα της τουαλέτας, την ίδια ώρα που, αναγνωρίζοντας τη συνεισφορά που έπαιξε η λυτρωτική αφόδευση στη ζωή του, ο Λούθηρος αποδίδει την επιφοίτησή του «στη γνώση που το Άγιο Πνεύμα μου έδωσε στο αποχωρητήριο του πύργου»!

Ο τραυματισμένος βουβώνας που σκότωσε τον Τζον Κένεντι

Τον Σεπτέμβριο του 1963, η ακόρεστη δίψα του αμερικανού προέδρου για το γυναικείο φύλο τον πρόλαβε, καθώς έπειτα από ένα ξέφρενο βράδυ με καλή παρέα ο Κένεντι τραυμάτισε τους μυς της βουβωνικής του χώρας. Για να αποτρέψουν περαιτέρω ζημιά, οι γιατροί του τον ανάγκασαν να φορά έναν στενό κορσέ από τον ώμο ως τον βουβώνα του. Το ιατρικό αυτό στήριγμα τον ανάγκαζε να παραμένει σε όρθια στάση, καθώς το να σκύψει ήταν τώρα αδύνατο. Κι ενώ για όλους εμάς αυτό θα ήταν μια ενόχληση στην καθημερινότητα, για τον Κένεντι έμελλε να αποδειχθεί θανάσιμο. Όταν χτυπήθηκε από την πρώτη σφαίρα του δολοφόνου, δεν έσκυψε λοιπόν μπροστά όπως ο κυβερνήτης Τζον Κόναλι. Παρέμεινε αναγκαστικά σε όρθια στάση επιτρέποντας στον Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ να του ρίξει άλλες τρεις σφαίρες πριν ο πρόεδρος καταφέρει τελικά να γείρει μπροστά. Όπως δήλωσαν οι δύο γιατροί του νοσοκομείου που μεταφέρθηκε ο Κένεντι μπροστά στη διερευνητική Επιτροπή Γουόρεν, ο πρόεδρος θα είχε επιβιώσει από το τραύμα της πρώτης σφαίρας και δεν θα έχανε τη ζωή του αν δεν φορούσε τον μοιραίο εκείνο κορσέ…