Αξίζει προεδρική χάρη η καταδικασμένη σε κάθειρξη δέκα ετών για το φόνο του συζύγου της έπειτα από μισό αιώνα συζυγικής κόλασης, η Ζακλίν Σοβάζ; Ο Φρανσουά Ολάντ υποδέχεται σήμερα τις τρεις κόρες της, οι οποίες του ζητούν να αποφασίσει υπέρ της χάρης, κάτι το οποίο σπάνια γίνεται στη Γαλλία.
«Απελευθερώστε την Ζακλίν»: το σύνθημα αυτό έχει διαδοθεί από τις 3 Δεκεμβρίου στη Γαλλία από φεμινιστικές ενώσεις, προσωπικότητες και πολιτικούς αξιωματούχους και έχει συγκεντρώσει μέχρι σήμερα 398.000 υπογραφές στον ιστότοπο change.org.
Η Ζακλίν Σοβάζ, 66 ετών, σκότωσε τον σύζυγό της τον Σεπτέμβριο του 2012, την επομένη της αυτοκτονίας του γιου τους, με τρεις πυροβολισμούς στην πλάτη, αφού η ίδια και τα τέσσερα παιδιά της υφίσταντο επί 47 χρόνια σωματική βία και σεξουαλική κακοποίηση.
Η επικύρωση, τον Δεκέμβριο, της καταδίκης της σε κάθειρξη δέκα ετών από το κακουργιοδικείο της περιφέρειας Λουάρ-ε-Σερ (κεντρική Γαλλία) έκανε τις τρεις κόρες της να εξεγερθούν.
«Η μητέρα μας υπέφερε σε όλη τη διάρκεια της συζυγικής ζωής της, θύμα του πατέρα μας, ενός βίαιου, τυραννικού, διεστραμμένου και αιμομίκτη άνδρα», αναφέρουν η Σιλβί, η Καρόλ και η Φαμπιέν.
Η μαρτυρία τους απηχεί τις κατηγορίες για αδράνεια που έχουν διατυπωθεί εναντίον της δικαιοσύνης σε υποθέσεις βίας που ασκείται εναντίον γυναικών.
Μια επιτροπή υποστήριξης, στην οποία μετέχουν μεταξύ άλλων η σοσιαλίστρια δήμαρχος του Παρισιού Αν Ινταλγκό και ο οικολόγος Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, έχει επίσης δημιουργηθεί. Τα μέλη της υπογραμμίζουν «τις ευθύνες της κοινωνίας μας η οποία δεν προσέφερε σ’ αυτά τα θύματα την προστασία που τους οφείλει».
Η φυλακισμένη δέχθηκε επίσης την επίσκεψη πολιτικών, μεταξύ των οποίων η βουλευτής της δεξιάς Ναταλί Κοσιουσκό-Μοριζέ, ενώ φεμινίστριες της οργάνωσης Femen διαδήλωσαν γυμνόστηθες πριν από μια εβδομάδα μπροστά από τη φυλακή της στο Σαράν (κεντρική Γαλλία), όπου οφείλει θεωρητικά να εκτίσει την ποινή της έως τον Ιούνιο του 2018.
Οι δύο δικηγόροι της Ζακλίν Σοβάζ, η Ναταλί Τομαζινί και η Ζανίν Μπονατζούντα, ελπίζουν ότι η σημερινή συνάντηση με τον πρόεδρο Ολάντ θα είναι «ένα πρώτο βήμα προς την προεδρική χάρη».
Ο πρόεδρος «άκουσε» την κινητοποίηση
Το περιβάλλον του προέδρου, ο οποίος κατ’ αρχήν δεν είναι υπέρ του να απονέμει χάρη, έκανε από την πλευρά του γνωστό πως ο Φρανσουά Ολάντ «άκουσε την κινητοποίηση».
Βασιλικό δικαίωμα των παλιών βασιλιάδων της Γαλλίας, που καταργήθηκε από τους επαναστάτες και στη συνέχεια αποκαταστάθηκε από τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη και επαναλαμβάνεται σε όλα τα συνταγματικά κείμενα της Γαλλίας από το 1848, η προεδρική χάρη σημαίνει κατάργηση ή μείωση της ποινής και όχι αμνηστία, καθώς η καταδίκη παραμένει στο ποινικό μητρώο.
Αυτό το προεδρικό προνόμιο φέρνει στο νου «εντούτοις μια άλλη αντίληψη της εξουσίας», είχε πει ο σοσιαλιστής Φρανσουά Ολάντ κατά την προεκλογική εκστρατεία του το 2012. Μετά την εκλογή του, δεν το άσκησε παρά μία φορά το 2014, όταν επέτρεψε την απελευθέρωση υπό όρους, χωρίς να σβήσει την ποινή, του παλαιότερου κρατουμένου στη Γαλλία.
Η νόμιμη άμυνα βρίσκεται στην καρδιά της μάχης που δίνουν οι οικείοι της Ζακλίν Σοβάζ.
Μια κακοποιημένη γυναίκα, η οποία αθωώθηκε το 2012 για το φόνο του συζύγου της, μίλησε δημόσια αυτή την εβδομάδα για να υπογραμμίσει ότι η 60χρονη «το μόνο που έκανε ήταν να απαντήσει σ’ όλες αυτές τις επιθέσεις που δεχόταν επί 47 χρόνια. Τι θα προτιμούσαν; Να γίνει μία από τις 118 γυναίκες που χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους από τα χτυπήματα βίαιων συζύγων;», αναρωτήθηκε η Αλεξαντρά Λανζ.
Η Λανζ είχε σκοτώσει τον σύζυγό της με μια μαχαιριά στο λαιμό την ώρα που εκείνος αποπειρόταν να την στραγγαλίσει. «Ήταν ή αυτός ή εγώ» είχε πει στη δίκη της, κατά την οποία της αναγνωρίσθηκε το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας.
Όμως στη δίκη της Ζακλίν Σοβάζ, ο εισαγγελέας είχε αντίθετα ισχυριστεί πως «η νόμιμη άμυνα δεν μπορεί να υποστηριχθεί. Στη βία του συζύγου της, όφειλε να απαντήσει με μια ανάλογη πράξη, άμεση και απαραίτητη. Μπροστά σε μια γροθιά που έχει αποτέλεσμα τρεις ημέρες αναρρωτική άδεια από τη δουλειά, εκείνη έριξε τρεις σφαίρες», είχε τονίσει.
Η δικηγόρος της Ζακλίν Σοβάζ είχε αντίθετα ζητήσει από τους ενόρκους να «λάβουν υπόψη τις αμετάκλητες συνέπειες της βίας που ασκείται στις γυναίκες».
