Η ανάβαση στο Έβερεστ αποτελεί μια συγκλονιστική αλλά και επικίνδυνη εμπειρία. Αποτελεί μια ριψοκίνδυνη ανάβαση και χρειάζεται πολύ μεγάλη εμπειρία καθώς το συγκεκριμένο βουνό έχει πολλούς τρόπους να σε «σκοτώσει». από κομμάτια πάγων που καταρρέουν μέχρι το πνευμονικό οίδημα που έχουν πάθει αρκετοί ορειβάτες.
Δείτε μερικές ιστορίες ανθρώπων που δεν κατάφεραν να επιστρέψουν από το Έβερεστ…
1. Karl Gordon Henize
Ο Karl Gordon Henize γεννήθηκε το 1926 στο Οχάιο, και ήταν καθηγητής αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Northwestern. Το 1967, η NASA τον επέλεξε ως αστροναύτη και το 1985 πήγε στο διάστημα. Εκτός από την επιστήμη του μια από τις μεγάλες του αγάπες ήταν και η ορειβασία. Τον Οκτώβριο του 1993, ο 66χρονος προσπάθησε να φτάσει στην κορυφή του Έβερεστ, όπου θέλησε να δοκιμάσει ένα εργαλείο για τη μέτρηση της ακτινοβολίας από τη NASA. Δυστυχώς, ο Henize πέθανε σε μεγάλο υψόμετρο από εγκεφαλικό οίδημα στο Base Camp (την κατασκήνωση) στις 5 Οκτωβρίου ενώ σύμφωνα με την επιθυμία του, θάφτηκε στην πλαγιά του βουνού, όπου το σώμα του παραμένει.
2. Peter Kinloch
Για τον νεαρό Peter Kinloch η ανάβαση στο Έβερεστ ήταν όνειρο ζωής. Στις 25 Μαϊου του 2010, στις 1:00 μ.μ. ο 28χρονος έφθασε στην κορυφή του βουνού και ξεκίνησε το δρόμο για την επιστροφή. Τότε άρχισε να εμφανίζει συμπτώματα εγκεφαλικού οιδήματος λόγω υψομέτρου και είχε αρχίσει να μην βλέπει. Τρεις Σέρπα και ο αρχηγός της ομάδας τον βοήθησαν για 12 ώρες με οξυγόνο και φάρμακα και προσπάθησαν να τον κατεβάσουν από το βουνό. Δυστυχώς, δεν μπορούσαν να κάνουν αρκετά και όταν ο καιρός επιδεινώθηκε, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον Kinloch περίπου στα 28.000 πόδια όπου και τελικά πέθανε.
3. Marty Hoey
Η 31χρονη ορειβάτης θέλησε το 1982 με μια ομάδα 16 ατόμων να ανέβει στη βόρεια πλευρά του Έβερεστ. Ανεβαίνοντας σε ένα απότομο μέρος του βουνού στα 26.000 πόδια η ζώνη ασφαλείας της Marty άνοιξε με αποτέλεσμα την κατακόρυφη πτώση της και τον θάνατό της και με τους συναδέλφους της να παρακολουθούν χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτα. Η υπόλοιπη ομάδα δεν έφτασε ποτέ στην κορυφή.
4. David Sharp
Το Μάιο του 2006 ο Βρετανός ορειβάτης προσπάθησε να ανέβει στο Έβερεστ μόνος του με δύο φιάλες οξυγόνο. Θεωρείται ότι έφτασε στην κορυφή στις 15 Μαίου αλλά στην επιστροφή είχε πρόβλημα και βρήκε σε ένα σημείο καταφύγιο. Άρχισε να αργοπεθαίνει ενώ λέγεται ότι κατά την παραμονή του τουλάχιστον 40 ορειβάτες περάσαν από το σημείο χωρίς να τον βοηθήσουν. Ένας εξ αυτών δήλωσε αργότερα ότι όταν τον είδε δεν μπορούσε καν να περπατήσει και έτσι αργότερα ξέσπασε μια διαμάχη όσον αφορά την αλληλεγγύη που υπάρχει σε περίπτωση ανάγκης.
5. Rob Hall
Τον Μάιο του 1996, ο έμπειρος ορειβάτης ήταν επικεφαλής μιας ομάδας ορειβατών με σκοπό την ανάβαση στην κορυφή του Έβερεστ. Εκτός από την ομάδα του Hall, υπήρχαν τρεις άλλες ομάδες που έφτασαν στην κορυφή το μεσημέρι της 11ης Μαϊου. Ένας από τους ανθρώπους της ομάδας του κατέρρευσε στην επιστροφή και εκείνος έμεινε για να τον βοηθήσει. Αλλά ο καιρός ο καιρός χάλασε απότομα και ο Hall παγιδεύτηκε στο βουνό. Κατάφερε να ζήσει το βράδυ αλλά όχι και την επόμενη μέρα. Το σώμα του είναι ακόμα στο βουνό.
