Οι ιερόδουλες του πολέμου και της κατασκοπείας

Λένε συχνά ότι ο πόλεμος, η κατασκοπεία και η πορνεία είναι οι τρεις αρχαιότερες ανθρώπινες δραστηριότητες, καθώς διαθέτουν στις πλάτες τους αιώνες ιστορίας και διαπλοκής φυσικά, αφού τα χρονικά τους διασταυρώθηκαν πάμπολλες φορές στο διάβα του χρόνου. Οι στρατιές εξάλλου από θερμόαιμους νεαρούς στρατιώτες μαγνήτιζαν ανέκαθεν τις γυναίκες της νύχτας, την ίδια στιγμή που η θηλυκή πανουργία επιστρατεύτηκε συχνά για να αποσπάσει μυστικά από τον εχθρό. Υπήρξαν βέβαια καθ’ όλη την Ιστορία και τρομακτικότερες περιπέτειες με εξαναγκασμένη πορνεία, καθώς οι σκλάβες του σεξ έχουν μετρήσει κι αυτές το δικό τους μερίδιο στην τραγωδία και τον όλεθρο. Κι αν εδώ η λάγνα κατάσκοπος Μάτα Χάρι παραμένει το βαρύ πυροβολικό, δεν είναι φυσικά η μόνη επαγγελματίας ερωμένη που κόμιζε απόρρητες πληροφορίες…

Η «Μάτα Χάρι του Ψυχρού Πολέμου» Γκέρντα Μούνσινγκερ

Η Γκέρντα Χέσλερ ήταν μια γερμανή ιερόδουλη που περνούσε συχνά στα τέλη της δεκαετίας του 1940 τα σύνορα μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας, πηγαίνοντας όπου την καλούσαν οι ανάγκες των ερωτικών καθηκόντων της. Το 1949 συνελήφθη από τη συνοριακή αστυνομία για κατασκοπεία, καθώς θεωρήθηκε πως κόμιζε απόρρητες πληροφορίες στους Σοβιετικούς, αφού ο καλύτερος πελάτης της ήταν ένας ρώσος συνταγματάρχης με στενές σχέσεις με τη μυστική αστυνομία της ΕΣΣΔ. Λίγο αργότερα θα βρεθεί να δουλεύει ως ρεσεψιονίστ σε ξενοδοχείο, όπου θα μάθει καλά αγγλικά και θα προσπαθήσει να μεταναστεύσει στον Καναδά το 1952, αν και μάταια. Την επόμενη χρονιά παντρεύτηκε ένα αποστρατευμένο αμερικανό αξιωματικό, τον Μάικ Μούνσινγκερ, αλλά και πάλι της αρνήθηκαν την είσοδο στις ΗΠΑ, καθώς η φήμη της προηγούνταν. Με το νέο της όνομα κατάφερε να εγκατασταθεί κάποια στιγμή στον Καναδά, όπου συνέχισε να δουλεύει ως ιερόδουλη αλλά και χορεύτρια σε καμπαρέ του Μόντρεαλ. Εκεί θα γνωρίσει έναν καναδό υπουργό, με τον οποίο θα ξεκινήσει ένα θυελλώδες ειδύλλιο, το οποίο θα φτάσει κάποια στιγμή στα αυτιά του πρωθυπουργού Τζον Ντίφενμπεϊκερ (μιας και η Γκέρντα διατηρούσε κρυφά σχέσεις και με πολλά ακόμα μέλη της κυβέρνησης), ο οποίος θα απαιτήσει από τον υπουργό του να λήξει άμεσα τον παράνομο δεσμό. Η Γκέρντα ξαποστάλθηκε τάχιστα στη Γερμανία, όπου θα περάσει στην αφάνεια τα επόμενα πέντε χρόνια, όταν το όνομά της θα αναδυθεί και πάλι μαγικά το 1966 σε μια άσχετη υπόθεση με οσμή σκανδάλου γύρω από τον πρώην πρωθυπουργό Ντίφενμπεϊκερ (1957-1963). Καναδική εφημερίδα έψαξε και τη βρήκε στη Γερμανία, διαψεύδοντας τους ισχυρισμούς των πρώην κυβερνητικών ότι είχε πεθάνει, και από το σκάνδαλο που ξέσπασε στον Καναδά, μια χώρα που δεν ήταν καθόλου συνηθισμένη σε σεξουαλικά σκάνδαλα, έμαθε ο κόσμος για την κατασκοπική δράση της όλα αυτά τα χρόνια. Αν και τελεσίδικη απάντηση δεν υπήρξε για την ταυτότητα της «Μάτα Χάρι του Ψυχρού Πολέμου», όπως έσπευσε να την αποκαλέσει ο Τύπος, μιας και άλλοι ισχυρίστηκαν ότι δεν ήταν κατάσκοπος των Ρώσων αλλά του ΝΑΤΟ! Ακόμα και σοβιετικός πράκτορας που είχε αυτομολήσει στη Δύση μπλέχτηκε στην υπόθεση της Γκέρντα, συσκοτίζοντας ακόμα περισσότερο το τοπίο. Επισήμως πάντως η ειδική διερευνητική επιτροπή δεν βρήκε τίποτα το μεμπτό στη δράση της. Η ιερόδουλη έκανε μπόλικες εμφανίσεις στα Μέσα, πυροδότησε ένα φιλμ για τα χρονικά της και πέθανε ήσυχα το 1998…

Ο ιαπωνικός Όμιλος Διασκέδασης και Αναψυχής

Καθώς ο Β’ Παγκόσμιος έφτανε στο τέλος του, η Ιαπωνία κεραυνοβολήθηκε από το ενδεχόμενο των μαζικών βιασμών των γυναικών της από τους υποτιθέμενους ερωτύλους αμερικανούς κατακτητές. Τόσα χρόνια προπαγάνδας εξάλλου που απεικόνιζε τον δυτικό εχθρό ως δαιμονισμένο άγριο είχαν αποδώσει και οι γυναίκες της χώρας ήταν κατατρομαγμένες όταν αποβιβάστηκαν τα αμερικανικά στρατεύματα στην Ιαπωνία. Μια πρώτη ένδειξη για τον τρόμο ήρθε μετά τη Μάχη της Οκινάουα, όταν τόσες και τόσες γυναίκες αυτοκτόνησαν μπροστά στο ενδεχόμενο του σεξουαλικού ατιμασμού τους. Κι έτσι όταν κατέφτασε ο αμερικανός κατακτητής, πάμπολλοι Ιάπωνες έστειλαν τις γυναίκες και τις κόρες τους στην απομακρυσμένη ύπαιθρο, την ίδια ώρα που γυναικείος όμιλος είχε εφοδιάσει πολλές από αυτές με κάψουλες δηλητηρίου ώστε να αποφύγουν οι κυρίες τον ατιμασμό. Μέσα στο ζοφερό αυτό πλαίσιο έστησε η ιαπωνική κυβέρνηση τον Όμιλο Διασκέδασης και Αναψυχής, μια εταιρία-βιτρίνα για μια σειρά από οίκους ανοχής που άνοιξαν τις πύλες τους τον Αύγουστο του 1945, αμέσως μετά την παράδοση της Ιαπωνίας δηλαδή. Ο σκοπός του ομίλου ήταν η προστασία του ιαπωνικού αίματος (καθώς οι Ιάπωνες φοβούνταν ιδιαίτερα τις επιμειξίες με τους Αφρο-Αμερικανούς) και η αγνότητα των γυναικών, προσφέροντας σεξουαλικές λύσεις στους Γιάνκηδες ώστε να αφήσουν ανέγγιχτο τον υπόλοιπο γυναικείο πληθυσμό. Αρχικά, ο όμιλος απαρτιζόταν από ιερόδουλες, αν και σύντομα προστέθηκαν στις τάξεις του χήρες πολέμου και άπορες γυναίκες, φτάνοντας τελικά να διαθέτει περισσότερες από 70.000 ιερόδουλες πλήρους απασχόλησης. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι πολλές από αυτές είχαν εξαναγκαστεί στην πορνεία ή είχαν πέσει θύματα πατριωτικής προπαγάνδας, ενώ δεν έλειπαν και περιστατικά βίας για να παραμείνουν στον όμιλο. Μία έφηβη αυτοκτόνησε μάλιστα πέφτοντας στις γραμμές του τρένου έπειτα από λίγες μέρες εξαναγκασμένης πορνείας. Όσο για τον αμερικανό κατακτητή, απόλαυσε ολόθερμα τις φιλόξενες ιαπωνικές υπηρεσίες για αρκετούς μήνες και ήταν μάλιστα τα αφροδίσια νοσήματα που θέρισαν κάποια στιγμή το στράτευμα που ανάγκασαν τον στρατηγό Ντάγκλας ΜακΆρθουρ να απαγορεύσει την πρακτική τον Μάρτιο του 1946…

Το Σπίτι της Κίτι

Η Κίτι Σμιντ ήταν «μαντάμ» σε έναν πολυτελέστατο οίκο ανοχής του Βερολίνου και κατάφερε να μαζέψει σχετικά γρήγορα μια μικρή περιουσία. Κι έτσι όταν ανέβηκαν στην εξουσία οι Ναζί του Χίτλερ, η ίδια θέλησε να βγει πρόωρα στη σύνταξη εγκαταλείποντας τη χώρα, αφού είχε βγάλει πρώτα τα λεφτά της από τη Γερμανία. Περνώντας όμως τα γερμανο-ολλανδικά σύνορα, τη συνέλαβαν και τη μετέφεραν στο αρχηγείο της Γκεστάπο, όπου την ανέκρινε ένα πρωτοπαλίκαρο των SS. Για να αποφύγει τα χειρότερα, η Κίτι δέχτηκε να επιτρέψει στους Ναζί να εγκαταστήσουν εξοπλισμό παρακολούθησης στον οίκο ανοχής της και επέστρεψε τάχιστα στα διοικητικά της καθήκοντά, κάτω από το ακοίμητο πια βλέμμα των Ναζί. Το «σπίτι» της ήταν εξάλλου χώρος συγκέντρωσης υψηλόβαθμων αξιωματούχων του κόμματος και του Γ’ Ράιχ, αλλά και ξένων διπλωματών, κι έτσι παρείχε άπλετες ευκαιρίες στους Ναζί να παρακολουθούν τα «ροζ» καμώματα των πελατών ώστε να τους εκβιάσουν αν χρειαστεί. Ενδεικτικά, ο γαμπρός του Μουσολίνι και ο ιταλός υπουργός Εξωτερικών καταγράφηκαν κάποια στιγμή στον οίκο ανοχής να σπάνε πλάκα με τον Χίτλερ. Αν και τελικά το πράγμα θα γυρνούσε μπούμερανγκ στους Ναζί, μιας και η πολυτιμότερη πληροφορία που αποσπάστηκε μέσα στο Σπίτι της Κίτι ήταν για λογαριασμό των Συμμάχων! Η Κίτι επικοινώνησε κάποια στιγμή με βρετανικό σύνδεσμο στο Βερολίνο και οι Βρετανοί εγκατέστησαν τις δικές τους συσκευές παρακολούθησης στον περίφημο οίκο ανοχής, κι έτσι άκουσαν τη συνομιλία μεταξύ του υπουργού Εξωτερικών του Γ’ Ράιχ, φον Ρίμπεντροπ, και του ισπανού ομολόγου του για πιθανή γερμανική επίθεση στο Γιβραλτάρ. Ως εκ τούτου, οι Σύμμαχοι οχύρωσαν τις θέσεις τους στην ισπανική χερσόνησο, κάτι που απέτρεψε τελικά τη ναζιστική εισβολή στο Γιβραλτάρ. Πολλές ακόμα απόρρητες πληροφορίες αποσπάστηκαν από τον οίκο της «μαντάμ» Κίτι για λογαριασμό των Συμμάχων, κάτω ακριβώς από τη μύτη του Χίτλερ και της εγκληματικής παρέας του. Όσο για τον οίκο ανοχής, καταστράφηκε στους εκτεταμένους βομβαρδισμούς του Βερολίνου…

Ρόζα Χένσον

Η Μαρία Ρόζα Λούνα Χένσον γεννήθηκε στις Φιλιππίνες το 1927 ως αποτέλεσμα του συστηματικού βιασμού της μητέρας της από τον σπιτονοικοκύρη. Η μικρή μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια και την ανέχεια και όταν οι Ιάπωνες εισέβαλαν στο νησί το 1942 και τη βίασαν ομαδικά, εντάχθηκε στην Αντίσταση. Την επόμενη χρονιά συνελήφθη βέβαια σε ιαπωνικό έλεγχο, όταν και ξεκίνησε η πιο τραγική περίοδο της ζωής της. Τη μετέφεραν σε μια μικρή κλινική που είχε μετατραπεί σε «σταθμό ανακούφισης», όπως ονόμαζε ο ιάπωνας κατακτητής τους οίκους ανοχής με τις σκλάβες του σεξ. Την πρώτη της μέρα εκεί, βιάστηκε από 24 άντρες, σε κάτι που έμελλε να είναι πια η καθημερινότητά της, αλλά και των άλλων έξι κοριτσιών που ήταν έγκλειστες εκεί. Οι «υπηρεσίες» που προσέφερε το 16χρονο κορίτσι σε 30 περίπου στρατιώτες την ημέρα δεν είχαν μάλιστα ρεπό ούτε διάλειμμα, την ίδια ώρα που οι ιάπωνες φαντάροι την κακοποιούσαν με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο, αφήνοντάς τη συχνά μεταξύ ζωής και θανάτου. Στους 9 μήνες που πέρασε εκεί μέτρησε αναρίθμητα αφροδίσια νοσήματα αλλά και μια αποβολή. Κάποια στιγμή η Αντίσταση επιτέθηκε στην κλινική και ελευθέρωσε τα ανήλικα κορίτσια, δίνοντας έτσι τέλος στο απίστευτο μαρτύριο. Η Χένσον πέρασε όλη της τη ζωή αναλογιζόμενη αν θα έπρεπε να αποκαλύψει τις φρικαλεότητες που είχε ζήσει και το έκανε τελικά το 1992, όντας η πρώτη ποτέ Φιλιππινέζα που έφερε στο φως τη ζοφερή αυτή πτυχή της ιαπωνικής κατοχής στο νησί. Αφού έγραψε τα απομνημονεύματά της για να μην ξεχαστεί η ιστορία της, έκανε μήνυση στην ιαπωνική κυβέρνηση και φυσικά δικαιώθηκε. Το παράδειγμά της μιμήθηκαν μερικές ακόμα επιζήσασες του πολέμου, αποκαλύπτοντας άλλο ένα σιωπηλό έγκλημα πολέμου του Αυτοκρατορικού Στρατού. Η Χένσον πέθανε το 1997, σε ηλικία 69 ετών, μέσα στο σπιτάκι που έφτιαξε στη Μανίλα από την αποζημίωση που της επιδικάστηκε…

Οι αφρικανές «νοσοκόμες» της Ινδοκίνας

Νεαρές γυναίκες από απομακρυσμένες περιοχές της Αλγερίας συνήθιζαν να δουλεύουν ως ιερόδουλες για να φτιάξουν την προίκα τους, σε μια ιδιαίτερη τοπική παράδοση της χώρας. Την ίδια ώρα, ο αποικιοκρατικός δυνάστης της Αλγερίας, η Γαλλία, είχε στρατοπεδευμένο στη χώρα ένα ιατρικό τάγμα, το οποίο μετατράπηκε ωστόσο σύντομα σε κινητό οίκο ανοχής. Παρά τις επικρίσεις, το τάγμα συνέχισε τη λειτουργία του κανονικά, καθώς επιτελούσε ένα ομολογουμένως αναγκαίο έργο, την ελεγχόμενη σεξουαλική ανακούφιση των στρατιωτών, η οποία υποτίθεται πως θα έριχνε τα ποσοστά τόσο των βιασμών όσο και των αφροδίσιων νοσημάτων. Στο Βιετνάμ μάλιστα το τάγμα του έρωτα αποδείχθηκε ιδιαιτέρως χρήσιμο. Για τον εχθρό! Κι αυτό γιατί οι ντόπιες ιερόδουλες που επιστρατεύονταν ως νοσοκόμες της ηδονής είχαν την τάση να προδίδουν τις γαλλικές βάσεις εκ των έσω! Από την άλλη, οι Αφρικανές που στελέχωναν το εν λόγω «ροζ» τάγμα τα πήγαν ιδιαιτέρως καλά κατά τον πόλεμο των Γάλλων στην Ινδοκίνα. Δύο μάλιστα κορίτσια είχαν προταθεί και για παράσημο ανδρείας, όταν ταξίδεψαν δυο μέρες μέσα στα εδάφη και τις σφαίρες του εχθρού για να ανεβάσουν το ηθικό των στρατιωτών που πολεμούσαν σε μια απομονωμένη γωνιά της χώρας. Η ιδέα απορρίφθηκε τελικά ότι γιατί την έβρισκαν ανάρμοστη οι γάλλοι επιτελάρχες, αλλά εξαιτίας της κακής δημοσιότητας που θα αποκτούσε στα μάτια των σεμνότυφων Αμερικανών, που χρηματοδοτούσαν άλλωστε την πολεμική προσπάθεια των Γάλλων. Όταν ο πόλεμος της Ινδοκίνας έφτασε στον κολοφώνα του, ήταν δύο τάγματα του έρωτα που λειτουργούσαν μέσα στη βάση της Ντιεν Μπιεν Φου, αποτελούμενα από έντεκα Αλγερινές και έξι Βιετναμέζες. Πέρα από τα ανακουφιστικά καθήκοντά τους, οι γυναίκες υπηρετούσαν πράγματι και ως νοσοκόμες, παρέχοντας διάφορες υπηρεσίες στο στράτευμα. Πολλές μάλιστα έχασαν τη ζωή τους στις μάχες και τις ενέδρες, αν και όσες επιβίωσαν ήταν μεταξύ των τελευταίων υπερασπιστών της γαλλικής βάσης που παραδόθηκαν τον Μάιο του 1954, έχοντας υπομείνει καρτερικά πολιορκία δύο σχεδόν μηνών…