Ο 37χρονος Ou Tongming από το χωριό Wangpu στα νοτιοδυτικά της Κίνας, έπεσε το 2013 από τον δεύτερο όροφο οικοδομής με αποτέλεσμα να τραυματιστεί στη σπονδυλική στήλη και να μείνει παράλυτος από τη μέση και κάτω.
Η οικογένειά του, που ζούσε ήδη σε καθεστώς φτώχιας, ξόδεψε τις αποταμιεύσεις μιας ζωής στην περίθαλψη του τραυματία και μετά η γυναίκα του Tongming τον εγκατέλειψε παίρνοντας μαζί της και την 3χρονη κόρη τους.
Πίσω της άφησε τον 7χρονο Ou Yanglin ο οποίος ανέλαβε τη φροντίδα του πατέρα του.
Για περισσότερο από έναν χρόνο, ο Yanglin ξυπνά από τις 6 το πρωί για να ταΐσει τον πατέρα του πριν πάει στο σχολείο.
Έμαθε να μαγειρεύει ρύζι και αγοράζει λαχανικά από το τοπικό μανάβικο.
Το μεσημέρι τρέχει σπίτι για να δώσει στον πατέρα του το μεσημεριανό του.
Ο Tongming περιέγραψε πως σκέφτηκε να βάλει τέλος στη ζωή του αναλογιζόμενος πόσο βάρος επωμιζόταν ο γιος του, ωστόσο αποφάσισε πως είναι χειρότερο να τον αφήσει ολομόναχο.
«Δεν ήμουν αρκετά αποφασισμένος. Δεν μπορούσα να αφήσω το αγόρι ορφανό», είπε σε τοπικά μέσα ενημέρωσης.
Μετά το σχολείο ο Yanglin περιπλανάται στους δρόμους μαζεύοντας παλιοσίδερα που μπορεί να πουλήσει, μαζεύοντας λιγότερα από 3 δολάρια την ημέρα. Κατά τα άλλα πατέρας και γιος επιβιώνουν με τα 47,5 δολάρια της αναπηρικής σύνταξης του πατέρα.
«Ο πατέρας μου χρειάζεται φάρμακα αλλά δεν έχω καθόλου λεφτά», λέει ο 7χρονος.
Κάθε μέρα που γυρνά σπίτι γυρίζει τον πατέρα του στο πλάι και φροντίζει τις πληγές που έχει γεμίσει το σώμα του από την κατάκλιση.
Το μικρό αγόρι εξομολογείται πως περισσότερο από οτιδήποτε άλλο θέλει να μεγαλώσει γρήγορα για να βγάλει λεφτά και να μπορεί να γιατρέψει τις πληγές του μπαμπά του.
«Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τον μπαμπά μου», λέει.
